Μετεωρολογία-Κλιματολογία

ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ:

Επόπτης, Κέντρον Ερεύνης Φυσικής της Ατμοσφαίρας και Κλιματολογίας της Ακαδημίας Αθηνών (2008- ). Καθηγητής της Φυσικής της Ατμόσφαιρας, Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (2002-2010). Πρόσεδρος Συνεργάτης Καθηγητής (Samarbeidspartnere), Πανεπιστήμιο του Oslo, Νορβηγία (1995). Επισκέπτης Καθηγητής (Fulbright Scholar), Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, ΗΠΑ (1985). Επισκέπτης Καθηγητής, Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας, Πανεπιστήμιο Βοστώνης, ΗΠΑ (1983). Καθηγητής Φυσικής της Ατμόσφαιρας, Τμήμα Φυσικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1979-2002). Έχει επιβλέψει 55 Μεταπτυχιακές διπλωματικές εργασίες και περισσότερες από 30 Διδακτορικές διατριβές.

ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ         

Μεταξύ των πολλών διακρίσεων που έχει λάβει συμπεριλαμβάνεται ο τίτλος του Επιτίμου Καθηγητού του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2018), το Μετάλλιο Τιμής της Βαλκανικής Ενώσεως Φυσικών “Ioan Ursu” (2018), του Επιτίμου Μέλους της Διεθνούς Επιτροπής Όζοντος (2016), του Επιτίμου Διδάκτορος της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών (2016), το Yoram Kaufman Award της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ενώσεως (2015), η παρασημοφόρηση από τη Γαλλική Κυβέρνηση με τον Ταξιάρχη του Ακαδημαϊκού Φοίνικα (2015), το Blaise Pascal Medal της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών (2015), το Βραβείο της Βαλκανικής Ενώσεως Φυσικών (2015), το Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών (2010), ο τίτλος του Ομοτίμου Καθηγητού του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (2010), το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης της Θεσσαλονίκης (2008), ο τίτλος του Επιτίμου Διδάκτορος (Honorary Degree of Doctor of Humane Letters) του Πανεπιστημιακού Τμήματος του Αμερικανικού Κολεγίου ANATOLIA στη Θεσσαλονίκη (2008), η Τιμητική Διάκριση από το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (UNEP) και τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή-IPCC για τη συμβολή του στις επιστημονικές εκθέσεις της IPCC, η οποία τιμήθηκε, εξ ημισείας με τον τ. Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Al Gore, με το βραβείο Nobel Ειρήνης 2007 (2008), ο τίτλος του Εταίρου (Fellow) του Institute of Physics (2002), Εύφημος Μνεία από το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (UNEP) (2013, 1999, 1995), το Βραβείο “Editors’ Citation for Excellence in Refereeing” της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ενώσεως (1998), το Παγκόσμιο Βραβείο Όζοντος από το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (UNEP) με τη συμπλήρωση 10 ετών από την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ (1997). Kριτής της Εκθέσεως της IPCC “Special Report on Managing the Risks of Extreme Events and Disasters to Advance Climate Change Adaptation (SREX)”. Κριτής Εκδότης (Review Editor) του Κεφαλαίου 5: Solar Ultraviolet Irradiance at the Ground της Εκθέσεως “Aviation and the Global Atmosphere” της IPCC (1998). Κατά τα τελευταία 20 χρόνια έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας ή κριτής σε όλες σχεδόν τις επιστημονικές εκθέσεις του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού (βλ. Montreal Protocol Who’s Who http://www.unep.fr/ozonaction/montrealprotocolwhoswho/PageFlip.asp).

ΜΕΛΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ (επιλογή)

Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (από το 2017), Πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης του Ελληνικού Ιδρύματος για την Έρευνα και την Καινοτομία (ΕΛΙΔΕΚ) του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, εκλεγείς παμψηφεί (2017-2018), Μέλος του Δ.Σ. του Κέντρου Ελληνιστικών Σπουδών στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας (από το 2011), Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών (από το 2010), Μέλος της Γεωργιανής Ακαδημίας Φυσικών Επιστημών (από το 2009), Αντεπιστέλλον Μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Φυσικών Επιστημών (από το 2009), Συντονιστής της Επιτροπής Μελέτης των Κοινωνικών, Οικονομικών και Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της Κλιματικής Αλλαγής (ΕΜΕΚΑ) της Τραπέζης της Ελλάδος (από το 2009), Μέλος της Academia Europaea (από το 2008), Μέλος του High Level Working Group του Group on Earth Observations (GEO) (από το 2008), Συντονιστής του Ελληνικού Γραφείου GEO (από το 2008), Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής της Διεθνούς Ενώσεως Γεωδαισίας και Γεωφυσικής (IUGG) (από το 2008) και Μέλος του Συμβουλίου της IUGG (από το 2016), Πρόεδρος του Δ.Σ. της Εταιρείας “Ιατροβιολογικές Επιστήμες και Τεχνολογίες Α.Ε.” του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών (από το 2008), Μέλος της International Academy of Astronautics (από το 2008), Τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (από το 2007), Πρόεδρος του Μαριολοπουλείου-Καναγκινείου Ιδρύματος Επιστημών Περιβάλλοντος (από το 2004), Μέλος της European Academy of Sciences and Arts (από το 2002), Γραμματέας της Διεθνούς Επιτροπής Όζοντος (2000-2008) και Πρόεδρος (2008-2016), Πρόεδρος του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (2005-2010), Μέλος της Νορβηγικής Ακαδημίας Επιστημών και Γραμμάτων (από το 1998).

