- (05) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XVII TOME DEUXIEME
- 530 ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΙ, "Ητοι ΛΟΓΟΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ TOT EN ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Και έτερων 'Αγίων Πατέρων, παρά Διαφόρων Διδασκάλων πεζευθε'ντες εις άπλΐ)ν γλώσσαν, προς κοινήν τών ευσεβών και ορθοδόξων Χριστιανών ωφέλειαν' Εκδοθέντες ε>ς τύπον συνδρομή μεν και δαπάν/j του όσιωτάτου έν Μονάζεις, Κυρίου, Παχωμίου τοϋ εκ της Πόλεως Τουρνάβου, ήτοι έκ της Μητρο- πόλεως Λαρίσσης, τοϋ έν τω Άγίω Όρει μονάζοντος' 'Επιμέλεια δέ και διορθώσει τοϋ Σοφωτάτου και Πανοσιωτάτου 'Αμβροσίου τοϋ Γραδενίγου, Άββα και Βιβλιοφυλακος Tfjc Γαληνότατης τών Ενετών Άριστοκρατείας. Con Licenza de' Superiori, e Priuilegio. ΕΝΕΤΙΗΣΙΝ, αχοέ. Παρά Ανορέα τω Ίουλιανω. In-4° de 4 feuillets non chiffres, 342 pages chiffrees en grec et 1 feuillet (blanc dans certains exemplaires, dans d'autres ayant au recto la marque d'Andre Giuliani). Sur le titre, une xylographie representant saint Jean Chrysostome. Livre d'une excessive rarete. En tete du volume, on trouve l'epitre dedicatoire suivante : Τω φιλοθεάμονι και μουσοτρόφω άνδρι κυρι'ω κυρίω έν άρ^ουσι κυρ Μανολάκι Φιλίππω, και τής μεγάλης βασι- λείας τών Τούρκων κορυφοκρεοδόχω, Ό έν ίερομονάχοις 324 BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE ελάχιστος Γρηγόριος b Κονταρής και δ [λοναχος Παχώ- μιος'ό έξ αγίου 'όρους το ευ πράττειν. Πάσα μεν αρετή και θεάρεστος, κατά τον θείον Χρυσόστομον, χρησι- μώτατε και ενδοξότατε ά'νερ, μάλιστα δέ κατά τον Σταγειρίτην φιλοσο- φον και όδηγόν των αρίστων Άριστοτέλην, ή έλευθεριότης ενδείκνυται να περισφαλίζη έν αυτί) και να περιέχη κάθε αρετής και καλοκαγαθίας γένος τε καΙ ιδίωμα' τήν οποίαν όρίζωντας λέγει : έλευθεριότης δέ έστιν αρετή τής ψυχής εΰδάπανος εις τα καλά' και πάλιν : έλευθεριότης δέ έστι το προαιρετικών εΐναι χρημάτων εις τα επαινετά. Το λοιπόν, δια να άποδείξη τινάς 'ότι να είναι βέβαιον τούτο, δηλαδή το να έ'χη ή ευγένεια σου ιδίαν και άμετάθετον ταύτην τήν των λοιπών περιεκτικήν άρετήν, δεν είναι, ουδέ μία ανάγκη' άλλέως θέλει άκούση τήν τοΟ σοφιστου Άφθονίου κατάκρισιν λέγουσαν : οι τα πρόδηλα βουλόμενοι σαφηνίσαι λίαν εύείθεις (sic) εϊσ'ι και ανόητοι. 'Ανάγκη δέ είναι μόνον να άποδείξη Οτι πώς έν αυτή περιέχει ή έλευθεριότης τάς λοιπάς άρετάς, ώς έ'φημεν ά'νωθεν. Και τούτο μεν αποδείκνυται σαφέστατα κατά λάγον' επειδή ό λίαν γάρ ελεύθερος·και μή χρημάτων φειδόμενος, αν έ'χη ά'κρως. τήν ελευθεριότητα αυτήν, ά'ρα έχει και τήν δικαιοσύνην' και πάλιν, ώς ά'κρως δίκαιος, δέν θέλει άδικήση εαυτόν, και άντ'ι αρετών νά άσπασθή τάς κακίας' το λοιπόν, ό μή μετέχων κακίας έχει έν αΰτώ πάσας τάς άρετάς. "Ετι δέ βεβαιώνεσαι ό λόγος μάλιστα παρά τού αποστόλου λέγοντος : ρίζα πάντων τών κακών έστ'ιν ή φιλαργυρία' αλλά μήν ή έλευθεριότης τή φιλαργυρία αντίκειται" άρα ή έλευθεριότης έστ'ι τών αγαθών απάντων ρίζα, και επομένως πασών τών αρετών. Ίδου λοιπόν όπου αποδείκνυται ά'κρα πασών τών αρετών τήν οποίαν έχουσα ώς ιδίαν ή εύγενεία σου, έχει αναμφιβόλως και τάς λοιπάς. άπάσας. 