Ανθολογία διαφόρων επιγραμμάτων, αρχαίοις συντεθειμένων σοφοίς, επί διαφόροις υποθέσεσιν, ερμηνείας εχόντων επίδειξιν και πραγμάτων ή γενομένων ή ως γενομένων αφήγησιν

  1. (01) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XV-XVI TOME PREMIER
  2. 13. [ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΩΝ, ΑΡΧΑΙΟΙΣ ΣΥΝ ΤΕΘΕΙΜΕΝΩΝ ΣΟΦΟΙΣ, ΕΠΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙΣ ΥΠΟΘΕΣΕΣΙΝ ΕΡΜΗ- ΝΕΙΑΣ ΕΧΟΝΤΩΝ ΕΠΙΔΕΙΞΙΝ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ Η ΓΕΝΟΜΕ- ΝΩΝ, Η ΩΣ ΓΕΝΟΜΕΝΩΝ ΑΦΗΓΗΣΙΝ. ΔΙΗΡΗΜΕΝΟΥ Δ'ΕΙΣ Ε- ΠΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΙΒΑΙΟΥ, ΚΑΙ ΤΟΥΤΩΝ ΕΙΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΚΑΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ ΔΙΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΩΝ, ΤΑΔΕ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ. IMPRESSVM FLORENTI* PER I,AVRENT1VM FRANCISCI DE ALOPA VKNKTVM, III. 1DVS AVGVSTI. M.CCCC.LXXXXHII. In-4° tie 283 ff. non cbiffres, mais portant les signatures Α-Ω et AA-KK. Tons les cahiers ont 8 ff. chacun, sauf le cahier K, qui en a 12; on doit, en outre, trouver a la fin du volume 7 ff. separes, sans signatures, ren- fermant une epigramme grecque de Lascaris et une lettre latine du meme a Pierre de Medicis. Le litre ci-dessus se trouve au verso du premier f., dont le recto est blanc, et la souscription au verso du dernier f. Ce livre est le premier des cinq ouvrages publies en petites capitales aeoentuees par Janus Lascaris; chez Laurent d'Alopa, de Florence. Harissime edition. Vend. ΊΒΟ fr. maroq. rouge (avec les 7 ff. de la fin reimprimes), Gaignat; 15 liv. 15sh. Askew; 400 fr. Brienne-Laire; 337 fr. F. Didot; 300 fr. (avec des taches), d'O...; 12 liv. 17 sh. Hcber; 4 liv. 5 sh. (avcc lcs 7 ff. mss.); le memo; 4 liv. (avec les 7 ff. reimprimes), Hibbert; 123 fr. 50, Boutourlin; 820 fr. A. F.-Didot (en 1878). Plusieurs exemplaires sur velin ont ete vendus : 1001 fr. Dagucsseau; 1200 fr. Soubise;45 liv. stcrl. (avec les 7 ff. mss.), Pinelli, et 1000 fr. Mac-Carthy. Nous empruntons it Brunct la note suivantc qui a son interet: « Pendant longtemps, les bibliographes ont paru ignorer la cause pour laquelle les 7 ff. de 1'epHre de Lascaris, qui doivent terminer cette premiere edition de l'Anthologie, manquaient dans une partic des exemplaires dc ce livre pre- cieux, mais M. Roscoe l'expliquc d'une maniere tres plausible dans le Cata- logue de sa bibliothequc (Liverpool, 1816, in-8°), n° 871, et voici le resul- tat dc ses reflexions a cet egard. Ainsi que l'atlcste la souscription de Γ epitre de Lascaris, ce fut au mois d'aout 1494 que l'Anthologie futpubliee a Florence; or, en septembre suivant, lcs Francais, sous le commandement de Charles VIII, etant entres en Italic, Pierre de Medicis, ΐι qui cettc epitre est adressee, ne tarda pas a etrc chasse dc Florence : alors I'editeur fut probablement oblige de retrancher dc son livre une dedicace qui portait le nom d'un proscrit, et de la vicnt, sans doutc, que les cxcmpla'res distri- bues avant cet evenement renferment le dernier cahier, tandis que ceux qui ont ete vendus apres ne Pont pas1. Notre siecle, a coup sur, fournira plus d'un exemple de pareille mutilation. » Bibliotheque nationale dc Paris, Υ 504 Reserve et Υ 505 Reserve (cum scholiis manu Arsenii, Monembasice archiepiscopi, Aristobuli dicti, exa- ratis in margine : accedunt Constantini Calopar annotationes, el ipsce manmcriptoe. Note du Catalogue). Voici l'epigramme dc Lascaris, qui se lit au recto du premier des 7 ff. non signes de la fin du volume.: Χαλκοτύποις σελίσι Μουσών άγος εδρακε δώρω\ ώγυγίων Δαναός τον ποτ' έδειξε τύπον' κϊίφ' Έλικωνιάδεσσι- «τί [Λελλο^.εν ; ίς πάτον αύθις ελθομ,εν 7ΐ|7.