Βιογραφία

Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας. O πατέρας του, Αντώνιος, ήταν αγιογράφος. H μητέρα του, Αγγελική Γιαννοπούλου, καταγόταν από οικογένεια αγωνιστών του 21΄. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά διέκοψε τις σπουδές του για να ασχοληθεί με την ιστορία,την δημοσιογραφία και την λογοτεχνία. Εξέδωσε την σοσιαλιστική εφημερίδα «Μέλλον» στην διάρκεια των σπουδών του στα 1908 με 1909 που εξέφραζε τις ιδέες της ομάδας των Κοινωνιολόγων του Αλέξανδρου Παπαναστασίου και γύρω από την οποία συσπειρώθηκαν πολλοί σοσιαλιστές και φοιτητές. Εργάσθηκε στις εφημερίδες Ακρόπολη, Καθημερινή, Πατρίδα, Πρωτεύουσα, Ελληνικόν Μέλλον, Ελληνική, Πρωΐα και Έθνος, ως φιλολογικός συνεργάτης, χρονογράφος, ανταποκριτής και οι οποίες και δημοσίευσαν πολλές δημοσιογραφικές και φιλολογικές μελέτες του. Έγραψε δεκάδες δημοσιεύματα με τα ψευδώνυμα «Μακκαβαίος», «Άριελ», «Βουλεβαρδιέρος», «Παλαιός». Επίσης, διετέλεσε διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης από τον Οκτώβριο του 1935 μέχρι το Φεβρουάριο του 1954, ενώ εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 1955. Υπήρξε μέλος στο διοικητικό συμβούλιο του Εθνικού Θεάτρου.

Συγγραφικό έργο

Από τη θέση του διευθυντή της Εθνικής Βιβλιοθήκης από το 1935 μέχρι και το 1954 έχει πρόσβαση σε εκτεταμένο πρωτογενές ιστορικό υλικο αλλά και σημαντική δευτερογενή βιβλιογραφία: το 1931 δίνει το Εισαγωγή εις την Ελληνικήν Επανάστασιν στα πλαίσια και της εκατονταετηρίδας της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Είχε ξεκινήσει ήδη από το 1930 να δημοσιεύει από τις στήλες της εφημερίδας Πρωΐα κείμενα για την ιστορία του 1821. Το 1933 ολοκληρώνεται η σύνθεση της πεντάτομης ιστορίας του. Η Ακαδημία Αθηνών του απονέμει το «Έπαθλο της Ελληνικής Λέσχης της Αλεξάνδρειας» μετά από σχετική εισήγηση του Σωκράτη Κουγέα. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ιστορίας της Ακαδημίας Αθηνών (για το ογκώδες ιστορικό έργο του "Ελληνική Επανάστασις"). τον Ιούνιο του 1947 Τον Μάρτιο του 1948, το ίδιο ίδρυμα, του απονέμει το «Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών», βραβεύοντάς τον για το σύνολο του μέχρι τότε έργου του και το 1950 εκλέγεται μέλος της. Συμμετείχε στους βαλκανικούς πολέμους ως οπλίτης του 1912-1913 και κυκλοφόρησε σε τέσσερις τόμους της εντυπώσεις του το 1914.Τον Δεκέμβριο του 1960 παραδίδει ολοκληρωμένη την δωδεκάτομη Ελληνική Επανάσταση.

Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο των γραμμάτων το 1908 με τη δημοσίευση ενός διηγήματος στο "Νουμά" του Δ.Ταγκόπουλου .Ο Κόκκινος υπήρξε συγγραφέας διηγημάτων και μυθιστορημάτων ενώ ασχολήθηκε και με την ιστορία,το χρονογράφημα και με την κριτική του θεάτρου και της τέχνης. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με το Ο τελευταίος, διήγημα δημοσιευμένο στο περιοδικό Νουμάς, στα 1906. Άλλα του έργα είναι: Η κυρία με το άσπρο άλογο (1922), Η μυστική φωλιά(1924), Μια τουφεκιά στο γαλάζιο νερό, Ο ίλιγγος. Επίσης έγραψε σειρά θεατρικούς διαλόγους οι οποίοι εκδόθηκαν σε τόμο το 1924 με τον τίτλο Θέατρο της ζωής. Σ' αυτόν τον τόμο περιέχονται τα έργα: Ο Οθέλλος,Ο κληρονόμος του Διαμαντή, Τα περασμένα΄ Ασήμαντη είδησις, Η επικίνδυνη,Τίμια γυναίκα, Όπως ο Ορέστης,Κρίνο στο φθινόπωρο,Τα δεσμά. Τα λογοτεχνικά έργα του Κόκκινου εντάσσονται στην νατουραλιστική σχολή και αποκαλύπτουν κύριες πτυχές της ζωής της αθηναϊκής αστικής τάξης.Το λογοτεχνικό έργο του Διονυσίου Κόκκινου, πλούσιο σε ποσότητα καλύπτει τους χώρους του μυθιστορήματος, του διηγήματος, ενώ έγραψε και έργα για το θέατρο, από το οποία το μονόπρακτο "Η χαμένη" παραστάθηκε το 1939 από το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Παράλληλα ασχολήθηκε και με την τεχνοκριτική.