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟΥ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ

Ο Χρήστος Ζερεφός άρχισε την επιστημονική του σταδιοδρομία ως Φυσικός της Ατμόσφαιρας τη δεκαετία του ’70. Έγινε γνωστός στην επιστημονική κοινότητα για τις έρευνές του σχετικά με μακροχρόνιες και μεσοπρόθεσμες μεταβολές στο στρώμα του όζοντος, στη στρατόσφαιρα και στην ανεύρεση γεωφυσικών αλληλεπιδράσεων σε παγκόσμια κλίμακα. Η σχέση μεταξύ ηλιακής ακτινοβολίας και της κατώτερης στρατόσφαιρας (π.χ. η εργασία Ζερεφός και Crutzen “Stratospheric thickness variation over the northern hemisphere ….”, JGR, 1975) ήταν μία από τις πρώτες έρευνες που κατασκεύασαν φυσικό πρότυπο για τη μελέτη της σχέσης ηλιακής δραστηριότητας και κατώτερης στρατόσφαιρας. Σε άλλες εργασίες με τον Harry van Loon και άλλους συγγραφείς, ήταν οι πρώτοι οι οποίοι ανακάλυψαν ενδείξεις επιρροής του φαινομένου El Nino στην κατώτερη στρατόσφαιρα ("The southern oscillation in the stratosphere", Mon. Weather Rev., 1982) και στο ολικό όζον (“On the relative importance of QBO and El Nino in the revised Dobson total ozone records”, JGR, 1992). Οι πρώτες δημοσιεύσεις στις δεκαετίες του ’70 και ’80 κορυφώθηκαν με την ανακάλυψη της παγκόσμιας αραίωσης του στρώματος του όζοντος με τον R. Stolarski (“Measured trends in stratospheric ozone”) που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science το 1992. Αυτή η εργασία αποτέλεσε την επιστημονική βάση για την εξάλειψη των υδροφθορανθράκων και υδροχλωρανθράκων κατά την αναθεώρηση του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ. Πρόσφατα οι μακροχρόνιες κλιματικές τάσεις στην τροπόσφαιρα και στην κατώτερη στρατόσφαιρα επανεξετάσθηκαν στην εργασία Ζερεφός κ.α. “Evidence for an earlier greenhouse cooling effect in the stratosphere before the 1980s over the Northern Hemisphere”, ACP, 2014.