ερι'ων Έλλας ίο*' αύ θαλέθει. οΰτι οολοφρονέων Ζηνός φρένα πείσε Προρ.Υΐθεύς· ήοος ερ.εν ρρόπων [Αηδεν άνευ σοφιης. 1. line autre raison, qui nous semble plus pereinptoire encore, e'est que, ayanl abandonne Florence el Pierre dp Medicis, pour suivre Charles VIII a Paris, Janus Lascaris jugea pru- dent dc suppiimer une opitrc que, vu les louaiiges qui ν sont prodiguecs aux Hldicis, le roi de Frame n'eut cei'les pas tronvee de sou gout. —K. L. Ηφαίστου πραπίδεσσι και ε'ννεσίαισιν Άθ-όννις άφθιτ' άκιδνοτέρων <ράρ[Αακ' έ'δεκτο νόος ¦ γρά(α;7.α λίθων γαίης παναληθέος ώς τι; άπορρώς έστόρεσ ύυννοπόλων δαφνοκό|Αθυς τροχιάς. 'Ημετέρου λεΐ[Λώνος ίδ' ανθεα, είρεσιώνην κάπου ένί προθύροις άενάων σελίδων " ίλαδόν ύ[Αναγόραι θείην καλέουσιν άρωγ-ην ¦ σώσατε, Πιερίδες, πατρίδος άγλαΐγ;ν. » "Εννεπε Λητοίδτης, ώκύς θεός έργον άνϋσαι ήγεν έφ' έσπερίγ)ν ¦ νεΰσε δ! άναξ Κρονίδης. « Στησετ' ελευθερίας θασσον χορον, άγλαα τέκνα, Ελλάδος ήγαθέης ηθεα pt,atou.evai. » Λασκάρεως. La lcttrc a Pierre dc Mcdicis commence au verso tlu premier des 7 fl'. sup res; nous la rcuroduisons integralement, malgre son etendue, tant sont precicux les renseigncments qu'elle renferme. IO. LASCARIS RHYNDACENUS PETRO MEDICI S. Cum graecas litteras, qua? per multas jam setates sopitee non minus profunda quam latinae dormitalione obtorpuerant, exper- rectas scnsimque ab interitu sese recipicntes inspicerem, ut eas aliquando a foedissima barbarie, qua diu jam et iniquissime oppri- muntur, in pristinum nitorem et dignitatem remeare posse confi- derem, non alienum ab officio meo esse existimavi ut, si quid csset in quo his opitulari possem, quicquid foret, id tandem prastare eniterer; atque adeo monitus Epicteti sententia, qui nee minima in quovis studio praecipit esse despicienda, novam banc et lilterarum studiosis perutilem imprimendi occasionem nactus, litterarum greecarum elementa a deformi et indecenti admodum depravationc vindicare constitui. Cumque animadverterem earum notas, qua? in prasentia sunt in usu, impressioni adhibitas nee excudi commode nee apte invi- ccm cohaerere posse, quod perplexae nimium et circumvolutse sint, priscas litterarum figuras jam diu obsoletas diligentius inquisivi utque huic imprimendi artificio per excusores alque id genus opifices accommodatas imprcssoribus tradidi, curavique ut bis epigrammatum ante omnia rarissimum et cgrcgium opus in quamplurima editum exemplaria litterarum sludiosis passim legendum exhiberetur, quo, ex bac re, librorum quoque penuriao pro virili mea consulerem. Id autem quodcunque est studii et laboris mei libi, Petre Med ices, dedicare constitui, non solum quod mea tibi omnia debeo, vcrum etiain quoniam quicquid ad antiquitatem quovis modo aut ad rem litterariam pertinet tibi, prater ceteros, deberi existimo. Tu enim cs Medicum familiae columen, quae ad antiquitatem rcparaudam tantam curam susceperit, tantumqueante alios studiuniadbibuerit ut soli fere omnium, his temporibus, majores tui pcrspcxisse videantur quantum ulilitatis ct decoris praeclarissima antiquorum cxempla afferre possint posterioribus saeculis. Nee vero ea nunc tuorum facta mihi commemoranda sunt, qua? anteactae aetatis praestantium virorum ingenia ingenti praeconio celebrant, quae bibliothecea publicae attestantur, tuorum extructaj sumptibus ct librorum varic- tatc mulliplici refertae. Laurenlii eerie parentis tui, praestanlissimi \iri, incoeptum ad magnam antiquitatis partem rcparandam tu facilius perfectum reddes quam ego pro meritis laudare qucam. Ille enim cum antiquitatis usque studiosissimus fucritet aliorum opificum ingenia non vulgaribus praemiis excitaverat, et ad disci- plinas revocandas ducenla nuperrime antiquorum volumina e Graecia et finitimis