Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Πορταριά Μαγνησίας στις 6 Οκτωβρίου 1856. Ολοκλήρωσε την βασική του εκπαίδευση σε Βόλο και Αθήνα και το 1872 εγγράφηκε στη Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποφοίτησε το 1876 με διδακτορικό δίπλωμα και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές σε Γαλλία και Γερμανία. Εκεί ειδικεύθηκε στην φυσιολογία σπουδάζοντας στα Πανεπιστήμια του Τύμπιγκεν, του Βερολίνου και της Λειψίας, όπου μαθήτευσε στους καθηγητές Bois-Reymond και Ludwig. Στη συνέχεια μετέβη στο Παρίσι όπου εργάστηκε στο εργαστήριο φυσιολογικής ιστολογίας του Ranvier. Επέστρεψε στην Ελλάδα, και το 1882 έγινε υφηγητής φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια, το 1887 έγινε επιμελητής του εργαστηρίου του Ιωάννη Ζωχιού και το 1892 τον διαδέχθηκε στην έδρα της φυσιολογίας. Δίδαξε ακόμη στην έδρα της ανατομικής στη θέση του Λουκά Παπαϊωάννου για 8 έτη ως έκτακτος και τακτικός καθηγητής. Ίδρυσε το πρώτο εργαστήριο ζωής του ανθρώπου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ βελτίωσε το Ανατομείο προσθέτοντας πολλά εμβρυολογικά παρασκευάσματα.

Διεξήγαγε πολλά πειράματα και έρευνες για ανίατες ασθένειες της εποχής του, όπως τη φυματίωση, την ελονοσία, τον εχινόκοκκο, τη γρίπη, τον τύφο, τη δυσεντερία κτλ. Το 1887 ο Νικολαΐδης έκανε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ιστολογική εξέταση σε ανθρώπινα σπλάχνα και συγκεκριμένα παιδιού που πέθανε από καλα-αζάρ, και την ανακοίνωσε τον Νοέμβριο του ίδιου έτους.

Ήταν μέλος της ακαδημίας Αθηνών, από το 1926, διορισμένος με την συντακτική πράξη ίδρυσης της Ακαδημίας.Το 1902 έγινε πρόεδρος του Πανελληνίου Ιατρικού Συνεδρίου. Ακόμη ήταν μέλος του Διεθνούς Συνεδρίου Φυσιολόγων.

Απεβίωσε στην Αθήνα το 1928.

Επιστημονικές δημοσιεύσεις

Έγραψε πληθώρα επιστημονικών δημοσιεύσεων για την φυσιολογία. Οι εργασίες του αφορούσαν κυρίως τους τομείς των επιζήσεων των ζώων, των νευρώσεων της αναπνοής, των ανασταλτικών νεύρων των μυών, του κέντρου θερμότητας και των αλλοιώσεων των γαγγλικών κυττάρων. Μεταξύ αυτών: