Any fracture criterion should depend directly on the loading mode of the structure and therefore it should be a function of active components of the stress tensor defining the elastic field at the vicinity of the crack tip. Then, criteria based, directly, only on a single component of stress or strain should be considered as deficient. Thus, all criteria based either on the maximum tangential stress, or the maximum principal tangential stress or strain cannot be considered as deriving from some particular constitutive principle of mechanics, their justification being based only on the fact that their results corroborate more or less experimental evidence
Οιονδήποτε κριτήριο θραύσεως πρέπει να εξαρτάται αμέσως από τον τρόπο φορτίσεως της κατασκευής και επομένως πρέπει να είναι συνάρτηση των ενεργών συνιστωσών του τανυστού των τάσεων του ορίζοντος το ελαστικό πεδίο στην γειτονία της ακμής της ρωγμής. Κατά συνέπεια κριτήρια βασιζόμενα αμέσως σε μια μόνο συνιστώσα των τάσεων ή των παραμορφώσεων πρέπει να θεωρούνται ελαττωματικά και ελλιπή. Άρα όλα τα κριτήρια τα βασιζόμενα είτε εις την μέγιστη εφαπτομενική τάση ή παραμόρφωση είτε εις την μέγιστη κύρια εφαπτομενική τάση ή παραμόρφωση δεν είναι δυνατόν να θεωρηθούν ότι προκύπτουν και βασίζονται σε ωρισμένη βασική αρχή της μηχανικής, και η μόνη ερμηνεία της υπάρξεώς των στηρίζεται επί του γεγονότος ότι τα αποτελέσματα τα οποία συνάγονται από τα παλαιά αυτά κριτήρια συμφωνούν, άλλοτε ικανοποιητικώς, άλλοτε με αποκλίσεις με τα υπάρχοντα πειραματικά αποτελέσματα