Στις δεκαετίες του ’80 και ’90 οι εργασίες του Χ. Ζερεφού καθιέρωσαν την αντίστροφη σχέση μεταξύ όζοντος και UV-B με τις εργασίες “A note on the recent increase of solar UV-B over northern mid latitudes”, GRL, 1995; “Optical properties of tropospheric aerosols …”, Appl. Optics, 1997; "Spectral measurements of solar UVB radiation and its relations to total ozone, SO2, and clouds", JGR, 1993 καθώς και τις εργασίες στις χαμηλές τιμές των ανωμαλιών του όζοντος μετά από ηφαιστειακές εκρήξεις (π.χ. με τον Bojkov “Record low total ozone during northern winters of 1992 and 1993", GRL, 1993). Οι εργασίες αυτές αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία παγκοσμίων δικτύων για την παρακολούθηση ταυτόχρονα υπεριώδους ακτινοβολίας και όζοντος. Επίσης, στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 πρωτοστάτησε σε πρωτοποριακές μετρήσεις με σειρά φασματοφωτομέτρων στην πρώτη εγκατάσταση ευρωπαϊκού δικτύου παρακολούθησης της υπεριώδους ακτινοβολίας Β μαζί με τους Α. Webb, Α. Μπάη και H. Ott. Υπήρξε από τους υποστηρικτές του φασματοφωτομέτρου Brewer, το οποίο σήμερα αποτελεί πρότυπο όργανο, ακόμα και για την παρακολούθηση ηφαιστειακών εκρήξεων (Ζερεφός κ.α., “Detecting volcanic sulfur dioxide plumes in the Northern Hemisphere using the Brewer spectrophotometer, other networks, and satellite observations”, ACP, 2017). Στη δεκαετία του ’90 ο Ζερεφός συνδιοργάνωσε μεγάλης κλίμακας εκστρατεία για την αποκάλυψη της επίδρασης των ατμοσφαιρικών αιωρημάτων και του όζοντος στη διάδοση της υπεριώδους ακτινοβολίας Β στη Μεσόγειο (ΡAUR Campaigns I και II, MEDCAPHOT Campaign με τον Ι. Ζιώμα). Αυτές οι εκστρατείες οδήγησαν σε δημοσιεύσεις υψηλής απήχησης όπως “The effect of aerosols on solar UV irradiances during the photochemical activity and solar ultraviolet radiation campaign” με τον Kylling, “The optical properties of tropospheric aerosols determined by Lidar and spectrophotometric measurements (PAUR Campaign)” με τον Marenco κ.α. Στη δεκαετία του 2000 συμμετείχε στην ευρωπαϊκή ομάδα υπό τους Rex και Schultz, οι οποίοι μελέτησαν τους ρυθμούς καταστροφής του όζοντος εντός και εκτός του βορείου πολικού στροβίλου (JGR, 2001; GRL, 2000, 2006). Την ίδια περίοδο μελετά με τον Stohl κ.α. τους μηχανισμούς ανταλλαγής αέρα μεταξύ τροπόσφαιρας-στρατόσφαιρας (JGR, 2003).

Στις παρελθούσες δύο δεκαετίες μαζί με σημαντικούς επιστήμονες από πολλές χώρες μελετά τις μεταβολές στο όζον και στην υπεριώδη ακτινοβολία Β (“Trends in stratospheric and free tropospheric ozone”, JGR; “Variability of UV-B at four Stations in Europe”, GRL, 1997; “Quasi-biennial and longer-term changes in clear sky UV-B solar irradiance", GRL, 1998; “Further studies on possible volcanic signal to the ozone layer”, JGR, 1994). Επίσης μελετά την επίδραση στη στρατόσφαιρα των ηλιακών εκλείψεων του 1999 (JGR, 2000) και του 2006 (ACP, 2007, 2008), όπου για πρώτη φορά αποκαλύφθηκε η ύπαρξη ατμοσφαιρικών κυμάτων βαρύτητος που δημιουργήθηκαν από την υπερηχητική μεταφορά της σκιάς της σελήνης επάνω στο στρώμα του όζοντος.

Οι επιπτώσεις από τη διεθνή αεροπλοΐα στο φαινόμενο του θερμοκηπίου καθώς και οι σχέσεις με την ηλιακή δραστηριότητα σε ετερογενή χημεία, είχαν ως προϊόν ευρέως αναγνωρισμένες εργασίες, όπως π.χ. “Aviation radiative forcing in 2000: An update on IPCC”, Met. Z., 2005; “Solar activity-total column ozone relationships: Observations and model studies with heterogeneous chemistry”, JGR, 1997; “Tropospheric ozone changes at unpolluted and semi polluted regions induced by stratospheric ozone changes”, JGR, 2005 (με τον Ι. Isaksen); ”Evidence of the impact of aviation on cirrus cloud formation“, Atmos. Chem. Phys., 2003; “Solar dimming and brightening over Thessaloniki, Greece, and Beijing, China”, Tellus B, 2009.

Εκτός της εφεύρεσης μεθόδου ανάλυσης διασήμων πινάκων για την αποκάλυψη των αιωρουμένων σωματιδίων του παρόντος και του παρελθόντος που καθορίζουν το κλίμα (Zerefos et al., ACP, 2007, 2014), συμμετείχε με τον Luterbacher και άλλους συγγραφείς στην ανακάλυψη ότι τα καλοκαίρια της τελευταίας δεκαετίας είναι σαφώς θερμότερα ακόμα και από τα αντίστοιχα στη ρωμαϊκή περίοδο (Luterbacher κ.α., Environ. Res. Lett. 2016). Πρόσφατες έρευνες σε ευρωπαϊκά προγράμματα κλιματικών Υπηρεσιών έχουν οδηγήσει σε σημαντικές δημοσιεύσεις στον αναπτυσσόμενο κλάδο του Copernicus Services (Inness κ.α., Atmos. Chem. Phys., 2012). Σημαντικός αριθμός των επιστημονικών του δημοσιεύσεων έχει σχολιαστεί στα διεθνή ΜΜΕ και έχουν χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερα σημαντικές από τα καλύτερα περιοδικά του κλάδου του. 

