Το άρθρο του συγγραφέα της «Πάπισσας Ιωάννας», Εμμ. Ροΐδη, δημοσιεύτηκε στις 28 Απριλίου 1896, στην εφημερίδα «Ακρόπολις», με τίτλο «Αι γράφουσαι Ελληνίδες». Το κείμενο είχε το πλήρες «αποτύπωμα» του Ροΐδη, πολύ καλή γραφή, που έλκει τον αναγνώστη, και ειρωνεία. Ετσι, ενώ φαινομενικά επρόκειτο για την κριτική ενός παιδικού βιβλίου της Αρσινόης Παπαδοπούλου (1853-1943), στην πραγματικότητα ο συγγραφέας έκανε δριμεία επίθεση στον φεμινισμό, στις φεμινίστριες και προσωπικά στην Καλλιρρόη Παρρέν και σε άλλες συνεργάτιδες της «Εφημερίδος των Κυριών». Οπως έγραφε, αναγνώριζε στις γυναίκες ως χαρίσματα μόνο «την λεπτότηταν, την χάριν, την φιλοκαλίαν, την ευαισθησίαν ή και την πονηρίαν». Παρακάτω, δε, διατύπωνε απόψεις όπως: «Ουδ’ αρνούμεθα εις τας γυναίκας και την κρίσιν, πιστεύοντες απεναντίας ότι η μικροτέρα αυτών διάνοια είναι καταλληλοτέρα της ανδρικής προς εκτίμησιν μικρών ζητημάτων». «Δύο μόνα υπάρχουσι γυναικεία επαγγέλματα, το της οικοκυράς και της εταίρας», υιοθετώντας ρήση του Γάλλου συγγραφέα Προυδών, όπως τον αναφέρει τον Πιερ Ζοζέφ Προυντόν (1809-1865).

Σταύρος Μαλαγκονιάρης. Ο Ροΐδης χλευάζει τη γυναικεία χειραφέτηση.