ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ

  1. (01) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XV-XVI TOME PREMIER
  2. 51. ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ PAVSANIAS" \Au recto du f. de la fin.} a α 1)β Cy dS όε flj gη llO it kx 1λ ΙΏμ ην οξ ρο qw rp Άς. Omnes sunt quatcrniones prseter 8ς ternioncm. Venetiis in aedibvs Aldi, et Aivdreae soceri mense ivlio. m.d.xvi. In-folio dc 282 pages do lextc, 2 ff. prcliminaircs pour les prefaces la- tine (v° du litre) et grecque (f. 2 r° ct v°) et 1 f. a la fin pour le registrc, la souscription (r°) et 1'ancre aldine (v°). Premiere edition, rare'; vend. 55 fr. maroq. rouge, La Valliere; 96 fr. Soubise; 150 fr. bel cxemplaire, maroq. violet, tnbis, L'Heritier; 100 fr. d'O...; 140 fr. Larcher; 2 liv. 12 sh. 6d. Hutlcr; un exempl. en grand papier, 240 fr. Mac-Carthy; 10 liv. 10 sh. Sykes; 240 fr. A. F.-Didot(en 1881). Bibliotheque nationale de Paris, J 1 (Inventaire, J 601). PREFACE LATINE. Opus antique rarseque eruditionis thesauros continens : multa hie invenics, lector candidissimc, recondita, multa scitu pulchra. 1. JIfflc cilitio princcps e ooilice manuscripto non satis bono a Marco Musuro cdita est Hoffiia.vn. 144 BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE. nonnulla quae aliubi nondum logisti. Admirabcris autoris accura- tam ot cxquisitam diligcntiam, sivc narrationcm rerum praeclarc gcstarum in ironic vohuninuni collocct, sivc gcncalogias pcrse- qualur, vol ab ovo, ut dicitur, ordicns, vol ad caput usque gene- ris scricm piwtcxcns, sivc statuaruin turn artifices eommomoret, turn cos concelebret quorum in lionore crectae sunt. Deilebis tot urbium aniplissimaruni intcrilum, quas alitor opibus forlunisque florcntes adliue memoriae prodidit, nostra vcro aetas solo aeqnatas intuetur. Indignaberis principes clirislianos dc miniino quoque Italia; oppido digladiari inter sc, bcllorumquc calamitatibus cuncla funcstare, Peloponnesi auteni tarn opulcntas, tain mercimo- niarum omnium fertiles campos ncfariae Turcarum nationi depo- pulandos permittere. Hue accedunt crebrae digrcssiones, per quas autor dum divagatur innumcros poctarum locos obiter cnuclcat, carum varietas tc minim in modum oblectans vol invitum dctine- bit. Ceetcrum bosce commentaries, ctsi non ad nnguom emenda- tos, non usquam cnim insanabilibus ulceribus depravati scalebant, codicibus tamen, qui manuscripti circumfcrcbantur, corrcctiorcs publicamus, non sine titulis, qui nt supremos marginum vertices amplectuntur, ila quid quaequc pagina doceat, brcvilcr