- (05) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XVII TOME DEUXIEME
- 637 ΑΚ0Λ0ΪΘΙΑ TOT ΑΓΙΟΤ ΕΝΔΟΞΟΤ ΒΑΣΙΛΕΩΣ Και Μεγαλομάρτυρος ΐωΑΝΝΟΥ TOT ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ. Τυπωθεΐσα δαπάνη του τιμιωτάτου Κυρίου ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΑΠΑ. TOT ΕΚ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΝΕΟΚΑΣΤΡΟΤ Και παρ' αΰτοΰ τοις όμοπατρίοις, και τοις λοιποΐς τοις μετ' ΐΰλαβείας έκεΐσε προσερχομέ- νοις εκδοθείσα. Con Licenza de' Superiori, & Privilegio. ΕΝΕΤΙΗΣΙΝ, 1690 Παρά Ίωάνν. Άντωνίω τω Ίουλιανω, και τοΐς Άδελφοΐς. In-4° de 51 pages. Marque de l'imprimeur sur le titre. Rarissime et precieuse edition de ce curieux Office de S. Jean Wladimir. La page 4 est occupee par un tres beau portrait a mi-corps de saint Jean Wladimir. 11 est represente avec la couronne sur la tete, drape dans un manteau royal, tenant de la main droite une croix a double croisillon et portant avec la gauche une tete coupee et nimbee. Dans le haut de cette gravure, on lit : Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ. 480 BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE Et autour : ΤΟ ΤΩΝ ΧΑΡΙΤΩΝ ΧΑΡΙΤΩΝΥΜΟΝ ΚΛΕΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΣΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ, Ο ΧΑΡΙΤΟΒΡΥΤΟΣ ΚΑΙ ΟΝΤΩΣ ΜΥΡΟΒΛΥ- ΤΗΣ Ο ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ. Ce portrait est signe : Suar Isabella Piccini scolpi. A la page 5 commence la preface suivante : Τοις κατά τήν πολιτείαν Νεοκάστρου και τοις λοιποΓς έντευξομένοις 'Ιωάννης δ Παπα το χαίρειν έν κυρίψ. *Αν καλά, ώ φίλοι συμπατριώται και λοιποί θεοσεβεΐς φιλομάρτυρες, δέν δύνομαι 'όσον είμαι οφειλέτης να αποδώσω τήν ευχαριστίαν εις τον κοινον εΰεργέτην και αντιλήπτορα τής ημετέρας πατρίδος και πάντων των μετά πόθου και ευλάβειας αύτώ χροστρεχοντων, τον θαυματουργον λέγω και χαριτώνυμον ά'γιον Ίωάννην τον έκ Βλαδίμηρου, χρεωστώ δ' όμως, κατά το δυνατόν, να δείξω έκείνην τήν θερμήν εύλάβειαν όπου φυλάττω μέσα εις το ταμεΐον τής ψυχής μου, και δια όλους μέν τους αγίους κοινώς, ωσάν όποΟ είναι προστάται και υπέρμαχοι μέ τήν πρε- σβείαν τους έ'μπροσθεν του υψίστου θεοΰ, έξαιρέτως δέ δια τον έν βασι- λεΰσι τοΰτον άθλοφόρον, ό όποιος 2ντας μία ψυχή καλλωπισμένη άπό χάριτας οΰρανίους, και ενεργώντας εις τάς χεΤρας του μάλλον το άήττη- τον όπλον του ζωηφόρου σταυρού -πάρα. το σκήπτρον τής επιγείου δυναστείας, έπροαιρέθη και εκουσίως να χύση το αΤμα του δια τον σταυ- ρωθέντα Χριστόν, κα'ι να λάβη τον στέφανον του μαρτυρίου' δθεν και ό αθλοθέτης θεός τον έτίμησε καθώς έν οΰρανοΐς τοιουτοτρόπως και έδώ εις τον κόσμον έτοϋτον μέ τα άπειρα θαύματα, όπου αποτελούνται κα'ι γίνονται εις εκείνους όπου προστρέξουσιν εις τόν ναόν του, και επικα- λεσθούν τήν βοήθειάν του μετά πίστεως" τα όποια δια το άπειρον πλήθος τα σιωπώ, και αφίνω τους τεθεραπευμ.ένους να τα κηρύττουν, ωσάν όπου γίνονται άξιοπιστότεροι μάρτυρΐς μέ τήν πραξιν παρά μέ τον λόγον. Έγώ τοΰτο μόνον δηλοποιώ τοΤς πασι καθώς και όλοι το έξευρουσι κα'ι είναι φανερόν πώς επειδή κα'ι να εξεύρω τήν εύλάβειαν και το σέβας όποΟ φέρουσιν όλοι οι χριστιανοί εις αυτόν τόν θαυματουργον ά'γιον Ίωάννην ANNEE 1690 481 τον έκ Βλαδίμηρου, και τήν πολυάνθρωπον πανήγυριν, έπου γίνεται ε'ις τήν ήμέραν τής Εορ-ΐ}ς του, έ'στοντας και fx συνάγωνται 'όλοι άπό τα πέριξ έκεΐσε χωρία κατ' έκείνην τήν ήμέραν, να πανηγυρίζουσι [ΐλ όλο- νύκτιον όέησιν, έγραψα προς τε τον πανιερώτατον και σοφώτατον πρώην μητροπολίτην τής κατά Κύπρον επαρχίας Κιτιέων κύριον Κοσμαν, άνθρωπον διδάσκαλον και ένάρετον, όπου έπιστατεΐ τήν μονήν του αγίου, και τους ημετέρους συμπατριώτας, παρακαλώντας τους να μοϋ στείλουν τήν άκολουθίαν το3 αγίου με τον βίον του, όπου ευρίσκεται, δια να τον βάλω ε'ις τύπον, να είναι είς χρήσιν των ψαλλόντων ιερέων. Τήν οποίαν πέμποντες την και διορθώνοντές την έδώ εις τα ελλείποντα οι περί ταΰτα δεινοί, ούτως τήν ε'βαλα εις τον τύπον, καθώς φαίνεται, δείχνωντας το χρέος όπου έ'χω εις αυτόν τον θαυματουργον ά'γιον δια τα άπειρα θαύματα και τάς άμετρους θεραπείας, όπου κάνει εις τήν έμήν πατρίδα' παρα- καλώντας πρώτον μεν τον πανιερώτατον κύριον Κοσμαν και τους έκεΤσε κατοικοΰντας πατέρας να δεχθοΰσιν αΰτα τα βιβλία, όπου έτύπωσα και τα πέμπω εις τήν μονήν αυτήν. Και μερικά μέν να τα κρατήσουν, δια να εϋρίσκωνται να ψάλουν τήν άκολουθίαν κατ' Ιτος" ά'λλα δέ πάλιν να τα δώσουν εις τές επαρχίες τοΰ κλίματος τής αρχιεπισκοπής 'Οχρίδας, ή και αλλοΰ οπού κάμη χρεία εις πρόσωπα θεοσεβή, όπου να έ'χουν πόθον και ευλάβειαν εις τον ά'γιον, δια να κηρυχθή και ε'ις ά'λλους τόπους το όνομα κα'ι τα θαύματα του άγιου ετούτου, και το περισσότερον να δοξά- ζεται δ θεός θαυματουργώντας έν τοις άγίοις πανταχού- παρακαλώντας προσέτι τους αυτούς πατέρας τής αγίας ταύτης μονής νά παρακαλούν τον θεόν κα'ι τον θαυματουργον ά'γιον Ίωάννην να πρεσβεύη εις αυτόν, δια τήν συγχώρησιν των αμαρτιών έμοϋ τοΰ αμαρτωλού και τών έμών γονέων. Δεχθήτε λοιπόν τήν προΟυμίαν Οσοι άναγνιόσετε τήν άκολουθίαν τοΰ αγίου και ευχεσθε υπέρ έμοΰ οι άναγινώσκοντες. Ερρωσθε. A la p. 47, il y a une gravure representant le corps de Jean Wladimir. Le saint, vetu d'une robe longue et d'un manteau royal, est couche sur une sorte de lit funebre; sa tete, couronnee et nim- bee, repose sur un coussin. Cette gravure est suivie de Μεγαλυνάρια, qui ont pour auteur Theodore Hadji-Philippidis d'Elbassan. Enfin le volume se termine par une inscription reproduisant d'une bibliographic kelliLmoce II — 31 482 BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE facon incorrecte le texte original grave sur une plaque de marbre, placee au dessus de la porte meridionale de l'eglise du monastere de saint Jean Wladimir, situe a une heure au nord-ouest d'Elbassan. Plutot que de donner ici la version fautive de l'imprime, nous preferons donner le texte d'apres le fac-simile qui en a ete publie par Stavros Aristarchis dans l'annuaire du Syllogue litteraire hellenique de Constantinople, tome XIII (CP. 1880, in-4°), n° 25 de la seconde planche. Parmi les fautes dont fourmille cette inscrip- tion, il en est qui sont certainement dues a l'ignorance du redacteur, d'autres proviennent de l'inadvertance du lapicide ; nous avons conserve les premieres et corrige les secondes par des additions placees entre crochets. + Χρή γινώσκ[ειν] 'ότι δ ναός ούτως κατελύθη άπο σεισμού παντε- λώς εως θεμελίου εις την διακράτησιν και έν ήμέραις αΰθεντεΰοντος πάσης χώρας Άλβανοΰ πανυψυλώτατος πρώτος Κάρλας ό Θεόπις ανεψιός δέ και αί'ματος ρώγας τής Φραγγίας" αυτός δε άνοικοοόμησεν τον πάνσεπτον ναον τούτον του αγίου Ιωάννου τοΰ Β[λ]αδημήρου και άνίγειρεν αυτώ[ν] έκ βάθρου μέχρι τέλους έκ πίστεως δέ και ζεουσι καρδία' άπό Χΰ γεννήσεως εως οίκοδομήσεω[ς] τοϋ ναοΰ έτη ατπ , άπο δέ κτίσεως κόσμου εΐσ'ιν έτη co>\ , χΰθεντευοντος δέ έ'οις τότε κβ' έτους, Ίνδικτιόν[ος] τΐ)ς έ, ηλίου κυκλ. ά, σελήνης κυκλ. ιά. έκτίστη δέ έ ναός οράς δ , μέγιστως ώσπερ (?) ό παλεος ναός. Ajoutons que, sur les murs de la meme eglise, on trouve egale- lement une inscription latine et une inscription serbe, rappelant l'une et l'autre que la reconstruction de l'edifice a eu lieu sous le regne de Carlo Thopia, prince d'Albanie. On en voit le. fac-simile dans la planche ci-dessus mentionnee. Dans l'inscription grecque, l'annee du monde ne concorde pas uvec celle de l'ere chretienne; mais, grace a l'inscription latine qui donne 1382, on peut avec certitude corriger : ατπβ'. Les cycles solaire et lunaire sont egalement indiques d'une facon erronee; il faut lire pour le premier β ' (2) et pour le second ιβ ' (12), au lieu de 1 et 11. Bibliotheque du Musee britaunique : 870. f. 12.
