- (01) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XV-XVI TOME PREMIER
- 86. ΤΟΥ ΣΟΦΟΤΑΤΟΥ Ψελλού, έπίλυσις εις τους 'έζ της φιλοσοφίας, τρόπους. Του αΰτοΰ συνοψις των πέντε φωνών, και τών δέκα κατηγοριών, της φιλοσοφίας. Του ΒλεΜίδου περί τών πέντε φωνών διατί ε'ισί ριόναι, και οΰπλείουςη έλάττους. Γεωργίου του ΠαχυΜερίου, περί τών εξ της φιλοσοφίας όρισριών, και τών πέντε φω νών, και τών δέκα κατηγοριών. Iacobi Foscareni translatio horum, in latinorum uocem. SAPIENTISSIMI PSELLI IN troductio in sex Philosophie modos. Eiusdcm Compendium quinque vocum, & Dcce Predicamento^ Philosophic. Blemmidae De quinque vocibus, cur sint hse solum, neque plurcs, aut pauciores. Georgii Pachymerii, De sex Philosophic diflinitionibus, & de quinque Vocibus, & Decern Predicamentis. In-8° de 34 IT. non chiffres et divises en 8 caliiers de 4 if. chacun, sauf Ic premier qui en a G. Signatures α-0. Titre encadre. Livre de la plus insignc rarete. 1. J'ui public, en 1871, une nourcllu edition dcce petit pocmr* dans ma Collection de Monuments pour scrvir « I'dtudedc la languc nco-hellenique, n°17 (Paris, iu-8"). DIULIOGIUPIIIE HELLEtilQUE. 1-1 210 B1BL10GHAPHIE HELLENIQUE. Cette edition, toute grecque, n'a ni date ni lieu d'impression, mais doit avoir ete publiee a Venise, en 1552, en meme temps que la traduction latine dont il est question dans I'epitre dcdicatdire. Cette traduction, qui forme une plaquette de 24 ff. divises en. 6 cahiers de 4 ff. chacun, signes a-f, porte ce titre : PSELLI INTROduclio in Philosophise modos, a Iacobo Foscareno D. Michaelis filio e grseco in latinum versa, VENETIIS M.D.XXXII. [et, au recto du dernier feuillet, cette souscription :] VENETIIS, PER STEPHAISVM ET F RAT RES DE SABIO. MDXXXII. mense Nouemb. Ajoutons que le quatricmc f. du cahier c est entierement blanc. Un exemplaire du texte et de la traduction reunis en un volume, maroquin rouge, a ete vendu 56 fr. Riva. Bibliotlieque nationale de Paris, R 1741. Bibliotheque royale de Municb, A. Gr. C. 100f, 8". Au f. 2 r° commence I'epitre ci-dessous, suivie de sa traduction latine : τω αιδεσιμωτατω και θειοτατω καρδιναλει τω ρεδουλφω, τω μουσων και χαριτων τροφιμω, αρςενιος, ο Μονεμβάσιας αρχιεπιςκοιιος, εν κυριω χαιρειν παντοτε. νΕναγχος τά του Ψελλοϋ Μαθηματικά έντυπώσαντες, έκπεπόμφαμεν ττι υμετέρα μεγίστ/i αίδεσιμότητι. Μετ' έκεΐνά μοι ο*έ ούκ άπ^δον εδοξεν είναι και την σύνοψιν τούτου, την είς τάς πέντε του Πορφυρίου φωνάς, και εις τάς δέκα τοϋ Αριστοτέλους κατηγορίας, συνάμα τ?) τοϋ Βλεμμύδου και Γεωργίου τοΰ Παχυμερίου εις τάς αΰτάς υποθέσεις έντυπωσαμένω συνάψει, και ταΰτα προσφωνήσαι ττί δεσποτεία σου ' επειδή ταυτί γε διατελεί τοις προτέροις ακόλουθα, ώς ενεστι πάρα Ξενοκράτους μαθεΐν. Εκείνος γάρ έρόμενος τον παρ' αΰτώ φιλοσοφείν νέον βουλόμενον, ε'ι γεγεωμέτρηκεν, ε'ι μουσικής έπακήκοεν, ώς ούκ εφη, άπιέναι πάλιν έκέλευσεν ¦ ούκ εχειν γαρ εις φιλοσοφίαν λαβάς. Μετοχετευθηναι δ' αυτά διά Ιακώβου Φωσκαρένου, νέου σοφοΰ και των Ενετών εΰπατρίδου, ούκ έπιπολαίως αλλά δευσοποιώς και τών ελληνικών λόγων ήμμένου, εις την τών Λατίνων φωνην, έγενόμην αίτιος- οΰ πολλοί γάρ τών Ιταλών τε καΐ έσπερίων, καθάπερ αυτός, έφικέσθαι τ?,ς τών Ελλήνων έπ'ι πλέον ίσχυσαν γλώττης. Δοκει δε μ.οι, τοις εις φιλοσοφίχν ε'ισχγο(Λένοις χάριεν γενέσθαι, (ΑΪλ- λον η σοι, τουτί γε το έγχειρίδιον. "Ήδη γαρ αυτός τοις τοΰ βίου τοϋδε τερπνοΐς και τοις έν τούτοις την εΰδχΐ[Αθνίαν όριζθ|χένοις χαίρειν πολ- λάκις ειπών, τάς της φιλοσοφίας κιγκλίδας άνέωςας · την φύσιν δέ των όντων περισκοπήσας επιμελώς, και τα θεία μυηθείς ακριβώς, θεώ, κατά το δυνατόν άνθρώποις, ώ[λθίωσαι. Ου [Αην αλλ' ευγενώς και τάδΓλφα τοις προτέροις δέξχιο, καρδινάλεων έλευθεριώτατε ¦ /ατά γάρ την παροΐ[/.ίαν « ψεκχδες όαβρον γεννώσαι, λΐ|Λνάσουσιν ΰδατα. » Ε'ι δέ βούλοιο άκούειν και την οαηρικήν [/.ου [Αονόστιχον δέησιν, ην ύπέο σοϋ, νη τό θείον, διατελώ κχθ' έκάστην δεό;χενος, λέγω δέ τό — τόν Ρεδοϋλφον « α'ιέν άριστεύειν κχί ΰπείροχον εαιχεναι άλλων. » Και αυτός προς την ή^ετέραν αίτησιν έπινεύσας, άντικαταπέμ- ψαις ή(Λϊν έπος άλλο [Αηνύων όμηρειον, τό « η, και κυανέησιν έπ' όφρύσι νεΰσε Κρονίων · » προς χάριν οΰκ άκαιρον δηλαδή και αόριστον, άλλα προς ύφεστώσαν και εΰκαιρον. Α'ϋτη γάρ, λι(«.ω τροφή καθάπερ άρμότ- τουσα, την της ψυχής ενδειαν Ίαται, καθκπερ που Ηράκλειτος εϊρη- κεν. "Ερρωσο. JUIN 1532
- ΤΟΥ ΣΟΦΟΤΑΤΟΥΨελλού | Του ΒλεΜίδου | Γεωργίου του ΠαχυΜερίου