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

Τα τελευταία 35 χρόνια ο Χρήστος Ζερεφός έχει ιδρύσει από το μηδέν τα εξής Επιστημονικά / Ερευνητικά Κέντρα: (1) Το Εργαστήριο Φυσικής της Ατμοσφαίρας του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ (1981) [http://lap.physics.auth.gr/] (2) Το Παγκόσμιο Κέντρο Χαρτογράφησης Όζοντος του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού του ΟΗΕ (1991) (http://lap.physics.auth.gr/ozonemaps2/) (3) Το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα στη «Φυσική του Περιβάλλοντος» του ΑΠΘ (1991) (http://lap.physics.auth.gr/pms/) (4) Το Κέντρο Επιπτώσεων του Περιβάλλοντος στην Υγεία του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών (2003) (http://www.bioacademy.gr/lab/zerefos) (5) Την Έδρα UNESCO για τις Φυσικές Καταστροφές στη Γεώσφαιρα, την Υδρόσφαιρα και την Ατμόσφαιρα στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (2006) (http://en.unesco.org/sites/default/files/list-unesco-chairs.pdf) (6) Το Ελληνικό Γραφείο GEO στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (www.greekgeo.noa.gr) (2007) (7) Το Μουσείο Γεωαστροφυσικής στο Μέγαρον Σίνα του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (2008) [http://www.noa.gr/museum/] (8) Το Περιβαλλοντικό Παρατηρητήριο NEO (Navarino Environmental Observatory) στη Μεσσηνία (2009) με το Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και την εταιρεία TEMES (http://navarinoneo.geo.su.se).

Έχει πάνω από 35 χρόνια εμπειρίας στην έρευνα και τη διδασκαλία σε θέματα που σχετίζονται με την παγκόσμια μεταβολή. Έχει συντονίσει ή συμμετάσχει σε περισσότερα από 50 ερευνητικά έργα τα οποία χρηματοδοτήθηκαν από διεθνείς Οργανισμούς.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΦΑΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΜΕ ΚΡΙΤΕΣ