regionibus collecta in banc praeclarissimam civitatem magna diligentia et sumptibus transfcrenda curaverat. Inter quae non minus quam octoginta opera bac tempestale inco- gnita, nonnulla etiam, quorum vel autorum nomen ignorabatur, jamdiu neglccta, siquidem τα χερείονα νιχ,α, poeta ait, ab inleritu sunt recuperata. Quae tu mox omnia, Pctre Mcdices, et permulta alia jamdiu conquisita in pulcberrimam illam bibliotbccam tuam, quae jam semistructa conspicitur, ad communem sfudiosorum utilitatem solita benignitate familiae collocabis, ut aium quoque nomen non ab uno, εις γαρ άνηρ ουδείς άνηρ, καϊ υ.ίχ χελιών εαρού ποιεί, verum a quamplurimorum ingeniis boc beneficio cxcultis et auctis apud posteros illustretur, non minori laudc quam Ptolcmaei regis. Ille enim celebratissimis illis bibliotbecis iloicnlibus ea ¦QUINZ1EME STECLE. 33 tempcstatc favit disciplinis. Tit autem ex hac tanta ac fam rara vetcrutti autorura copia disciplines omncs a colluvie, qua nimio jamdiu dcdecorc obruuntur cmergerc tentantes virililer eximcs, purgabisquc, et in pristinum nitorcm dignitatemque rcstitues, ut nostrum eliam hoc circa aniiquitalem studium ad quanlulam- cumquc ejus parliculam reparandam attincat, merito tibi cen- sucrimus esse dedicandum, quando et jure familiar ad tepertinet, ct debetur id quidem bencficio quod expectant a te litterarum studia et grsecarura praecipue, in quibus eliam a pueritia, non sine magna ingenii tui laudc vcrsalus es. Has itaque litterarum figurasut vel.ab elementis ipsisharbaries abstergatur atque extcrminetur probabis lu quidem, quale tuum ego novi judicium, ct prodeuntes jam in medium tuo patrocinio aliosquc quoque probarc compuleris, si quainplurimi anliquorum codices tuo jussu et beneficio his clenienlorum figuris impriman- •tur. Ego vero ne quid in hac re temere videar innovasse vel eorum causa qui non facile admittunl banc litterarum instaurationem, brevibus ostendere tenlabo Ids elementorum figuris, quse-modo a nobis tradila? sunt impressoribus, anliquissimos esse usos; nee tamen crediderit quispiam quod ego existimari vclim solum me aut primum litterarum adverlisse figuras quibus antiquitas ute- retur, quando ex numismalum marmorumque atque id genus inscriptionilnis vel cuivis sese offerunt; verum quod opus fuit prastiti, ut illam potissimum formam eligercm buic imprimendi muneri accommodandain qua; vctustissima et imprimis vera esse videretur; quae res coextitit factu difficilior quo pluribus modis ha? litterarum notae ct varie admodum expressse inveniuntur, adeo ut quidam eliam laliuni antiquitatum investigatores hinc affirmare ausi fucrint quot Unguis Graecos tot etiam usos littera- rum figuris, quibus haudquaquani assentior, qui minime putcm priseos illos Graecos, sive Gadmo et Danao, sive Orpheo admo- nente, modis adeo varus litterarum exarasse iiguras, sed imam et eamdem primum constitutum ac vulgo deinde corruptam vetus- tatis injuria in varias recessisse, quod eliam in his quibus llomani a principio usi sunt elementis contigisse videmus. Idem enim figurarum modus cum ad varias naliones veluti in colonias trans· migraverit variusapud singulas atque ab archelypoadmodum dis mni.inciui'iiii iiellkmqui:. Γι 34 BIBLIOGRAPHIE IIELLSNIQIJE. similis corruptus inspicitur, nam quis asseveraverit alias esse Theutonum, alias 'Hispanorum aut ipsorum quoque in Italia Ligu- r-um elementorum figuras, nisi qui et mercatorum indiscretas notas inter litterarum formas contenderit esse connumerandas, quod certe absurdum esset; omnesenim hae figurae Iatinae volunt esse, et cum a Romanis unis defluxerint, exscribentium vitio magis atque magis in incertas ac multiplices tempore abierunt. Idem etiam in graecis contigisse cxistimandum est, si dederimus