- (05) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XVII TOME DEUXIEME
- 528 ICTOPIAI ΠΑΛΑΙΑΙ ΚΑΙ ΠΑΝΥ ΩΦΕΛΗΜΟΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΗΜΟΥ IIOAEQC A6HNHC. ΑΙΤΙΝΕΣ ΕΣΥΝΑΘΡΟΙΣΘΗΣΑΝ ΕΚ ΠΟΛΛΩΝ και ΔΙΑΦΟΡΩΝ Βιβλίων 'Ελληνικών τε και 'Ιταλικών, και είς άπλήν «ρράσιν συνετέθησαν παρά τοΰ λογιωτάτου έν Ιερεΰσι Κυρίου Γεωργίου Κονταρή άπο τα Σέρβια. Δια δε δαπάνης τοΰ ευγενέστατου Κυρίου Πέτρου Γάσπαρι έτυπώ- θησαν εις κοινήν ώφέλειαν τών φιλομαθών. "Αρνεται γοϋν ή 'Ιστορία άυτη χαθάπερ φαίνεται από τον καιρόν του Κέκρο- πος τοΰ πρώτου Βασιλέως τής 'Αθήνας, όστις ήτον έν ετει άπο 'Αδάμ βυδ . και τελειώνει εως τον καιρόν του Άγιου Διονυσίου τοΰ Αρειοπαγίτου όστις ήτον πάλιν έν Ετει εφιή. μένει το μέσον διάστημα όπου έ'γιναν αύται αϊ Ίστορίαι όπου εγράψα- μεν, να είναι χρόνοι γριδ'. Con Licenza de' Superiori, & Priuilegio. ΕΝΕΤΙΗΣΙΝ, αχοέ. Παρά 'Ανδρέα τω Ίουλιανώ. In-4° de 12 feuillets.non chiffres, τν' (350) pages et 1 feuillet blanc. Marque de l'imprimeur sur le titre. Livre d'une excessive rarete. Un exemplaire est cote 40 fr. dans le Deuxieme catalogue de livres rares (en grec) publie par Paul Lambros (Athenes, 1864, in-8°), p. 9, n°21. Les feuillets 2-3 sont occupes par l'epitre dedicatoire suivante : Τοίς τιμιωτάτοή; και ευγενέστατοι; άμα δε και φιλοπάτρκπ . κυριοις κυριοις, τω τε κυρίω Γιαννούλη Πουλημένω δηλαδή και κυρίω Πέτρώ Γάσπαρη, τοις έκ πόλεως Άθήνης, Γεώργιος ίερέυς ό Κονταρής ευ πράττειν. Δέν ήσαν τόσον πρόθυμοι εις άλλον έ'ργον ο! παλαιοί τών .'Ελλήνων και υμέτεροι πρόγονοι,. ώ τιμιωτάτη ξυνωρ'ις, όσον .ήσαν εις το νά ANNEE 1675 319 άμείβωνται πλουσιοπαρόχως μέ μεγάλα χαρίσματα εκείνους οποϋ να ήθελαν άριστεύση οπωσδήποτε δια τήν πατρίδα τως' καθάπερ έσυνήθ'.ζαν και εις άλλων μέν ονόματα αφιέρωναν ναούς περικαλλεϊς, εις άλλων δε έστουσαν τόσα αγάλματα έκ χαλκού και μαρμάρων τεχνηέντως κατα- σκευασμένα" και πάλιν άλλων έζωγράφιζαν τάς εικόνα; εις δημόσια παλάτια πολυτελώς, δια σημεΐον αμοιβής τής έκαστου άριστείας και γενναιότητος- ώς εις τήν ίστορίαν ταύτην φαίνεται εμφανώς, το πώς να αφιέρωσαν εις όνομα του Θησέως τοσούτους ναούς, νά έζωγράφισαν τοϋ Θεμιστοκλή, του 'Αριστείδου, τοϋ Μιλτιάδου, και τών λοιπών στραταρχών τάς εικόνας εις το δημόσιον παλάτιον, να έστησαν διά όνομα τοϋ Δημητρίου Φαληρέως τόσα αγάλματα μέσα εις τήν άγοράν και Οπου ήσαν τόποι διατριβής ανθρώπων επιτήδειοι. Άμή απάνω εις τήν καλήν συνήθειαν και προθυμίαν ταύτην όπου είχαν, είχαν άκομ'ι και τον νόμον τούτον ότι Οσους εύεργετοϋσαν τήν πατρίδα μέ τα ί'διά τως χρήματα, νά τους εγκωμιάζουν όλοι κοινώς, σχεδόν ώς και τά μικρά παιδία. Καθάπερ έ'καμαν έν καιρώ τοϋ Θησέως, οπόταν ανακαίνισε τάς 'Αθήνας μέ τα ί'διά του χρήματα' ώς ϊν,οιμαν έν καιρώ τοϋ Κόνωνος, οπόταν έξανάκτισε τά τής πατρίδος του τειχόκαστρα, όπου ήσαν από τους Λακεδαίμονας καταχαλασμένα, και ώς έ'καμαν άκομ'ι και ε'ις άλλους πολλούς και διάφορους. Το λοιπόν έάν τοσούτους επαίνους κα'ι τοιαύτας χάριτας εις εκείνους κατά τους καιρούς όπου άρίστευσαν έ'καμαν, πόσους πρέπει τανϋν νά κάμωσιν εις τήν εντιμότητα σου, κυρ Πέτρο Γάσπαρι, όπου ϊδειξες τοσούτον φίλτρον προς τήν περίφημον πατρίδα σου, τής οποίας μόνος έφάνης αληθές γέννημα και θρέμμα υπέρ πάντας. 'Επειδή χρημάτων δαπάνην ούδ' όλως έψήφησας, άλλ' αφειδώς τά πολλώ σοι τω πόνω κτηθέντα έξώδευσας, ίνα αυτήν ευεργετήσης, όθεν ώς άριστος ευεργέτης αυτής, απείρους έ'χεις λαβείν ύπό πάντων τάς χάριτας, ων πρώτος έθέλησα κα'ι έγώ νά τής αφιερώσω κα'ι τήν πονηθεϊσαν παρ' έμοΰ παροϋσαν ίστορίαν, καθάπερ διά γνώμης ειχον άφ' ου τήν αρχήν αυτής ήρχισα. "Ομως επειδή ή ευγένεια σου έμιμήθη τον Θησέα καλώς και έβουλήθη νά ανανέωση τά άπό τήν αρχήν τής πατρίδος σου γεγενημένα ίργα κα'ι πράξεις κα'ι πάντα τά τών προγόνων σου ανδραγαθήματα, ώς 320 BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE ανακαίνισε και b Θησευς ποτέ τας εκείνης οίκοδομάς και κυβερνήσεις, καθώς φαίνονται εις τήν ίστορίαν, ένθα έμεινε το ονομά του, δια τήν εύεργεσίαν όπου τής πατρίδος έκαμεν, αΐώνιον και άθάνατον. Τούτου χάριν αποφάσισα και έγώ να τήν εγχειρίσω τήν παροΰσαν του εγκαρδίου σου φίλου κυρίου Γιαννούλη Πουλημένου. 'Επειδή καθώς ό Θησεϋς τους μεν κόπους και πόνους τους ΰπε'μενεν μονάχος, τους δε επαίνους και δόξας τάς έχάριζε του ήγαπημένου του φίλου Πειρίθου, δια τοΰ όποιου τήν άγάπην πολλάκις έκινδυνευσε και εις θάνατον' οΰτω γοΰν και [ή] εύγενεία σου τήν μέν δαπάνην και έξοδον τήν έκαμες μοναχός, τήν δε τιμήν και δόξαν, και το εις αιώνας άθάνατον όνομα όμοΰ μετ' εκείνον λάβετε. Ίδοΰ λοιπόν όπου προσφέρωντας εγχειρίζω εις τάς τιμίας χείρας της αυθεντίας σας αμφοτέρων το παρόν μου πονημάτιον, και ας έχω συγγνώ- μην. 'Επειδή έάν και μέ τους αισθητούς οφθαλμούς καθόλου τον τιμιώ- τατον κύριον Γιαννούλην δέν τον έγνώρισα" μ' όλον έτοΰτο, ώς έπληρο- φορήθηκα άπό τινάς φιλαλήθεις ανθρώπους, έκατάλαβα να είναι ένα ά'ξιον ΰποκείμενον τοσούτον, ώστε όπου οΰτε μέ τον λύχνον του Διογέ- νους αν έζήτουν, δεν ήθελα εύ'ρει άλλο ούδένα έκλεκτότερον' διότι ό σύνδεσμος τής αγάπης και ή αμετάθετος ομόνοια, δποΰ μεταξύ τής αυθεντίας σας ευρίσκεται τανΰν, εμφανέστατα φανερώνει πώς ουδεμία διαφορά να είναι άπα τον ένα έως τον άλλον, άλλα νά είσθεν αμφότεροι ώς μία ψυχή κατοικούσα ε'ις δύο σώματα. Δέξου το λοιπόν και ή εύγε- νεία σου, κυρ Γιαννούλη, το παρόν ώς δώρημα τοΰ προσφιλούς και εγκαρδίου σου φίλου, δια μέσου τοΰ όποιου και αυτός τήν ασπάζομαι φιλικώς. Μέγα χαίρετε. ό έν ίερεΰσιν ελάχιστος Γεώργιος Κονταρής και ευτελέστατος δούλος της ευγενείας σας. Le f. 4 (r° et v°) est rempli par une