Ο Ιωάννης Τούμπας (1901 - 7 Μαΐου 1995) ήταν Έλληνας στρατιωτικός ο οποίος αναδείχθηκε ήρωας πολέμου, φθάνοντας τον βαθμό του αντιναυάρχου ε.α.. Στη συνέχεια υπήρξε πολιτικός, και υπουργός. Αν και φέρεται να συνεργάστηκε με τους πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου 1967, στη Μεταπολίτευση ορίστηκε βουλευτής επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας, στην πρώτη τριετία, και αργότερα αναδείχθηκε Ακαδημαϊκός και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.

Στρατιωτική δράση

Ο Ιωάννης Τούμπας γεννήθηκε στη Μύκονο το 1901. Εισήλθε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων από την οποία εξήλθε Σημαιοφόρος το 1921. Συμμετείχε στο κίνημα του 1935 εξ αιτίας του οποίου και αποστρατεύθηκε. Στον Ελληνοιταλικό πόλεμο ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία ως έφεδρος πλωτάρχης όπου και τοποθετήθηκε διοικητής του Ναυτικού Οχυρού του Καρά Μπουρνού μέχρι την είσοδο των Γερμανών, όπου ανέλαβε κυβερνήτης αρχικά του Αντιτορπιλικού ΑΕΤΟΣ (1941-1942) και στη συνέχεια στις 20 Ιουλίου 1942 μετέβη στο Νιουκάστλ στην Αγγλία όπου και παρέλαβε το Αντιτορπιλικό ΑΔΡΙΑΣ που παραχωρήθηκε στο ελληνικό βασιλικό ναυτικό (δανεισμός) του οποίου και ανέλαβε κυβερνήτης. Κατά τη διάρκεια του πλου προς Μεσόγειο στις 26 Αυγούστου προσάραξε λόγω ομίχλης στη περιοχή του Σκάπα Φλόου. Μετά τις επισκευές που κράτησαν 4 μήνες, τον Ιανουάριο του 1943 εισήλθε στη Μεσόγειο όπου και ανέλαβε μέρος σε συνοδείες νηοπομπών. Για το παραπάνω ατύχημα δεν του καταλογίσθηκε ευθύνη.

Στις 27 Ιανουαρίου 1943 ενώ έπλεε σε απόσταση 360 μίλια ΒΔ. του ακρωτηρίου Φινιστέρου φέρονταν πιθανώς να έπληξε το γερμανικό υποβρύχιο U-553 για το οποίο το Βρετανικό Ναυαρχείο θεώρησε ότι βυθίστηκε. Περίπου 17 ημέρες μετά στην ίδια περιοχή στις 13 Φεβρουαρίου πιθανολογείται ότι βύθισε ή επέφερε σοβαρό πλήγμα στο επίσης γερμανικό υποβρύχιο U-623. Κατά τις επιχειρήσεις απόβασης στη Σικελία, τα ξημερώματα της 21ης Ιουλίου αντιμετώπισε με επιτυχία νυκτερινή εμπλοκή του με τρεις τορπιλακάτους. Στις 10 Σεπτεμβρίου ο ιταλικός στόλος που βρισκόταν στον Τάραντα πλέοντας προς Μάλτα παραδόθηκε σε τέσσερα συμμαχικά πλοία μεταξύ των οποίων ήταν και το ελληνικό ΑΔΡΙΑΣ.

Κατά τις ναυτικές επιχειρήσεις στα Δωδεκάνησα και συγκεκριμένα στις 22 Οκτωβρίου του 1943 επέπεσε σε θαλάσσια νάρκη με συνέπεια να αποκοπεί όλο το πρόστεγο του πλοίου. Αν και οι απώλειες έφθασαν τους 21 νεκρούς και 30 τραυματίες, κατάφερε να προσεγγίσει τη τουρκική ακτή του Γκιουμουσλούκ για τις απαραίτητες ναυαγοσωστικές μικροεπισκευές μετά τις οποίες στις 1 Δεκεμβρίου απέπλευσε ά-πλωρο για Αλεξάνδρεια όπου κατέπλευσε ασφαλώς ανήμερα του Αγίου Νικολάου στο οποίο και επιφυλάχθηκε ενθουσιώδης υποδοχή απ΄ όλα τα εκεί ελλιμενισμένα συμμαχικά πλοία Πράγματι το επιχείρημα εκείνο θεωρήθηκε λαμπρό παράδειγμα τόλμης και επιδεξιότητας του Κυβερνήτη.

Μετά την απελευθέρωση τοποθετήθηκε κατά σειρά στις ακόλουθες επιτελικές θέσεις:

1944-1945 αρχιεπιστολέας του στόλου και διοικητής της μοίρας των Αντιτορπιλικών (ΔΜΑ)

1945 Διοικητής Ναυστάθμου Σαλαμίνας

1946 Ανώτερος Διοικητής Παράκτιων Δυνάμεων.

1947 Ναυτικός ακόλουθος στη ελληνική πρεσβεία της Ουάσιγκτον.

1950 Υποναύαρχος , Διοικητής ΝΔΑ

1952-1953 Αρχηγός Στόλου

1953 Παραίτηση όπου και έλαβε το βαθμό του αντιναυάρχου ε.α.

Πολιτική δράση

Το 1955 αναμίχθηκε με την πολιτική αρχικά με το κόμμα Φιλελεύθερη Δημοκρατική Ένωση (ΦΙΔΕ), του Σοφοκλή Βενιζέλου, όπου πρωτοεκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών το 1956, στη συνέχεια με το Κόμμα των Φιλελευθέρων και την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου υπό τα οποία επανεξελέγη το 1958, 1961, 1963 και 1964. Στις περιόδους αυτές διετέλεσε

Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου από 8 Νοεμβρίου μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1963,

Υπουργός Εσωτερικών από 19 Φεβρουαρίου 1964 μέχρι 6 Ιανουαρίου του 1965

Υπουργός Δημόσιας Τάξης και Εσωτερικών από 15 Ιουλίου μέχρι 20 Αυγούστου 1965

Υπουργός Δημοσίων έργων από 20 Αυγούστου μέχρι 17 Σεπτεμβρίου 1965

Υπουργός Δημοσίων έργων κ΄ προσωρ. Β. Ελλάδος από 17 Σεπτ. μέχρι 21 Σεπτ. 1965.

Υπουργός Βιομηχανίας και προσωρινά Β. Ελλάδος από 22 Σεπτ. 1965 μέχρι 11 Μαΐου 1966.

Υπουργός Εξωτερικών από 11 Μαΐου μέχρι 22 Δεκεμβρίου 1966

Βουλευτής επικρατείας 1974 – 1977

Ακαδημαϊκή δράση

• Το 1979 εκλέχθηκε ακαδημαϊκός
• Το 1991 ανακηρύχθηκε πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών

Ο Ιωάννης Τούμπας είχε τιμηθεί με πολλά παράσημα ελληνικά και συμμαχικά και από πολλές επίσης οργανώσεις. Πέθανε στην Αθήνα το 1995.

Συγγραφικό έργο

• "Εχθρός εν όψει", Αθήναι 1954, το οποίο και βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
• "Από το ημερολόγιο ενός υπουργού", Αθήνα 1986.