his varie antiquos esse usos. Non tamen quod cessit vitio sequendum est, neque idcirco figuras omnes diligenter conservare debemus, sed antiquissimam et ab omni parte aequalem alquc pulcherri- mam, nam in Unguis alia ratio est, cum enim multa extent anti- quorum opera aut arctioribus aut magis solutis composita numeris, neque eadem lingua omnia, verum utcunque vel solo nati et ge- nere auctores, vel disciplinae participes extiterc, vel majestatis et excellentiae cupidi in elocutione, quae facile in poemate, ex varie- tate etiam linguarum comparatur, cum is sit linguarum usus ad auctorum intelligentiam et metrice scribendi commoditatem om- nes amplectamur necesse est, cum in ipsis autoribus praescriptae castigataeque, ac rationibus nonnullis et methodis per antiquos grammaticos in brevem quamdam differentiam redactae sint. Inlit- teris autem utinam librariorum quoque manus coerceri et ad sim- pliciorem formam dirigi potuissent; non enim ita majori ex parte et latini et nostri codices corruptissimi legerentur, sed librario- rum illud vitium, quod celeritati consuleretur, aequiori ferendum est animo. In imprimendo autem inconsulti videtur esse hominis ita corruptas et indiscretas hotas confusasque et inter se compli- cates ac pro indoctissimorum quorumque arbitrio deformatas nullo elegantiore studio operaque fuisse persecutum, cum verae et simplices figurae facilius excudantur, et aptius propter parilitatem cohaereant, et quae, cum pulcherrimae sint, majestatem quamdam prae se ferre videantur, ut solae quodammodo dignae appareant quibus praeclarissima antiquorum memoria renovetur. Difficulta- tem vero legendi objicientibus in his tam simplicibus nihil re- spondendum est, nam eorum quoque ineptitudinem usus, certo scio, non multo negotio rcdarguet. Quod autem his figuris anti- quissimi usi sunt et antiqua, ut dictum est, numismata ad Alexan- QUINZIEME SIECLE. 35 dri usque et Philippi tempora satis idoneum testimonium perhi- bent, verum certioribus etiam indiciis diligentius investigantcs id depreliendere possumus. Et άλφα pr'imum elementi forma ex pentagono figura dignos- citur; earn enim quod ex quinque αλφχ talis figuras qualem ap- probamus invicem implicitis connexa sit, hoc modo ^πεντάλφα appellatam in rcliquiis magicorum librorum, qui sub Hermetiset Pythagoricorum feruntur nomine, invenire licet. Γοψρχ vero figu- ram δίγαμμα quo vetuslissimi utebantur in principiis dictionum a vocali incipientibus recte signatum indicaverit; si enim δίγαμμα ex duabus est lateralibus lineis, ut ait Dionysius, uni rectae conju- gatis, hoc modo F, una uni conjugata μονόγαμμα conficiet. Verum hujus elementi talem figuram et proportionem ex quarto etiam Jamblichi de sccta pythagorica, ubi de habitu et proportione nuinerorum docens qui ad aliquid considerantur, γαμμοειδώς voce utilur, exactissimc possumus depreliendere. Δέλτα triangularem apud antiquos habuisse figuram et jEgyptus ipsa propter triangu- larem formam δέλτα appellata, et pars in iEgypti medio ejusdem nominis, et libelli δέλτοι nominati, quod epistolae etiam antiquitus triangulari figura plicarenlur, et έ'μβολον acies ad cunei specien: structa, et media pars figurae rhombi, et demum δελτωτον sidus, hanc δέλτα figuram manifestissime approbant. Quin et Galenus, in libello qui Medicus inscribitur, figuras quasdam fronti accidentes triangulares ait et δέλτα similes. De-ΤΗτα quoque legere est in commentariis quae in Thracem Dionysium Diomedi et Porphyrio adscribuntur. Quod τ,τα nunc appellatur, dum Hellenes sexdecim adhuc litteris uterentur, spiri- tus locum tenuisse, additumque vel detractum vocalibus aspira- tionem aut Icvigationcm significasse. Ex quo vero inter litteras connumcratum longi Ε locum obtinuit. Eadem figura, in duas perpendiculariter partes disecta, alterum semisectum aspiratum praebuit spiritum, alterum vero tenuem. Legitur praeterea apud eosdem grammaticos latcralem lineolam rectae exterius, id est a parte adjunctam dcxtera, hoc modo l·, aspiratum accentum rcd- dere, interius vero i, tenuem. Talcs igitur spiritus invicem con- juncti τ,τα littcrae figuram demonstrabimt. Λά^βδα figura ex acuto et gravi accentu, quos disectum facit, ut iidem dicunt grammatici. + * 36 BIBLIOGRAPIIIE IIELLENIQUE. constarc potest. De accentibus autem nihil neccsse est in praescn- tia dicerc, cum a grammalicis figurentur. AiyQix tamen forma et a sutura occipitis, quam >α[7.βδοει8η vocant medici, et a monangulo, qui ad λάαβδα. spcciem λά;αβδω[Αα. appellatur apud arithmeticos, facile dignoscitur. Κάππα quoque et Σΐγ(/.α qua? Κοππατίας et Σαι/.πφόρας equos antiquitus nuncupabant, non ad autoris id apud Suidam referentis solummodo tempora, sed, quod mirum forte videbitur, ad hanc usque aetatem in Asia equis inusta figuram suam liquido patefaciunt. Ταϋ et Υ alterius figura apud Lucianum, in libello cui Δύο) Φωνηέντων est titulus, ex ea poena quam Σΐγ^χ elementum Ταΰ litterae putat esse statuendam, quod ejus locum subripiat, manifesta est. Τ autem neminem latet, namque et Hyacinthus flos celeberrimus, et vulgo feruntur versiculi littera Pythagorw discrimine secta bicorni. Sed Φι quoque formam nos edocuit qui caduceum scribit baculum esse mediocris mensurae, anguibus utrinque supra ejus medium complicatis in circuli modum, ut baculus sit diameter ad similitudinem Φϊ litterae. Χι autem ex diagonio sive dialello figura, quam et χιαττόν et yl ap- pellant rhetores, discernimus. Et asteriscum in hunc modum ·& signatum invenimus. Scribit autem Eustathius χι litleram quatuor punctis inter lineas ad ipsam conjunctionem distinctam asterisci praebere signum. Quin etiam exTimaeo Platonis, ubi harmonicam animae constitutionem quasi producit in longum, mox per longi-, tudinem dividit, lineisque duabus effectis, alteram per medium admovet alteri, atque ejusmodi intersectionem χι litterae similem dicit. Hinc etiam hujus dementi figuram dignoscimus, siquidem axium inter sese et zodiaci cum aequinoctio intersectiones, autore Proclo, hoc loco allegorice ponit Plato, χΐ litterae formam prae se ferentes. Πΐ duplici figura signavimus, quod passim utraque inventa sit, ut minime potuerim antiquiorem discernere, cum praesertim alteram Pi latinum inde deductum parva declinationt referre videatur. Alterius autem figura quod laevae dexteram lineae demittit aequalem, ex notis illis constare possit, quibus etiam antiquissime numeri signabantur, ut in decretis et in antiquis monumentis inventum est. Quibus etiam notis Solonis leges memoria proditum est pcenas pecuniarias signatas habuisse; in illis enim comperio in antiquis adhuc voluminibus in calec operum, QUINZIEME SIECLE. 37 quandoque signatis πι δέλτα medium in se conlincns, hoc modo P, quinquaginta significare; item πι ητα medium in so continens, hoc modo P, quingcnta ; item πΐ χι medium in sc continens, hoc modo P, quinque mi Ilia; πΐβηίιη quinquesignifical, δέλτα decern, ¦},τχ centum, χΐ mille, qua? πΐ contenta, id est quinquies repetita, praedictos rcddunt numeros. Sed haec sic habent, non omnino praetor rem hoc loco intcrprctata; quandoquidem et nota? sunt antiquis- simae, et cas admodum paucis existimem esse cognitas. Πΐ autcm tunc forte dicetur aptius δέλτα et ητα et χΐ in se medias continere, si laevae linea? parem habuerit dexteram. Quid quod et Θϊίτα figuram lugubris littcrse ex fabarum tloribus, .autore Varrone, ut refcrt Plinius, possemus assercre. Et de MO et NO aliquid in medium afferre ex fragmentis Florentii de ponderibus et