- (05) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XVII TOME DEUXIEME
- 603 ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΙΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ Κατ" έρωταπόκρισιν τΐ}ς Γραμ- ματικές Τέχνης. 'Εκδοθείσα παρά Βησσαρίωνος 'Ιερομόναχου Μακρή του έξ 'Ιωαννίνων, πάνυ ωφέλιμος και αναγκαία νυν πρώτον τυπωθεΐσα, και πάση έπιμελεία Μιχαήλ 'Ιερέως του Μήτρου διορθωθεΐσα, Ου τή προτροπή προσετέθη και το, περ'ι ομοίων και διαφόρων Λέξεων του 'Αμμωνίου χάριν των φιλομαθών. Con Licenza de' Superiori, e Priuilegio. Οΐκοδομεΐν χωρ'ις θεμέθλου πόνος έστι Μάταιος, Νόσφι δέ γραμματικές άνεμώλιον έστ'ι μαθήσαι. ΕΝΕΤΙΗΣΙΝ. Παρά Νικολάω Γλυκεΐ τω έξ 'Ιωαννίνων, αχπστ'. In-8° de 345 pages chiffrees et 5 pages non chiffrees, dont les deux dernieres entierement blanches. Marque de Nicolas Glylcys sur le titre. Rarissime edition. En tete du volume, on lit la preface suivante : Πασι τοις νεανίσκοι; τοις περί τήν γραμματικήν και έλληνικήν σοφίαν σπουδάζουσι Μιχαήλ ίερέυς Μητρός ο έξ 'Ιωαννίνων χαίρει. 'Αλλ' εί και σψό^ρχ βίβλων τών περί τήν γραμματικήν τέχνην ούκ ολίγων, ώ Καλλιμάχου στρατιώται, εϋπορεΐτε δι' ων 'όσον το έφ ύμϊν προθυμως έ'χετε προς το αυτήν καρποΰσθαι, ης πολλάκις το δυσχερές πολλούς τών βουλομένων τίνος τών αυτής μερών άπολαΰσαι, πόρρω που σκοπού άπέβαλε και της τών γραμμάτων αρετής, ή"ς δώρον άλ,λο μείζον ούκ έ'στι πάρα θεοϋ λαβείν, απεστέρησε' έ'μπης ουδεμία αυτών μέχρι τοΟ νυν ές φώς δέδοται τοιαύτη αφελεία κεκοσμημένη, ϋμϊν, νή Δία, τοΤς ANNEE 1686 435 νέοις στρατιώταις μάλα ε'ικότως έφαρμόζουσα ήπερ ή έν ταΐς ύμετέραις χερσ'ιν, ανάλογος τοις πρωτοπείροις ούσα. Αΰτη γαρ μεθόδου τινός τυχούσα, δι ης το βαρΰμοχθον (ε! ούτως χρή φάναι) τής γραμματικές αφαιρεί, και ραδίως τους νεολέκτους μή άκροις χείλεσι γεύσασθαι, άλλα και λόγων και δογμάτων αυτής έπ'ι πλέον έστιαΟήναι ποιείται. Ταύτην τοίνυν πανθυμαδον δέξασθε, νομίζοντες ώς ευμαρώς και ταχέως δι' αυτής δυνηΟήσεσΟε των περάτων αψασθαι και τους υμετέρους καθηγε- μόνας πάνυ τι εύφράναι, έν άπαλαΐς έτι και καΟαραΐς ταΐς ύμετέραις ψυχαΐς ορώντας τήν άρετήν ριζωΟεΐσαν, ην και τραφεϊσαν και εις άκμήν τελείαν προελθοϋσαν, συλλαμβανομένης τής υμετέρας φιλομαθίας, ίδεΤν εύχονται. Χαίρει μέν γαρ πόνων και γεωργός, άδρυνομένων αυτών τών άσταχυων ή τών φυτών αυξανομένων. Εύφραίνουσι δέ και μαθητα'ι διδασκάλους, μάλιστα όταν δι' εύφυΐαν βελτίους έφ' έαυτοΐς ϋποφαίνουσι τάς ελπίδας" ωσπερ και ό τής παρούσης βίβλου ποιητής, έλλόγιμος ων τήν Ελλήνων παίδευσιν, και έν φιλοσοφία μεγάλην έχων προκοπήν, ος και πρώτος τών καθηγητών τών έν τω Λυκείω τών Ίωαννινιτών διατριψάντων έ'στη, ορών τους έαυτοϋ μαθητάς έπ'ι τα μείζω τών μαθημάτων προχωρεϊν, χαριζόμενος αϋτοΐς, τήν παροΰσαν βίβλον πεποίηκε τήν άκοπιάστως έπ'ι τήν τής γραμματικής κατάληψιν ε'ισφέ- ρουσαν τους αρχαρίους. "Ερρωσθε. Ένετίηθεν. b αυτός. * * * Ει πολύϊδρις έ'μεν μεμάας, νέε, γραμματικής τε κάλλης ΐδμοσύνης, μάνθανε τήνδε βίβλον" ή γε γαρ εΰπορέει θεμέθλων σοι άστυφελίκτων έργοπόνου τέχνης γραμματικής απόρου. Biblioth. de l'Ecole des Langues orientales : R. VII. 3. Fonds Brunei de Presle, n° 456.
