Η ζωή του

Ο Κωνσταντίνος B. Χωρέμης (1898 – 1966) ήταν Έλληνας ιατρός, καθηγητής Παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκός. Θεωρείται ο θεμελιωτής της σύγχρονης Ελληνικής Παιδιατρικής. 

Γεννήθηκε στο Κλημέντι Κορινθίας στις 25 Ιανουαρίου 1898. Εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1915, ως υπότροφος του κληροδοτήματος Αντωνίου Παπαδάκη, και αποφοίτησε το 1921. Από το 1923 μέχρι το 1926 μετεκπαιδεύτηκε στο Βερολίνο, ενώ παράλληλα εργάστηκε στην εκεί Παιδιατρική Κλινική. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα βιοχημείας στο βιοχημικό εργαστήριο του διάσημου καθηγητή Ρόνα. Εκεί εκπόνησε και τη διδακτορική διατριβή του με θέμα – τίτλο «Η ινσουλίνη και η γλυκόλυσις εις το αίμα», που εγκρίθηκε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά τη συνεδρίαση της 11ης Μαρτίου 1927.

Από το 1927 μέχρι το 1935 εργάστηκε ως γιατρός του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών. Το 1928 εκλέχτηκε υφηγητής της Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1935 τακτικός καθηγητής της Παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδαξε μέχρι το 1966, ενώ διετέλεσε και Πρύτανης του Πανεπιστημίου το ακαδημαϊκό έτος 1956-1957. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε διατελέσει αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου. Το 1946 έγινε Διευθυντής της Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», θέση την οποία διατήρησε μέχρι τον θάνατό του, το 1966. Επί της καθηγεσίας του, το 1953, οι κλίνες του «Αγία Σοφία» αυξήθηκαν από 79 σε 250. To 1958 έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Υπήρξε Πρόεδρος της Κεντρικής επιτροπής μαθητικών συσσιτίων και κατασκηνώσεων, Πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών, Επίτιμο μέλος της Ιατρικής Εταιρείας Θεσσαλονίκης, Τακτικό μέλος του Ανωτάτου Υγιειονομικού Συμβουλίου (του οποίου το 1959 έγινε και Πρόεδρος), Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΠΙΚΠΑ, Μέλος του συμβουλίου Σχολικής Υγιεινής, Αντεπιστέλλον μέλος της γαλλικής, ελβετικής και γερμανικής παιδιατρικών εταιρειών και επίτιμο της τουρκικής. Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε όλα τα μεταπολεμικά συνέδρια που αφορούσαν την παιδιατρική.

Απεβίωσε στις 23 Φεβρουαρίου 1966, έπειτα από έμφραγμα που υπέστη στην οικία του στην Αθήνα. Μετά το θάνατό του, με πρωτοβουλία του καθηγητή Ν. Ματσανιώτη, το Πανεπιστήμιο Αθηνών μετονόμασε το «Ερευνητικό Εργαστήριο» της Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, που είχε δημιουργηθεί και εγκαινιασθεί από αυτόν το 1964, σε «Χωρέμειο Ερευνητικό Εργαστήριο» (Χ.Ε.Ε.).

Έργο

Το μεγαλύτερο μέρος των πάνω από 140 εργασιών που έγραψε, μόνος του ή μαζί με τους συνεργάτες του, αναφέρονται στη φυματίωση των παιδιών, στις ασθένειες που σχετίζονται με τη διατροφή και στα νοσήματα του αίματος. Κάποιες από τις εργασίες του αυτές δημοσιεύτηκαν σε έγκριτα περιοδικά του εξωτερικού, ενώ μερικές αναφέρονται και σε ξένες δημοσιεύσεις και συγγράμματα.

Εργογραφία

• Η φυματίωσις των παίδων (1927)
• Πειραματικαί έρευναι επί της ανταλλαγής του σακχάρου (1932)
• Η εφαρμογή της στρεπτομυκίνης εις την παιδικήν φυματίωσιν (1948), που βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
• Παιδιατρική, τόμ. Α΄, Αθήνα 1966.