pcrslrin- gunt. Ho3C autcm a nobis praestari tibi potuerunt, suasore adju- torcquc M. Musuro, quern nuper heroicarum littcrarum decus Ve- netiis propagantem, Graeciae priscis autoribus, partim illustri juventuti cnarrandis non sine laudc, partim cmendatione castiga- tioneque in pristinum nitorcm, quoad ejus fieri potcrat, resti- tuendis, Leo X. Pontifcx Oplimus Maximus, sponle sua, nihil tale cogitantem, admirabili consensu sacrosanctorum cardinalium,in arcbiepiscopalein dignitatem evexit; quaeres ut non mediocrcm sanclissiiiio pastori laudem peperit, ita lilleratis ad bene spe- randum cerlissimum signum crcxit. ΜΑΡΚΟΣ Ο ΜΟΥ^ΟΓΡΟΣ ΪΑΝΩ ΛΑΣΚΑΡΕΙ ΤΩ ΠΑΝΓ ΧΛΙΡΕΙΝ. Πολλάκις έΟαύμασα τών ττρός τα καθ' ήαας μέν άηδώς ετχτ,κότων, τα ο αρχαιότατα μόνον έγκωμιάζειν ε'ιΟισαένοιν και την φύτιν τοις [Λεν τταλαιοΐς μητέρα γεγονέναι φιλόττοργον, τ,μΐν δέ μητρυιαν είναι δυσμενή σχετλιαζόντων. ΙΙαιαν γαρ έ~ ι στη μη ν τε και τε'χνην τ:άλαι SEIZIEME SIECLE 145 μεν ήνθηκέναι καΐ ες το άκραιφνέστατον ίζηκριβώσθαι · νϋν δ' άπομα- ραίνεσθαι καΐ κατολ^γωρουμένην ε'ις τό χεϊρον ύπορρεΐν. Τους δη τοιού- τους άλλοις τε άν τις έλέγζειε ταυτησί της καθ' ήμας ηλικίας αδίκως κατηγοροΰντας (πολλά γάρ έφ' ημών εΰρηται και θαυμαστά, ών την έπίνοιαν η άρχαιότης οΰδ' δναρ εοικεν ένθυμηθεΐσα) καί δη τ?) κατα- σκευή των γε πολιορκητικών μηχανημάτων. ΑΙ γάρ τοι πολύστεγοι μεν έλεπόλεις, κριοφόροι δε χελώναι παιδαριώδη νομίζοιντ' άν αθύρ- ματα προς τους πετροβόλους βασιλίσκους, δι' ών τειχομαχοΰντες ημείς ,,καί τάς ούρανομηκεις Αιγυπτίων πυραμίδας καί τάς άσφαλτοδέτους Σεμιράμιδος επάλξεις βροντώση και τά πάντα πυρπολούση κυλίνδρου τριταλάντου ριπί) κατά κράτος ελοιμεν άν, καί συγκαταφλέζαιμεν £α- δίως, δίκην επισκηπτοντος άνωθεν κεραυνού παν τό γε άντιτυπησαν έκπιμπράντος. Αλλά τών μεν πολεμικών οργάνων το σόφισμα οΰχ οΰτως τώ πολυμηχάνω τών εξ ύπογυίου γεγενημένων ανθρώπων έπίδηλόν Ιστιν, ώς τοις άνδραγαθία καί πολέμων εμπειρία διαφέρουσιν όλέθριον έζέβη. Τό γάρ α άπώλετο ανδρός άρετά » καί τό « πολλάων πο- λίων απέλυσε κάρηναήδ' ετι καί λύσει, » ε'ιςταΰτ' άν τις άπιδών είκό- τως έπιστενάξαι. Την δέ τών τύπων καινουργίαν, δι' ης έζ ενός αντιγρά- φου, ώσπερ εκ τίνος γονιμωτάτου στελέχους, μυρίαι βίβλων παραφυάδες άπογεννώνται, βιωφελη τ' ουσαν καί μεγάλων α'ιτίαν αγαθών, (τί γάρ μείζον, τί δέ τιμαλφέστερον ευεργέτημα τω γένει τών ανθρώπων πορί- σαι δύναιντ' άν ol θεοί σοφίας τε καί γνώσεως, ης ϊσμεν όντα τά βιβλία ταμιεΐα,) παλαιοί μεν αιώνες οΰκ έζίσχυσαν έπινδησαι· χθες δε καί πρώην δ παρών βίος έξευρών έπιστομίζει τους βλασφημοΰντας καί