Βιογραφία

Γεννήθηκε στο Γύθειο Λακωνίας την Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 1927 και ήταν γιος του Αρεοπαγίτη Πέτρου Τζαννετάκη. Αδελφός του ήταν ο δημοσιογράφος, οικονομολόγος και πολιτικός Παναγιώτης Τζαννετάκης. Καταγόταν από την παλαιά πολιτική οικογένεια Τζαννετάκη της Μάνης και ήταν μικρανηψιός του Χαρίλαου Τζαννετάκη, βουλετή Γυθείου και απόγονος, μεταξύ άλλων, του Πιέρρου Τζαννετάκη, βουλευτή και επάρχου Επιδαύρου Λιμηράς, και του Τζαννήμπεη Γρηγοράκη.

Διακρίθηκε ως αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, υπηρετώντας στο Βασιλικό Ναυτικό την περίοδο 1949-1967 και φθάνοντας μέχρι τον βαθμό του πλωτάρχη το 1961. Φοίτησε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων (1945-1949), στη Σχολή Ηλεκτρονικού Πολέμου των ΗΠΑ (1957) και στη Σχολή Πολέμου (1967), ενώ έλαβε πτυχίο Κυβερνήτη Υποβρυχίων το 1963. Από το 1959 έως το 1960 διετέλεσε κυβερνήτης της κανονιοφόρου "Λάσκος", ενώ την περίοδο 1963-1967 ήταν κυβερνήτης υποβρυχίων. Παραιτήθηκε στις 22 Απριλίου 1967 λόγω της αντίθεσής του με τη Δικτατορία.

Τον Ιούλιο του 1969 συνελήφθη και εξορίστηκε από το δικτατορικό καθεστώς στα Κύθηρα, όπου και παρέμεινε εκτοπισμένος κατά το διάστημα 1969-1971.

Από το 1971 μέχρι το 1974 εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα, ως Διευθυντής «Corporate Planning» σε όμιλο ναυτιλιακών εταιρειών, ενώ κατά την περίοδο 1974-1977 ήταν Γενικός Γραμματέας του ΕΟΤ.

Την 30ετία 1977-2007 ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική, από την οποία αποχώρησε πριν τις εθνικές εκλογές του 2007, αφού πρώτα είχε θητεύσει ως Υπουργός σε σειρά κυβερνήσεων, φτάνοντας στο αξίωμα του Πρωθυπουργού.

Τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό Φοίνικος, τον Μεγαλόσταυρο Τιμής, τον Μεγαλόσταυρο του Λουξεμβούργου και τον Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α΄.

Απεβίωσε την Μεγάλη Πέμπτη, 1 Απριλίου 2010, στην Αθήνα. Ήταν κάτοικος Κηφισιάς και ομιλούσε Αγγλικά, Γαλλικά και Γερμανικά.

Πολιτική σταδιοδρομία

Εκλεγόταν Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας αδιαλείπτως, καθόλη την περίοδο 1977 - 2007. Ειδικότερα, εξελέγη στην Α΄ Περιφέρεια Αθηνών στις εκλογές του 1977, του 1981, του 1985, του 1989 (Ιουνίου και Νοεμβρίου), του 1990 και του 1993, καθώς και στην Β΄ Περιφέρεια Αθηνών στις εκλογές του 1996, του 2000 και του 2004.

Ήταν επίσης, υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων στις Δημοτικές Εκλογές του 1982, με την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας του Ευάγγελου Αβέρωφ.

Διετέλεσε Πρωθυπουργός και ταυτόχρονα Υπουργός Εξωτερικών και Υπουργός Τουρισμού της Κυβέρνησης Συνεργασίας μεταξύ ΝΔ και Συνασπισμού της Αριστεράς, από τις 2 Ιουλίου έως τις 11 Οκτωβρίου του 1989. Μια από τις ιστορικές στιγμές της θητείας του ήταν το κάψιμο των φακέλων κοινωνικών φρονημάτων που διατηρούσε έως τη Μεταπολίτευση η Ασφάλεια, ενώ την ίδια περίοδο ιδρύθηκε και η ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα.

Θήτευσε ως:

• Υπουργός Δημοσίων Έργων (10/5/1980-17/9/1981 και 17/9/1981-21/10/1981)
• Υπουργός Εξωτερικών (2/7/1989-12/10/1989)
• Υπουργός Εθνικής Άμυνας (23/11/1989-13/2/1990)
• Υπουργός Τουρισμού (3/7/1989-12/10/1989 και 23/11/1989-13/2/1990)
• Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Επικρατείας (11/4/1990-7/8/1991 και 7/8/1991-12/10/1993)
• Υπουργός Πολιτισμού (11/4/1990-8/8/1991)

Ως Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, προώθησε σειρά μεγάλων έργων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την κινητή τηλεφωνία.

Τον Αύγουστο του 2007, αμέσως μετά από την ανακοίνωση της προκήρυξης πρόωρων εκλογών για τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, επισκέφθηκε τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή στο Μέγαρο Μαξίμου για να του ανακοινώσει ότι δεν θα συμμετάσχει στις εθνικές εκλογές του 2007 και έτσι αποσύρθηκε από την πολιτική.

Συγγραφικό έργο

Συνέγραψε τρία βιβλία:

• Εκλογή από τις Ουπανισάδες (1961)
• Χώρος εστί της Αγοράς (1994)
• Ινδία - Ένας άλλος τρόπος ζωής (1994).

Επίσης, στα τέλη του 1972 ολοκλήρωσε την ελληνική μετάφραση του βιβλίου Μάνη (α΄ έκδ. στα αγγλικά: 1958), του προσωπικού του φίλου Πάτρικ Λη Φέρμορ. Σύμφωνα με δήλωση του συγγραφέα, η έκδοση αυτή, εμπλουτισμένη με νέο υλικό και η μοναδική μετάφραση σε οποιαδήποτε γλώσσα που έχει την απόλυτη έγκρισή του, κατέχει θέση πρωτότυπου και «αντικαθιστά τις προηγούμενες εκδόσεις στ' Αγγλικά και στις άλλες γλώσσες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελληνικής».