Δημήτριος Λαζαρίδης γεννήθηκε το 1918 στη Σεβαστούπολη της Ρωσίας και ακολουθώντας την προσφυγική μοίρα εγκαταστάθηκε με τους γονείς του το 1924 στο χωριό Περδίκα της Κοζάνης. Oλοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στον Περδίκα και στη συνέχεια φοίτησε στο Γυμνάσιο - Oικοτροφείο του Τσοτυλίου Κοζάνης, από το οποίο αποφοίτησε το 1936 με βαθμό "Άριστα". Το ίδιο έτος πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις, τρίτος μεταξύ χιλίων και πλέον διαγωνισθέντων και έκανε την εγγραφή στην Ιατρική Σχολή Αθηνών από την οποία αποφοίτησε το 1942 με βαθμό "Άριστα". Κατά την περίοδο 1942-1946 ειδικεύτηκε στη χειρουργική κοντά στον Καθηγητή Πέτρο Κόκκαλη. Την ίδια περίοδο συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα έναντίον των αρχών της Κατοχής υπηρετώντας ως χειρουργός της 8ης Μεραρχίας του "Ε.Λ.Α.Σ.". Το 1947 έλαβε την ειδικότητα του γενικού χειρουργού και στη συνέχεια υπηρέτησε ως Επιμελητής στην Α' Χειρουργική Κλινική του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Πειραιώς. Εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις του στον ελληνικό στρατό κατά την περίοδο 1948-1951 και αμέσως μετά διορίστηκε Διευθυντής της Χειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου Εδέσσης, θέση στην οποία υπηρέτησε με ιδιαίτερη επιτυχία μέχρι το 1953. Το 1951 αναγορεύτηκε διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα διατριβής "Συμβολή εις την μελέτην των νευρογενούς προελεύσεως όγκων του μεσοθωρακίου" και το 1953 επιτυγχάνοντας για πρώτη φορά στην Ελλάδα επιτυχή αγγειοραφή βραχιονίου αρτηρίας εκλέχθηκε αντεπιστέλλον μέλος της "Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας". Κατά την περίοδο 1954-1958 μετεκπαιδεύτηκε στο εξωτερικό, αρχικά στο Λονδίνο (1954-1955) και στη συνέχεια στις Η.Π.Α., όπου διορίστηκε σε πρώτο στάδιο εσωτερικός ιατρός στην Καρδιοθωρακική Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστημίου Χάνεμαν της Φιλαδέλφειας για να προαχθεί σταδιακά μέχρι το βαθμό του πρώτου Επιμελητού. Το 1958 επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε αρχικά ως άμισθος συνεργάτης της Χειρουργικής και Καρδιολογικής Κλινικής του "Ιπποκρατείου" Νοσοκομείου Αθηνών, ενώ το 1961 διορίστηκε προϊστάμενος του Τμήματος Χειρουργικής Θώρακος. Το 1962 εκλέχτηκε παμψηφεί Υφηγητής της Χειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα υφηγεσίας "Περί της εξελίξεως και της βιολογικής σημασίας των εντός του μυοκαρδίου εμφυτευομένων εξωκαρδιακών αρτηριών" και διορίστηκε Διευθυντής στη νεοσυσταθείσα Καρδιοχειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου Αθηνών. Το 1969 εξελέγη Τακτικός Καθηγητής της Χειρουργικής και Διευθυντής της Α' Χειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Κατά τη διάρκεια της Καθηγεσίας του ο Δ. Λαζαρίδης δημιούργησε "Σχολή Χειρουργικής" στη Θεσσαλονίκη. Πραγματοποίησε το 1970 την πρώτη από ζώντα συγγενή δότη μεταμόσχευση νεφρού στην Ελλάδα και εδραίωσε τις νεφρικές μεταμοσχεύσεις στη χώρα μας, πραγματοποιώντας από το 1969 έως το 1987 συνολικά 238 μεταμοσχεύσεις. Προώθησε την καρδιοχειρουργική στη Β. Ελλάδα ιδρύοντας το 1984 την πρώτη Πανεπιστημιακή Καρδιοχειρουργική Κλινική του Α.Π.Θ. Αναδιοργάνωσε το πειραματικό χειρουργείο της κλινικής και ανέπτυξε ποικίλες δραστηριότητες και πρωτοβουλίες στην προπτυχιακή ιατρική εκπαίδευση και στην εκπαίδευση στην ειδικότητα της χειρουργικής. Το ερευνητικό του έργο αναδεικνύεται μέσα από τις 365 συνολικά εργασίες του, οι οποίες δημοσιεύθηκαν σε έγκυρα διεθνή και ελληνικά περιοδικά. Το δίτομο σύγγραμμά του, έκτασης δύο χιλιάδων περίπου σελίδων υπό τον τίτλο "Μεταπτυχιακή Χειρουργική" αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τον χειρουργό, ενώ στη κλινική του εκπονήθηκαν 29 διδακτορικές διατριβές και 15 υφηγεσίες. O Δ. Λαζαρίδης διετέλεσε Κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ. (1981-1982), Διευθυντής του Χειρουργικού Τομέα του Ιατρικού Τμήματος του Α.Π.Θ., Επισκέπτης Καθηγητής στις Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων Hahneman της Φιλαδέλφειας (1979), του Harvard της Βοστώνης (1980), του Mount Sinai της Νέας Υόρκης (1981) και του Ανόβερου της Γερμανίας (1983). Διετέλεσε Πρόεδρος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού "Ελληνική Ιατρική" και μέλος των Συντακτικών Επιτροπών των περιοδικών "World Journal of Surgery" και "International Angiology". Διετέλεσε επίσης μέλος του "Επιστημονικού Συμβουλίου του Αμερικανικού Κολλεγίου Παθήσεων Θώρακος", μέλος του "Επιστημονικού Συμβουλίου της Διεθνούς Χειρουργικής Εταιρείας" και πολλών άλλων Διεθνών και Ελληνικών Εταιρειών. Στην "Ιατρική Εταιρεία Θεσσαλονίκης" διετέλεσε Πρόεδρος του Δ.Σ. κατά την περίοδο 1976-1978 και ευτύχησε επί της θητείας του να πραγματοποιηθεί ο εορτασμός της πεντηκονταετηρίδας της Ι.Ε.Θ. O Δ. Λαζαρίδης υπήρξε ο Επίτιμος Πρόεδρος του 1ου Βορειοελλαδικού Συνεδρίου (1986) καθώς και του 12ου Πανελληνίου Συνεδρίου Μεταμοσχεύσεων. Τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο Α' Τάξεως του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Δημητρίου, το Χρυσό Βραβείο του Ιδρύματος "Ι. και Α. Βελλίδη", καθώς και με πολλά άλλα βραβεία και τιμητικές διακρίσεις από Επιστημονικές Εταιρείες και άλλους φορείς. Το 1989, μετά τη συνταξιοδότησή του από το Α.Π.Θ. εκλέχτηκε Oμότιμος Καθηγητής. Το επιστέγασμα της αναγνώρισης του έργου και της προσφοράς του Δ. Λαζαρίδη στην ιατρική επιστήμη και στην κοινωνία ήταν η παμψηφεί εκλογή του το 1993 ως Αντεπιστέλλοντος Μέλους εκ του εσωτερικού της Ακαδημίας Αθηνών.