δια- σύροντας τά μη Κρονίων όζοντα καί Διασίων. Τί γάρ ετι Τριπτόλεμος εκθειάζεται; τί δ' δ Βοτρυόδωρος θεοποιείται; καί γάρ εκείνοι πορι- σταί τροφής ύπηρζαν ην ol άνθρωποι προσιέμεθα, καθό σκήνει συνεζύ- γημεν, μάλλον δ' ένεκλείσθημεν, ρευστή καί συχνής άναρρώσεως δεο- μένω. Τών δέ γε τύπων δ Προμηθεύς τό ίμφυτον ταΐς δ;ανοίαις ημών άναρριπίζων σέλας, ητοίμασε· την όντως άληθινην άνθρώπω τροφην, δι' ης ώσπερ φυτά αιθέρια καί ζωπυρεΐσθαι πεφύκαμεν καί τεθηλέναι. Της ουν ανδρός ευεργεσίας εϊπεο -άνδρα χρη καλεϊν τόν οΰτω θείαν BIBLIOGIUPHIK HK1.LESIQUE. 10 1W BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE. εσκεμμένος τέχνην, πρώτοι μεν οί Λατίνοι γευσάμενοι ίνεφορήθησάν άχρι κόρου, πολλαπλασιάσαντές τε τα συγγράμματα τών παρ' ίαυτοΐς σοφία καί δυνάμει του λέγειν διαπρεψάντων, εντελείς τών πεπαιδευμέ- νων έκάστφ παρεσκευάκασι βιβλιοθήκας. "Επειτα δέ καί οί περί Χαλκονδύλην καί σε, τους αυτόχθονος της πρεσβυτέρας Ελλάδος καί τοΐς ώγυγίοις εκείνΟις ήρωσιν δμοσπόρους, επεχείρησαν ημεδαπών εντυπώσει βιβλίων · πολλζς τε Όμηρων καί Λουκιανών, λπολλωνίων τε καί έπιγραμματογράφων ποιητών δαψι- λώς επιδόντες τοΤς φιλέλλησιν εκατοντάδας, έπηνέθησαν διαφερόντως. Τούτους "λλδος δ πολύτλας διαδεζάμενός τε καί ζηλώσας πάση τε δυ- σχερείς δμόσε χωρήσας, συμπραττόντων αΰτω καί συνενεργούντων τών Ένετίησι φιλοσοφούντων της ελλαδικής μούσης τροφίμων, μεγάλα τώ δντι κατώρθωσε, καί ην τις επιεικώς καί μη προς άπέχθειαν έζετάζειν έθέλη τά πράγματα, πολλών καί καλών ευεργετημάτων ύπήρζε τοίς λόγων όρεγομένοις· τών μεν ποιητικών, ώς έπος ειπείν, απάντων καί ρητορικών ήμΐν μεταδοΰς, τα δ' ευρισκόμενα τών τ' Αριστοτέλους καί Πλάτωνος ε'ις φώς άναγαγών. "λλδου δη τελευτη λίαν άωρω καί τοΐς λόγοις έπιζημίω μεσολαβηθέντος, συνέβαινε τών γραικοτύπων την δαιδαλουργίαν χηρεύειν. Οΰ μην άλλ'Άνδρέας λσυλλαΐος, οΰ δαπανών- τος, οί περί τον'"λλδον, χρημάτων καθ' αυτούς ενδεείς δντες, έτυπούρ- γουν, πάλαι διεγνωκώς τα φροντιστήρια τών έλλογίμων ανδρών παν- τοδαπών καί δυσεύρετων μεστά ποιήσαι βίβλων, ουδέν τής πριν ύφήκε προθυμίας · αλλά προς τοΐς άΐλοις καί τη πολυμαθεστάτη τοϋ Παυσα- νίου συγγραφή, περιήγησιν μεν Ελλάδος ύπισχνουμένη καί πάσαις ταΐς λτθίδος τε καί Πελοποννήσου μοίραις έπεξιούση, μυρίας τε κώμας καί πόλεις εΰδαίμονας, ών ουδέ τά ερείπια νυν λείπεται, καταλεγούση, καί πολλών μέν Ιστοριών τών οΰ παντί προχείρων άλλ' ών μεγάλη σπάνις γεμούση,, πολλά δ δδου πάρεργον αξιομνημόνευτα παρενειρούση, καί τφ συχνώ τών επεισοδίων άποφευγούση τον κόρον, καί δλως το κράτος καί την δύναμιν καί την εύημερίαν τών τόθ' Ελλήνων ένδεικνυμένη, τέλος έπέθηκε σύν θεώ. Ταύτη ν δέ σοι μάλιστα πάντων την βίβλον πρεπώδες ην άνατεθήναι. SEIZIEME SIECLE. 