Ο Νικόλαος Ι. Σαρίπολος (1817 - 1887) (το αρχικό επίθετό του ήταν Σαρίπογλου) ήταν Έλληνας νομικός και υπήρξε θεμελιώτης του Δημοσίου Δικαίου στην Ελλάδα. Γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1817. Ο πατέρας του καταγόταν από τη Λάρνακα και η μητέρα του ήταν η Χρυσηίδα (Τσικινέττα) Πελενδρίδη, κόρη πλουσίων προυχόντων από τη Λεμεσό.^[3] Μετά την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, οι οθωμανικές αρχές δήμευσαν την περιουσία του πατέρα του, λόγω της επαναστατικής δράσης του, και έτσι η οικογένεια αναγκάστηκε να φύγει από την Κύπρο και εγκαταστάθηκε στην Τεργέστη. Ο Σαρίπολος, αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Σχολή της Ελληνικής Κοινότητας της Τεργέστης, πήγε στο Παρίσι το 1836, όπου αφού έλαβε τα απολυτήρια των θεωρητικών και θετικών σπουδών (1837, 1838), γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Παρισιού. Την περίοδο εκείνη μετέβαλε το επώνυμο του. Τελικά μετεγγράφη στην Νομική Σχολή και μετά το πέρας των σπουδών του ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ της Νομικής το 1844.