- (10) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XVIII TOME DEUXIEME
- 792* ΠΑΝΕΤΣΠΑΑΓΧΝΙΚΩΤΑΤΗ KTPIA ! In-4° de 4 pages n'ayant qu'un titre de depart. Vignette au debut et a la fin. Sans indication de lieu ni de date, mais tres vraisembla- blement imprime en 1773, apres la celebration du premier manage 176 BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE du };rand-duc Paul Pelrovilch. C'est sans doulecette meme adresse que mentionne Vretos, Catalogue, seconde partie, p. 64, n° 142, en lui atlribuant la dale de 1771. Vu la rarete de cet opuscule, nous le reproduisons en entier. Οί πανευτυχείς και παναίσιοι γάμοι τοϋ Γαληνότατου μεγάλου Δου- κός τοϋ Σοϋ θεοχαρίστου Ύιοΰ και διαδόχου ώ ΜΕΓΙΣΤΗ ΆΥΤΟ- ΚΡΑΤΟΡΙΣΣΑ, ένέχεαν εις τάς ψυχάς των αναρίθμητων διαφόρων λαών, όπου δ θεός ϋπέταςεν ϋπό τά Ισχυρά σχϊ,πτρα των Βασιλείων Σου, έ'να πνεύμα ανερμήνευτου άγαλλιάσεως' και άπό το αΰτδ πνεύμα κινηθέντες και ήμεΐς ο! τοΰ έν "Τσνη 'Αδελφάτου Γραικοί, ώς αληθινοί και πιστοί υπήκοοι τής Υμετέρας Μεγαλειότητας, παριστάμεθα προσ- πίπτοντες ταπεινώς εις τους πόδας τοϋ Αΰτβκρατορικοΰ θρόνου Σου- Ή 'Ρωσσία πάσα, όπου δια των ανίκητων Σου στρατευμάτων ύψώθη εις τήνκορυφήν τής δόξης και τής δυνάμεως, όπου δια των ασύγκριτων Σου ο'ικονομημάτων έπάτησεν εις τήν ακρότητα [ρ. 2] τής ευδαιμονίας, αυτή, διά τής πανσόφου Μητρικής Σου προμηθείας, άξιωθείσα τέως να ίδή εκείνου τ'ον γάμον, τον όποιον έκ πολλοϋ έπεθΰμει, πτεροΰται ήδη μέ τάς ελπίδας μιας παντοτεινή'ς άνεκλείπτου διαδοχής των έσομένων Σεβαστών Βασιλέωντης, και προμαντευεται ευχόμενη τήν δι' αυτών συντήρησίντης και στερέωση», και αϋξησιν, εις αιώνα τον έπειτα. Ευτυ- χείς λαοί καί κατά το τχρον, ϋπό τήν Ήγεμονίαντής Μεγάλης ΑΙΚΑ- ΤΕΡΙΝΗΣ, και κατά το μέλλον, εις τάς γενεάς τάς έπερχομένας, ϋπό τήν διοίκησιν των απογόνων, τών μετόχων, καθώς τοΰ Βασιλικού αίματος 'Αυτής, ούτω και τοΰ ύψηλοϋ και ένθέου πνεύματος. Καϊ έν μέρει τής τοιαύτης ευτυχίας, ώς και τής παρούσης χαράς, καί τών μελ- λουσών ελπίδων, ήμεθα και ήμεΐς οί Γραικοί, ενα μικρόν μερίδιον τής 'Ελλάδος, όπου ϋπό τήν προστασίαν τοϋ θεοφρουρήτου τούτου Κρά- τους βιοτεύομεν. "Αχ ! άν ή Ελλάς όλη, ή Γήμας ή ΪΙάτριος, ήδύνατο νά απόλαυση τήν τοιαύτην εύκληρίαν τήν έδικήνμας ! 'Αλλά καί αυτή άπό μακρόθεν πανηγυρίζει καί ευφραίνεται εις το θεοευλόγητον τοΰτο συνηκέσιον' καί αυτή προσεπεΰχεται τοϋ Αυτοκρατορικού1 Γένους 'Τμών άδιάλειπτον τήν διαμονήν ώ ΜΕΓΑΛΗ ΚΤΡΙΑ, έλπίζουσα, ότι τους εΰεργετικωτάτους σκοπούς τής Μητρός, θέλει τους αναπληρώσει ποτέ ό 'Τιός και Διάδοχος, καί οί εκείνου απόγονοι' όταν ή ές υ'ψους πρό- νοια ίλεως και ευμενής άποδλέψη εις τό τεταπεινωμένον άθλιον Γένοσμας. ΑΧΝΕΕ 1773 177 Me τοιούτους στοχασμούς προσπίπτοντες έδαβιώς και ημείς, καί συν r/μίν ή Γραικίαπασα, εις τους πόδας τής ΙΜΙΙΕΡΑΤΟΡΙΚΙΙΣ Υμών τρισσεβάστου Μεγαλωσύνης παρασταίνομεν τήν ε'ιλικρινεστάτην ημών χ'αράν τήν παροΰσαν, και δεν δυνάμεθα να σιγήσωμεν τήν ελπίδα των όμογενώνμας τήν μέλλουσαν [ρ. 3]. ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΝ ΔΟΤΚΑΝ, ΚΑΙ TUN ΜΕΓΑΛΗΝ ΔΤΚΙΣΣΛΝ 'Ανάμεσα εις τα τόσα έθνη, καί τους τόσους λαούς, όπου πανηγυ- ρίσαντες τους πανευτυχώς έκτελεσθέντας χοσμοποθήτους καίθεοευλογή- τους Ί'μετε'ρους Βασιλικούς γάμους, ανέδειξαν τήν πλέον ειλικρινή αίσθησιν μιας ανέκφραστου ευφροσύνης χα'ι τέρψεως, επιτρέψατε ω ΥΤΟΤΗΤΕΣ ΓΑΛΗΝΟΤΑΤΑ!, επιτρέψατε και εις ήμας τους ταπει- νότατους μεν, οχι όμως όλιγώτερον πιστότατους 'Υμών δούλους, τους του εν Ύσνι; 'Αδελφάτου Γραικούς, να παρασταθώμεν μετά βαθύτατης τής ύποχλίσεως ένωπιόνσας, παί να ύπανοίξωμεν χαί ημείς των ιδίων ψυχών τήν εύγνωμονεστάτην διάθεσιν. Μέ τήν παναίσιον χαί πανόλοιον τάυτην ?υζυγίαν, οι ης, 5 χρατών εν χειρ'ι τή εαυτοϋ τας των Βασιλέων καρδίας, συνέόησε χαί συνήρμοτεν εις βίου χοινωνίαν άδιάρρηκτον τάς "Υμετέρας, βλέπομεν είσηκουσμένην μυρίων καρδιών τήν εΰχήν, και πεπληρωμέ