epitre au lecteur, ainsi intitulee : Γεώργιος ό Κονταρής, ό κα'ι μετ' ολίγον Γρηγόριος δια τοΰ θείου και άγγελικοΰ σχήματος μετονομασθησόμενος, τοις έντευξομένοις χαίρειν. On peut affirmer .avec toute certitude que ce fut en 1675, et dans l'intervalle qui s'ecoula entre la publication du present ouvrage et celle du volume decrit sous le numero suivant, que Georges Gontaris embrassa la vie religieuse, car il signe l'epitre dedicatoire du second : Gregoire Contaris hieromoine. Les ff. 8-12 sont occupes par la table des matieres. Biblioth. de l'Ecole des langues orientales. Biblioth. de l'Imprimerie synodale de Moscou : n° 74. 4°. 322 BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE la 3e et la moitiι de la 4e sont remplies par une adresse ΰ Nicola Sagredo, dont les noms des signataires, presque tous" Cretois, occupent la fin de la page 4, la page 5 et la page 6. A la p. 7 com- mence le discours, qui se termine ΰ la p. 13. La page 14 est blanche. A la suite on trouve : ORATIONE AL SERENISSIMO PRENCIPE DI VENETIA NICOLΤ SAGREDO. SEGNO D'OSSEQVIO Nella Fidelissima Natione Oltramarina DIMOSTRATO DA GIROLAMO CORNARO Nobile di Candia. In Padoua, per Pietro Maria Frambotto. 1675. Con licenza de Superiori. In-4° de 22 pages. Aprθs le discours on trouve dix-sept piθces de vers, dont 12 en latin et 5 en italien, en l'honneur de Nicolas Sagredo. Elles sont signιes, la premiθre : Hieronymvs Cornelivs, nobilis Cretensis (l'auteur du discours) ; les 2e, 3e, 4e, 5e et 6e : Aloysivs Lvverdvs, consiliarius Juristarum; la 7e : Joannes Lanza, consiliarius primus artista[rum] ; la 8e : Georgivs Mamvna, assessor; la 9e : Nicolavs Rossi, sindicus nationis ; la 10e : Comes Emmanvel Calafatti, nob. Cret. assessor: la 11e: Dionysivs Crassanvs; la 12e: Jo. Hieronymvs Siphivs, Rhetimnensis, inquis. ; les 13e, 14e et 15e: Aloysivs Lvverdvs, consiliarius Juristarum; la 16e : Cornes Emmanvel Calafatti, nob. Cret. assessor; la 17e : Q. Franciscvs Dracondinvs. Des 22 pages dont se compose le prιsent opuscule, les 2 pre- miθres ne portent aucun chiffre de numιration; les 19 suivantes sont chiffrιes : 3. 18. 19. 6. 7. 22. 23. 10. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 35 (la 22e et derniθre est blanche). Si l'on ajoute aux 14 pages du premier opuscule les sept premiθres de celui-ci, on obtient le chiffre 21 (que devrait porter celle qui est numιrotιe 7), et de cette faηon la pagination se poursuit rιguliθrement jusqu'ΰ la fin (sauf la page 24 qui est chiffrιe 10). ? rιsulte de ceci que les deux opuscules ne forment qu'une seule et unique plaquette de 20 feuillets ou 40 pages. Communication de feu Hippolyte Noiret. Biblioth. S. Marc de Venise : Miscell. 189, opuscules 12-13.
- Γεωργίου Κονταρή άπο τα Σέρβια.
