“Μια κριτική του Ροΐδη, μια εμπνευσμένη και ενθουσιώδης, πράγματι κριτική δια την ποιητικήν ιδιοφυίαν και το έργον του Δημητρίου Κόκκου, διήγειρε την μήνιν, την ζήλειαν και την αγανάκτησιν του Σουρή. Ο τελευταίος κηρύττει τον πόλεμον... και αναθέτει εις τους αναπόσπαστους ουραγούς του, τον Φασουλή και τον Περικλέτο, να περιποιηθούν καταλλήλως τον “παρδαλομούστακο κριτικό””