147 Συ γάρ των άλλων τα καθ' εαυτούς σκοπούντων, κοινός απανταχού των Ελλήνων καθίστασαι προστάτης· σύ ώς ουδείς έτερος υπέρ της Ελλήνων σωτηρίας έγρήγορας, πασι τοις καιροίς επακολουθών καΐ πάντα κάλων σείων, και νυν μέν Κελτών βασιλείς, νυν δε ί'ώμης άρχι- κράτορας θεραπεύων, εφ' φ τετούς Έλληνας άπαλλαγέντας της πικρο- τάτης καί χαλεπωτάτης δουλείας εις έλευθερίαν έζελέσθαι. Τούτου γάρ εφίεσαι μόνου, τούτου φροντίζεις, τοΰτο νυκτός καί μεθ' ήμέραν εννοείς, υπέρ τούτου καί τους έσχατους κινδύνους ΰποσταίης αν καί μυρίων αν θανάτων καταφρονήσαις γενναίος ων. Προς τοΰτο πάντα σου τα πολι- τεύματα τείνει * προς τοϋτό γ' ή μεγαλοπρεπής καί μηδαμή χαμαί- ζηλός σου φύσις άνακλίνασα την ψυχήν άτενές άφορδί. Τους γοϋν περί τόν αρχιερέα τον άκρον άνακοινουμένους εκάστοτε σοι περί των μεγί- στων, οΰ παύη παροζύνων, προστηναι μέν της ευσεβών διαλλαγέντων προς αλλήλους ζυμβάσεώς τε και δμονοίας, προστηναι δε της πάλαι θρυλλουμένης τε και ποθούμενης τών σταυροφόρων συνωμοσίας καί κατά τών άσεβων έπιστρατείας · α'ισχρόν τε είναι λέγων τους Ευρώπης ηγεμόνας καί βασιλείς, περί μέν ενός ή και δυεΐν πολιχνίοιν δυστήνοιν, τοσαϋτ' ετη ταλαιπωρεϊσθαι πολεμοϋντας, στάσεις τε και σφαγάς καί ταραχάς έν Ιταλία ποιοϋντας, καί τών χριστιανών άϊματι καταμιαί- νοντας τά ^εϊθρα τών ποταμών · τοσαύτας δε πόλεις καί χώρας παμ- φορωτάτας καί συνοικίας καί προσόδους διατελεϊν προϊεμένους καί καρ- ποΰσθάι τους άθεους έαν, καί ταΰτα έάδιον δν εΓπερ ποτέ καί νΰν άπάσης αυτούς της Χσίας έκβαλεΐν, έκνενευρισμένους ήδη ταΐς συνεχέ- σιν ήτταις, καί μη πάντως έχοντας άστασιάστως. Τους μέν γάρ τώ Βυζαντίου τυραννώ, τους δέ τώ δυνάστη της Περσίδος, ως όρθοτέρας εχειν περί τοΰ θείου δόζας νομιζομένω, προσχεΐσθαι. Καί οΰχ υπέρ μέν τοΰ σώσαι'την 'Ελλάδα πονεΐς, τών δέ καθ' έ'καστον Ελλήνων ΰπερ- φρονεΐς ' άλλα καί πρεσβεύων Ένετίησι μηδένα τών δμόθεν της γε σης έλευθεριότητος απείρως εχϊιν φου δεϊν. Τών μέν γάρ τάς θυγατέρας έξεδίδους εις γάμον, προίκα πορίζων την προσήκουσαν έκαστη, τών δέ τους υίούς φύσεως μέν μετειληχότας προς τό μανθάνειν επιρρεπούς, τώ δέ πενία σφόδρα παρενοχλεΐσθαι καί μήθ' δπως ώνοΐντο βιβλία, 148 BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE. μήθ' δπως τα δίδακτρα τοΤς καθηγηταΐς άποτίνοιεν έχοντας, ή ση φιλανθρωπία και γενναιότης άμερίμνους των αναγκαίων έποίει φιλοσο- φείν. 