1. Eleftheratos, Κ., C. Zerefos, D. Balis, M.E. Koukouli, J. Kapsomenakis, D. Loyola, P. Valks, M. Coldewey-Egbers, C. Lerot, S. Frith, A. Søvde-Haslerud, I. Isaksen, S. Hassinen, “The use of QBO, ENSO and NAO perturbations in the evaluation of GOME-2/MetopA total ozone measurements”, Atmos. Meas. Techn., 12, 987-1011, 2019.
2. Zerefos, C., J. Kapsomenakis, K. Eleftheratos, K. Tourpali, I. Petropavlovskikh, D. Hubert, S. Godin-Beekmann, W. Steinbrecht, S. Frith, V. Sofieva, B. Hassler, “Representativeness of single lidar stations for zonally averaged ozone profiles, their trends and attribution to proxies”, Atmos. Chem. Phys., 18(9), 6427-6440, 2018.
3. Zerefos et al., “Detecting volcanic sulfur dioxide plumes in the Northern Hemisphere using the Brewer spectrophotometer, other networks, and satellite observations”, Atmos. Chem. Phys., 17, 551–574, 2017.
4. Papayannis et al., “An overview from hygroscopic aerosols to cloud droplets: The HygrA-CD campaign in the Athens basin”, Sci. Total Environ., 574, 21-223, 2017.
5. Diémoz et al., “Retrieval of aerosol optical depth in the visible range with a Brewer spectrophotometer in Athens”, Atmos. Meas. Techn., 9, 1871-1888, doi:10.5194/amt-9-1871-2016, 2016.
6. Hassinen et al., “Overview of the O3M SAF GOME-2 operational atmospheric composition and UV radiation data products and data availability”, Atmos. Meas. Techn., 9, 383-407, 2016.
7. Luterbacher et al., “European summer temperatures since Roman times”, Environ. Res. Lett. 11, doi:10.1088/1748-9326/11/2/024001, 2016 Selected in the “Highlights of 2016" collection by the Editors of the Journal.
8.  Dafka et al., “The Etesians: from observations to reanalysis”, Climate Dynamics, DOI: 10.1007/s00382-01502920-7, 2015.
9. Eskes et al., “Validation of reactive gases and aerosols in MACC global analysis and forecast system”, Geosci. Model Dev., 8, 3523-3543, 2015.
10. Founda et al., “Interdecadal variations and trends of the Urban Heat Island in Athens (Greece) and its response to heat waves”, Atmos. Res., 161-162, 2015.
11. Inness et al., “Data assimilation of satellite-retrieved ozone, carbon monoxide and nitrogen dioxide with ECMWF’s Composition-IFS”, Atmos. Chem. Phys., 15, 5275–5303, 2015.
12. Kalabokidis et al., “Effect of climate change projections on forest fire behavior and values-at-risk in southwestern Greece”, Forests, 6(6): 2214-2240, 2015.
13. Katragkou et al.,  “Evaluation of near surface ozone over Europe from the MACC reanalysis”, Geosci. Model Dev., 8, 2299-2314, 2015.
14. Raptis et al., “Total Ozone Column Measurements using an Ultraviolet Multifilter Radiometer”, Inter. J. of Rem. Sens., 36:17, 4469-4482, DOI: 10.1080/01431161.2015.1083631, 2015.
15. Voloudakis et al.,  “Prediction of climate change impacts on cotton yields in Greece under eight climatic models using the AquaCrop crop simulation model and discriminant function analysis”. Agricultural Water Management, 147, 116-128, 2015.
16. Wagner et al., “Evaluation of the MACC operational forecast system potential and challenges of global near-real-time modelling with respect to reactive gases in the troposphere”, Atmos. Chem. Phys, 14005-14030, http://www.atmos-chem-phys.net/15/14005/2015/, doi: 10.5194/acp-15-14005-2015.
17. Eleftheratos et al., "Ozone and spectroradiometric UV changes in the past 20 years over middle and high latitudes", Atmosphere-Ocean, doi: 10,1080/07055900.2014.919897, 2014.
18. Isaksen et al., “Atmospheric Ozone and Methane in a Changing Climate”, Atmosphere, 5, 518-535; doi:10.3390/atmos5030518, 2014.
19. Kourtidis et al., “Severe particulate pollution from the deposition practices of the primary materials of a cement plant”, Environ. Science & Poll. Res., doi: 10.1007/s11356-014-2696-6, 2014.
20. Poupkou et al., “A modeling study of the impact of the 2007 Greek forest fires on the gaseous pollutant levels in the Eastern Mediterranean”, Atmosph. Res., 148, 1-17, 2014.
21. Zerefos et al., “Evidence for an earlier greenhouse cooling effect in the stratosphere before the 1980s over the Northern Hemisphere”, Atmos. Chem. Phys., 14, 7705-7720, 2014.
22. Zerefos et al., “Further evidence of important environmental information content in red-to-green ratios as depicted in paintings by great masters”,  Atmos. Chem. Phys., 14, 2987–3015, 2014. Selected as “Research Spotlight" by the Editors of the Journal.
23. Aggelis et al., “Mapping of surface ozone seasonality and trends across Europe during 1997-2006 through kriging interpolation to observational data», Water, Air & Soil Poll., Vol. 224 (4), art. no. 1501, doi: 10.1007/s11270-013-1501-9, 2013.
24. Eleftheratos et al., “Ozone variations derived by a chemical transport model”, Water, Air & Soil Poll., Vol. 224 (6), art. no. 1585, 2013.
25. Inness and the MACC team: The MACC reanalysis: an 8 yr data set of atmospheric composition, Atmos. Chem. Phys., 13, 4073-4109, doi:10.5194/acp-13-4073-2013, 2013.
26. Mitsakis et al., “An integrated framework for linking climate change impacts to emergency adaptation strategies for transport networks”, Eur. Transp. Res. Rev., 6:103-111, doi: 10.1007/s12544-013-0114-0, 2013.
27. Vrekoussis et al., “Economic Crisis Detected from Space: Air Quality observations over Athens/Greece”, GRL, Vol. 40, 1-6, doi: 10.1002/grl.50118, 2013.
28. Amiridis et al., “Impact of the 2009 Attica wild fires on the air quality in urban Athens”, Atmos. Envir., doi: 10.1016/j.atmosenv.2011.07.056, 2012.
29. Isaksen et al., “Attribution of the Arctic ozone column deficit  in March 2011”, Geophys. Res. Lett., Vol. 39, L24810, doi:10.1029/2012GL053876, 2012.
30. Zerefos et al., “Evidence of a possible turning point in solar UV-B over Canada, Europe and Japan”, Atmos. Chem. Phys., 12, 2469–2477, 2012.
31. Zyryanov et al., “3-D evaluation of tropospheric ozone simulations by an ensemble of regional Chemistry Transport Model”, Atmos. Chem. Phys., 12, 3219-3240, 2012.

Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2007.