'Αλλά τί δήποτε θαυμάζομεν τούτο πάντες έκπληττόμενοι, το αγαθής φύσεως δηλονότι ού μήν άλλα και προαιρέσεως άγαθωτέρας συμφυές δώρημα ; Το μεγαλήτερον τούτου και λίαν έξαίρετον νά θαυμάσωμεν πρέπει, το δωρηθέν σοι δηλαδή τιχρα τής θείας Προνοίας διά ώφέλειαν και ψυχικήν σωτηρίαν του γένους ημών. Το όποιον ούτε πολλοί, ούτε πολλάκις νά το λάβουν ήξιώθησαν, άλλα μόνον ολίγοι τινές αποσταλμένοι παρά τής θείας Προνοίας εις τον ANNEE 1675 325 κόσμον τής σής ευγενείας εφάμιλλοι. "Ελαβεν ό μακάριος Νώε τοιούτο δώρον παρά θεού και ήξιώθη να διατήρηση σωαν από του κατακλυσμού την φύσιν των ανθρώπων. Έλαβε και ή έντιμότης σου το ομοιον, και έλευθέρωσεν άπό τον νοητον κατακλυσμόν κοινώς το γένος τών Ελλή- νων. Ό μέν γαρ ΰπο τής αισθητές αβύσσου τών υδάτων τους απογόνους αΰτοΰ διεφύλαξε' και συ ομοίως ΰπο χτ}ς νοητής αβύσσου τής άμαθείας τους απογόνους σου έλύτρωσες. 'Εκείνος ωκοδόμησε κιβωτόν, και έν εκείνη το όμόφυλον ένέθρεφε" συ δε ώκοδόμησας φροντιστήρια, και έν αΰτοΐς τους ομοφύλους διαθρέφεις. Μάλλον δέ έν τούτω και του Νώε έπαινετώτερος τυγχάνεις" εκείνος γαρ κατά τον τοΰ κατακλυσμού καιρόν μόνον εξέθρεψε τους οντάς μετ' αΰτοΰ έν ολίγου χρόνου διαστήματι, και μετά ταύτα άπέπεμψεν αυτούς έ'νθεν κάκεΐθεν* συ δε δια παντός έκθρέ- φεις τούτους, κα'ι ουδαμώς άφίστασαι του καλού έ'ργου τούτου. Δι' ου ή παμμεγέθης του ονόματος σου αρετή κατά πασαν πόλιν κα'ι κόσμον κηρύττεται, ήγουν οΰ μόνον εις τα μέρη τα άνατολις (sic), άλλα κα'ι εις τα έσπέρια. "Ενθα ευρισκόμενοι ήμεϊς έπ'ι τή φροντίδι του βιβλίου τούτου, παρά πολλών ένωτίσθημεν τα περ'ι τής σής ευγενείας, τας πολλάς τουτέστιν ευεργεσίας, όπου εις το γένος ημών διατελείς, κα'ι μάλιστα τήν ε'ις το ά'γιον όρος πλουσιοπάροχόν σου έλεημοσύνην, τα ψυχοσωτήρια χαρίσματα, όπου διανέμεις εις τους πένητας καθ' εκάστην κα'ι ά'λλα παρόμοια. 'Τφ' ων ΰφελκύσθημεν, ώς τάρα τών ηλιακών άκτίνων αί χαμερπεΤς τής γής αναθυμιάσεις, κα'ι ήγέρθημεν προς το ϋ'ψος τής επηρμένης σου αρετής, κα'ι έγχειρίζομεν προσφέροντές σοι το παρόν ποίημα ώς άξίω υπερασπιστή και μεγίστω αντιλήπτορι" τοιούτοις γαρ ΰποκειμένοις οί μαργαρΐται κα'ι πάντα τα πολύτιμα τών πραγμάτων έγκολπίζονται. "Οθεν, επειδή κα'ι το παρόν τοιούτον υπάρχει, δέξου γοΰν αυτό εΰμενεΐ τώ προσώπω κα'ι καρδία περιχαρεΐ" ό γαρ χρυσούς τήν γλώτταν Χρυσόστομος πλείονα σοι προσέτι ποιήσαι τον χρυσόν έβουλήθη. Μέγα χαίρε ύγιαίνων κα'ι πράττων καλώς. Δούλοι ευτελείς τής σής έντιμότητος ό έν ίερομονάχοις ελάχιστος Γρηγόριος ό Κονταρής κα'ι ό μοναχός Παχώμιος. A la suite de cette epitre dedicatoire, on trouve un avis au lecteur par le moine'Pachonie (f. 3 r° et v°). Enfin le feuillet 4 est occupe par la Table. Bibliotheque Casanatense (a Rome) : B. VI. 57. Bibliotheque de Theodore Avramiotis (deux exemplaires).
- ΙΩΑΝΝΟΥ,ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ,
