1908
Ο Γεώργιος Χατζιδάκις, ιδρυτής της Γλωσσολογικής επιστήμης στην Ελλάδα, πείθει την Ελληνική Κυβέρνηση να συστήσει διά Βασιλικού Διατάγματος ειδική Επιτροπεία, της οποίας το έργο θα ήταν να συντάξει και να εκδόσει το Λεξικό ‘ολοκλήρου της Ελληνικής γλώσσης από της πρώτης εμφανίσεώς της μέχρι σήμερον’. Πρώτος Υπουργός, που ενστερνίζεται την ιδέα αυτή και υποβάλλει το σχετικό διάταγμα στο βασιλιά προς ψήφιση, είναι ο Σ. Ε. Στάης (Εφημερίς Κυβερνήσεως 8 Νοεμβρίου 1908, τεύχος Ι, φύλλο 280).

Σκοπός της ίδρυσης του Λεξικού είναι, όπως αναφέρει στον πρώτο τόμο ο τότε Διευθυντής του Κέντρου Άνθιμος Α. Παπαδόπουλος, να αποκτήσει το έθνος το λεξικό του, καθότι "τα από του Κοραή και εντεύθεν, είτε γενικά είτε ιδιωματικά λεξικά, πλην του ότι ολίγα μόνον ικανοποιούν τας απαιτήσεις της γλωσσικής επιστήμης, δεν παρέχουν, όπερ και το σπουδαιότερον, συνοπτικώς γενικήν εικόναν της καθόλου νέας Ελληνικής και της κοινής και των ιδιωμάτων". Tο Λεξικό ονομάζεται 'Ιστορικόν', επειδή θα περιέχει την ιστορία των λέξεων με τις φωνητικές αλλοιώσεις, όπως επίσης και με τις συντακτικές και σημασιολογικές μεταβολές που εμφανίζει η φυσική εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας, επί εικοσιοκτώ αιώνες ζωντανής και λαλούμενης.