mensuris. Necnon et de Ιώτα, et Ω, per nomen 1Ω ex Ovidii versu lilt era pro verbis quam pes in pulvere duxit. Et de Ψΐ figura ex triiissili epilheto; immo et Ρώ figuram et utriusque O, quemadmodum et άλφα ex earum prolatione, quam Dionysius llalicarnasseus distingucrc docuit, conjicere posset aliquis. Et Ζήτα figuram a zcta parte aedium, non cnim από του ζην, neque από τοΰ ζέειν, zctam et zctcculam, ut quidam, etymologise ratione minus habita, sed a Ζί,τα litteroB figura, quemadmodum ct Σίγμα sedile apud Martialcm ab elcmenti forma denominatum cxistimo. Et Βίτα sane formam media; litters; ex partibus quarum sit media figurare tentarem; verum,nein άπειροκαλίαν incidisse\idear, de his ac dereliquisaliis, si cui cure? fuerit, investigandum relinquo; praesertim cum de qui- bus disscruimusliquido fere constel, ut sit existimandum reliquas etiam quas cum his inventas ut aptissime cohserentcs approbavi- inus veras esse elementorum figuras, quibus antiquitas uteretur. Et haec quidem attigisse de veterrimis litterarum figuris non ab re mihi visum est, Petre Medices, cum tibi ante omnia rem gratam facturum me esse existimaverim antiquitati summopcre dedito. Quod, mehercules, excellentis puto judicii, cum in omni antiquonim conatu omnique opere magna semper aliqua et occulta deprchendatur ratio ; unde ct hae quoque litterarum figura? talein diincnsioncm et rcsponsionem invicem habere videritur, ut demonstrare facile quis possit nullas alias figuras tain varias inter sc ex tanta linearum quantitate tantam proportionem 38 BIBLIOGRAPIIIE IIELLEMQUE. convenientiamque servare potuisse, ut non-immcritositfidcshislo- riae pra?bita Cadmum secessum sibi delegisse epigrammeum fontem e re denominatum ad earum excogitationcm. Ad tarn pulchram cnim, tarn insignem, tam denique artificiosam figurarum dispo- sitionem et loco opportune et tempore opus fuit, quandoquidem et forma et vox et nomen earum symbolum aliquod prae se ferat, Plutarchi testimonio. Quod cnim gravissimus et sapientissimus autor, in eo libello quern de EI quod erat in Delphis composuit, de una affirmat littera, de reliquis etiam conjectari licet. Ilactenus de litteris. De libro autem Epigrammatum nihil ducimus in praesentia disserendum; ipsa cnim passim jameditaapudcgregiastudiosorum ingenia suam sibi gloriam vindicabunt. Illud unum non praeter- mittam hoc Epigrammatum λνΟολόγιον ab Agathia concinnatum esse, praestantissimo historico et poeta sui temporis, non a Planude, ut nonnullis est temere persuasum. Planudes enim monachus, ut eos appellant, non magis disposuit quam mutilavit et, ut ita dicam, castravit hunc librum, dctractis lascivioribus epigrammatis, utipsegloriatur. Quid tamenindesitmeritusaliorum sit judicium; ego hoc unum scio, non ex solo sensu epigrammatis aut cujuslibct scripti juvari nos posse, sed antiquorum salcm et acumen in similibus admirati, artem quoque et dictionem aut historiam in qualibct materia ducimus expetendam. Si qua vero Planudes his epigrammatis interposuit, ea certe sunt quae ut ineptiora libentissime abstulerim, sed ne cuipiam nostro etiam exemplo meliora forte aliqua subtrahendi detur occasio, cum ea pauca sint neq'ue omnino utilitate careant, nihil fere quicquam attigimus. Verum de his jam satis superque. Tu autem, Petre Medices, lucubratiunculam hanc nostram, quae tua est humanitas, grato animo accipias; quodque tibi haercditario jure cessit, more parentum graecis litteris praecipue faveas, ut non immcrito et spes et ratio horum studiorum in to uno maxima ex parte posita cssC vidcatur. Vale. [1494]
  3. Ανθολογία διαφόρων επιγραμμάτων, αρχαίοις συντεθειμένων σοφοίς, επί διαφόροις υποθέσεσιν, ερμηνείας εχόντων επίδειξιν και πραγμάτων ή γενομένων ή ως γενομένων αφήγησιν