Βιβλία του Διονυσίου Κόκκινου

Διηγήματα

• Ό τελευταίος, Αθήνα, Νουμάς, 1906.
• Ή κυρία με το άσπρο άλογο, Αθήνα,Νουμάς, 1922.
• Ό ίλιγγος, Αθήνα, Νουμάς, 1938.
• Ή χαμένη(Μονόπρακτο μεταφέρθηκε στο θέατρο από τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη), Αθήνα, Νουμάς, 1939.
• Ή μυστική φωλιά, Αθήνα, Νουμάς, 1943.
• Μια τουφεκιά στο γαλάζιο νερό, Αθήνα, Νουμάς, 1943.
• Ό Αλέξης ό αμαξάς, Αθήνα, Νουμάς, 1945.

Θεατρικά έργα

• Το θέατρο της ζωής[Συγκεντρωτικός τόμος Θεατρικοί διάλογοι], εκδ.Ζηκάκης, Αθήνα, 1924
• Ό Οθέλλος, Αθήνα, Νουμάς, 1925.
• Ό κληρονόμος του Διαμαντή, Αθήνα, Νουμάς, 1926.
• Τα περασμένα, Αθήνα, Νουμάς, 1927.
• Ασήμαντη είδησις, Αθήνα, Νουμάς, 1928.
• Ή επικίνδυνη, Αθήνα, Νουμάς, 1929.
• Τίμια γυναίκα, Αθήνα, Νουμάς, 1930.
• όπως ό Ορέστης, Αθήνα, Νουμάς, 1931.
• Κρίνο στο Φθινόπωρο, Αθήνα, Νουμάς, 1932.
• Τα δεσμά, Αθήνα, Νουμάς, 1933.

Δοκίμια

• Οι δυο πόλεμοι[το οποίο και συνέβαλλε αποφασιστικά στην μελετη της νεοελληνικής ιστορίας[ 1940-1941, Αθήνα, Ίκαρος, 1945.
• Εισαγωγή εις την ελληνικήν επανάστασιν(Αφιερωμένο στα πλαίσια της εκαντονταετηρίδος της εθνικής παλλιγγενεσίας), Αθήνα, Ίκαρος, 1931.
• Ή ελληνική επανάστασης του 1821[Δωδεκάτομο το οποίο και συνέβαλλε αποφασιστικά στην μελετη της νεοελληνικής ιστορίας], Αθήνα, Ίκαρος, 1963..
• Η ελληνική επανάστασις[το οποίο και συνέβαλλε αποφασιστικά στην μελετη της νεοελληνικής ιστορίας], τομ.1-6, εκδ. Μέλισσα, Αθήνα, 1976
• Το εικοσιένα[Αφιέρωμα στην ελληνική επανάσταση του 1821), Αθήνα, ίδρυνα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Νουμάς, 1977.
• Ιστορία της νεωτέρας Ελλάδος[Τετράτομο]: 1800-1945, τομ. 1-4, εκδ.Μέλισσα, Αθήνα, 1978
• Ή 28η Οκτωβρίου 1940(Αφιέρωμα στον πόλεμο του 1940 με τους γερμανούς του Αδόλφου Χίτλερ και τους ιταλούς του Μπενίτο Μουσολίνι, Αθήνα, Νουμάς, 1978.
• Παιδιά του κόσμου, Επίλογος, Αθήνα, Νουμάς, 2005.
• Ή Χίος κατά την ελληνική επανάσταση και την σφαγή(Αφιέρωμα στην Χίο κατά την ελληνική επανάσταση του 1821), Αθήνα, Πελλιναίο, 2005.
• Τα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη(Αφιέρωμα στον γέρο του Μοριά Γεώργιο Κολοκοτρώνη και τα απομνημονεύματα του που τα έγραφε κατά την ελληνική επανάσταση του 1821), Αθήνα, Μέρμηγκας, 2009.
• Δίστομο 10 Ιουνίου 1944:Το Ολοκαύτωμα, Αθήνα(Αφιέρωμα στην σφαγή και στο ολοκαύτωμα που έγινε στον πόλεμο του 1940 από τους φασίστες τους ναζί του Αδόλφου Χίτλερ), Σύγχρονη Έκφραση, 2010.

Δημοσιεύσεις του Διονυσίου Κόκκινου

• Νιόνιος Κόκκινος. «Ο τελευταίος». Ο Νουμάς Τόμ. 4,τ/χ. 216 (1906),σελ.10-11.

• Δ. Κόκκινος, Ζάκυνθος, Νέα Εστία, τ/χ.22-24, (1927), σελ.1148-1149 
• Δ. Κόκκινος, Η χρονογραφία-η ζωγραφική και η γλυπτική, Νέα Εστία, τ/χ. 94 (1930),σελ. 1221-1223 
• Δ. Κόκκινος, Η ζωγραφική-κριτική, Νέα Εστία, τ/χ.97 (1931),σελ.46-47