'Εω λέγειν την θύραν ης ψκεις οικίας ώς πάσι (Λεν άνέωκτο τοϊς δεομένοις, οΰχ ηκιστα δέ τοις Έλλησιν, ων ουδείς εκείθεν αγέραστος άπηλθεν, άλλ' η ποικίλων εδεσμάτων τραπέζης άπολαύσας η το βα- λάντιον έμπλήσας ων έδεΐτο στατήρων αργυρών τε καΐ χρυσών. ΚαΙ νΰν έν ί'ώμη διατρίβων τιμώμενος τε και θαυμαζόμενος υπό τών εκεί, πρόξενος ώς αληθώς γέγονας τών Ελλήνων ' τοις μέν άφικνουμένοις πολλάκις υπέρ δύναμιν δωρούμενος, τών δ' απόντων επιτελούμενος, τους δέ φιλτάτους τοις περί τον κρατούντα συνιστάς. Θαυμαστά μέν ουν και ταΰτα σημεία δόξειεν αν της σης προς τυϋς Έλληνας εΰνοίας ¦ δ δ' έρεΐν μέλλω πασαν ύπερβέβληκε καλοκαγαθίας εΰφημίαν. "Ορων γάρ ένίους τών ημεδαπών διά την πολυετή δουλείαν ούτω μέν έπιλαθομένους εαυτών ώς μηδέποτ' άνανήφειν και μηδεμίαν δλως τών προγόνων έ'χέιν εννοιαν, άλλ' έθελοκακοΰντας πολιτικού βίου παιδεύσεώς τε και αγωγής όλιγώρως έχειν ' οΰτω δέ κακαδαιμοναν ώς αυτούς μέν άπαιδευσία συζήν καί τετυφώσθαι, εν μόνον ηγουμένους είναι σοφρν καί διαρκέστατον της ές οΰρανόν αναβάσεως έφόδιον το μήτ' ελαίου γεύεσθαι, μητ' έναίμων ιχθύων έν αΐς νηστεύουσιν ήμέρΛις, τοις δέ παιδείας έρασταϊς φθονεϊν εκ του προφανούς τών ποιηταΐς η φιλοσόφοις ενασχολούμενων ευθύς καταγινώσκοντας πολυθείαν, τοιοϋτό τι προς την θεήλατον ταύτην ημών μεμηχάνησαι συμφοράν · ώς γάρ μη παντάπασιν άποσβεσθϊ} το σωζόμενον έτι τών ελληνικών λόγων, καίπερ λίαν άμυδρόν ον, οΰκ ολίγους εκ τε Κρήτης, εκ τε Κορκύρας, καί τών παραθαλασσίων της Πελοποννήσου μετεπέμψω νεανίσκους τών μήτεφύσιν άγεννών, μήθ' ύπό χάσμης καί νωθρότητος έκνεναρκωμένων, άλλ'· άγχινοία τε περισήμων καί το ταλαίπωρον εχόντων έν τή ψυχή * οι νΰν έν ί»ώμη μήτε στέγης μήθ' ιματισμού, μήτε τροφής άποροϋντες, μήτε σοφιστών έστερημένοι τών διδάσκειν καί βουλομένων καίε'ιδότων, θαυμαστόν δσον περί άμφω προκόπτουσι τω λόγω, του πάντ' αρί- στου καί μεγίστου ί»ώμης άρχιερέως Λέοντος δεκάτου χορηγοΰντος. Αλλ' εκείνοι μέν αΰξηθέντες καί παιδευθέντες ει μη μέλλοιεν δίκην SEIZIEME SIECLE. 149 άγνωμοσύνης όφλήσειν, την έπίδειξιν ων εκμεμελετηκότες έσονται λό- γων, εκ των εγκωμίων ένστήσονται των κατά σου. Καί γάρ έμμέτρως $δοντες, καταλογάδην δε συγγράφοντες, κηρύξουσι την λαμπρότητα του γένους, φ σύ μάλιστα δίκαιος ει σεμνυνόμενος ¦ ύμνήσουσι των προ- γόνων σου, των πανσεβάστων της Ελλάδος αυτοκρατόρων, την άρετήν ¦ ους ώμώς διεδέξαντο καΐ άπανθρώπως οί διά την σφετέραν αυτών μο- χθηρίαν το μέν Τούρκων έθνος τηλικοΰτον καταστήσαντες ήλίκον δρώ- μεν, το δ' ήμέτερον έκ βάθρων καθελόντες. Μνημονεύσουσιν ης έτυχες αγωγής άντικρυς ελευθερίου καΐ τοις ευ γεγονόσι προσηκούσης · άπο- καλέσουσί σε πατέρα των λόγων καΐ της Ίπποκρηνης άνακαινιστην της έλληνίδος, άτε δη παρημελημένήν ήδη παρ' "Ελλησι την ποιητικην δύναμιν άνασώσαντα καί μετά πολλάς ετών περιόδους πρώτον άξια Μουσών οίον τε γενόμενον αίσαι. Τούτοις προσθήσουσι το μέγεθος τών πολιτευμάτων καΐ της φύσεως σου το περιδέξιον ' πεφηνέναι γάρ σε μη μόνον έπιτήδειον όντα προστετηκέναι τοις βιβλίοις, άλλα τοιαύτης μετειληχότα συνέσεως, ως και πράξεις βασιλικάς έπιτραπήναι και εθνεσιν δλοις και πόλεσιν εΰνομουμέναις χρήσιμον εαυτόν παρασχεΐν μεγάλων πραγμάτων προστασίαν έγκεχεΊρισμένον. Οΰ σιωπησουσι γεμην ουδέ τό εύχαρι καί ημερον, καί φιλάνθρωπον, και ειλικρινές, καίάκίβδηλον τών τρόπων τών μήθ' υπό γλισχρότητος διεστραμμένων, άλλα παντός μικροπρεποΰς πάθους υψηλότερων. Τελευτώντες θαυμά- σουσί σου τό άνεξίκακον καί τό ποτέ μέν εχεμυθον και μυστηριώδες, ποτέ δε βραχυλόγον καί στρογγύλον, καί προς τάς εξαίφνης ύπαντήσεις είστοχόν τε καί καίριον της γλώττης, έν όλίγαις μέν λέξεσι πολλά σημαινοόσης, απλώς δέ μη προπετοΰς ες τό κακώς ειπείν τους άρξαν- τας χειρών αδίκων η καθάψασθαι πικρώς τών άμαρτανομένων. δ δη σοι τοσαύτην περιεποίησεν εΰτυχίαν, ώςμηδένα τών πάντων ανθρώπων, ο!ς έχρήσω, μήτε δυσμενώς εχειν προς σε, μήτε μισεΐν τό παράπαν την ίεράν σου κεφαλήν. Τους μέν ούν παΐδας έλπίζομεν, έπειδ.άν Ίδέαν λό- γου πανηγυρικήν άρμοσθώσι τών σών αρετών έφικέσθαι δυναμένην, ταϊς καλλίσταις τών φροντισμάτων άπαρχαϊς άμείψεσθαι τον εΰεργέτην. Ήμεϊς δ' οίς πάνυ φαύλως καί ασθενώς δ λόγος έχει, τών μειζόνων ή καθ' ήμας άφέμενοι, της διανοίας προς την περιλάμπουσαν οίον αΰγην του μεγάλου Λασκάρεως δόζαν μή τολμώσης άντιβλέπειν, γονυπετεΐς εΰζόμεθα τω πάντ' έφορώντι και κυβερνώντι θεώ, ί'ν' ε'ίπερ οίον τ εστί περιαλγήσας τγ άνεκδιηγητω πανολεθρία των ελεεινών "Ελλήνων, τών πριν μεν στρατηγίαις και νομοθεσίαις, έπιστημαις τε και τέχναις πο- λυειδέσι και ταΐς ε'ις άπαντα τά πέρατα της γης άποικίαις το άνθρώ- πειον γένος παιόευσάντων τε και νουβετησάντων, ήμερωσάντων τε και κατακοσμησάντων, νϋν δε φθάνω και έπηρείκ της κακής τύχης μήτ' αϋτοκρατορικοίς σκήπτροις έρειδομένων μήτε πατρίδα (φεύ* τών κακών!) ή πόλιν αϋτόνομον εχόντων, ες βαθύ, και μακρόν, καϊλιπαρον γήρας διασώζη κάπί δέκα παρατείναντας γενεάς υγιείς διαφυλάττη Λέοντα τον ΰπέρτατον ίεράρχην και σέ. Του [λεν γαρ παρορμώντος, του δε κατορθοΰντο; υμών, έλευθερωθήσεται [/.εν ή Ελλάς, οί δε φιλομα- θείς και φιλοθεάμονες, έμφιλοχωρήσουσιν άδεώς τή Πελοποννήσω, τών βαρβάρων άρδην άφανισθέντων, και τον Παυσανίαν άνά χείρας έχον- τες, άνέσεως χάριν, περιοδεύσουν τά πάντα κύκλω, τά τε συγγεγραμ- [/.ένα τιθέντες τών δρωμένων εγγύς, μεγάλης έμπλησθήσονται τής ηδονής. Ευτυχεί. Από Βενετιών, μηνός μαίου ε'ικάδι. 4 MARS 1517