- (05) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XVII TOME DEUXIEME
- 371 ΣΤΝΤΟΜΟΣ ΔΙΗΓΗΣΙΣ Τής θαυμαστής μεταθέσεο>ς τοΰ γονι- κού σπητίου τής ύχερευλογημενης παναγίας. Μ' Άγγελικήν ύπηρεσίαν άπο τήν Ναζαρέθ εις τήν Σκλαβουνιαν α', β', ει; το δάσος τοΰ 'Ρεκα- νάτου γ', εις τήν νυν χω- ράν του Λαυρέτου με- ταθεμένο. Εις κοινήν φράσιν, δια κοινήν ώφέ- λειαν, και εΰλάβειαν των Ρωμαίων. ΙΙαρα τοΰ πατρός Μάρκου τοΰ Λήμμα. "Ριθυμνείου του έκ τής συντροφιάς τοΰ Ίησοΰ ιερέως. 'Ρώμησιν. έτει. αχμε. με το θέλημα τών προεστώτων. ΡΩΜΗΣΙΝ, Τύποις του Μασκάρδου, έ'τει αχμε. Μέ το θέλημα τών Προεστώτων. In-12 de 112 pages et 4 feuillets non chiffres, dont les deux der- niers blancs. Livre de la plus insigne rarete. La page 3 est occupee par une gravure representant la Vierge plongee dans les nuages jusqu'a mi-corps et portant l'Enfant. Au dessous d'elle, on voit la Santa casa avec un angelot de chaque cote. Au as de cette gravure, on lit en caracteres de forme archaique : OIKOC GN Ω Ο ΛΟΓΟΟ CAPI ereNGTO- A la fin 6 BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE La page 4 est blanche. Page 5 : Ego infrascriptus perlegi totum hoc opus Historiae Lauretanae ab admodum R. P. non solum diserto sed etiam eloquente Marco Lima Cretensi, e Societate lesu, compositum : in quo dum virginalis μ,ετάΟεσιν domus erudite pertractat, dum munifi- centiam ac ipsius ornamenta percenset, dum demum Graecos, Virgini deiparae alioquin addictissimos, ad Lauretanae quoque Virginis cultum vehementer invitat, nihil tamen protulisse visus est quod vel orthodoxae fidei, vel bonis moribus dissen- taneum sit : quinimo ut praecipuum hune in Virginem cultum Graecorum posteri et intueantur et imitentur, aequissimum iudico ut typis traditum proferatur in lucem. In quorum (idem haec manu mea scripsi, die 11 maij 1645. Ita ego Gulielmus Rota, theologus & in Graecorum Collegio de Urbe grascarum litterarum professor. Page 6 : Imprimatur si videbitur reverendissimo P. M. Sac. Pal. Apost. A. Sacratus Vicesg. Breve compendium Historiae Lauretanae a Patre Marco Lima, nostr? Societatis, graeco sermone compositum testamur nihil fidei catholic» nee veritati historiae contrarium continere. Quare in lucem prodire posse iudicanius ad excitandam magis Graecorum devotionem ergo istam sanctam Lauretanam famam. Die 28 iun. 1645. Ita ego Georgius Bustronius societatis lesu, p?nitentiarius S. Petri pro graeca lingua. Ita et ego Iacobus de Georgis, confessarius soc. lesu. Imprimatur, Fr. Iacobus Ciofanus lector et reverendiss. P. Fr. Michaelis Mazzarini S. et apost. Palatii mag. socius. Pages 7 a 15 : L'epitre dedicatoire suivante au cardinal Antoine Barberini, dont nous respectons l'orthographe. ANNEE 1645 1 ΤΩ ΕΞΟΧΩΤΑΤΩ ΚΑΙ ΑΙΔΕΣΙΜΩΤΑΤΩ ΚΛΡΛΙΝΛΛΕΙ ΚΥΡΙΩ ΚΤΡΙΩ ΑΝΤΩΝΙΩ ΤΩ ΒΑΡΟΕΡΙΝΩ, ΤΩ TOT ΠΛΝΑΓΙΩΤΛΤΟΤ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΠΛΝΑΠΑΣ ΤΟΥ ΛΑΥΡΕΤΟΥ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗ, ΤΩ ΩΣ ΑΡΙΣΤΑ ΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΩΣ ΓΕ ΚΡΛΤΙΣΤΑ ΚΡΑΤΙΣΤΩ. Σοΰ προσφέρνω, ώ έξοχώτατε καρδινάλι, έτούτην μου τήν βραχΰφυλ- λον φυλλάδα και συντομον διήγηση τής θαυμαστές μεταθέσεως τοΰ παρθενικού σπητίου τής Λαυρετικής ΙΙαναγι'ας, ώσκι ώς δώρον ή δώρον άξιον τής μεγαλοπρεπέστατης σου έκλαμπρότητος, οντάς τόσον ευτελές όσον είναι όλιγόφυλλον, άμ·' υς σημεΐον τής εδικές μου διαθέσεως' σημεΐον, λέγο>, του δποίου ή μεγαλωσύνη μόνον εις τήν αυτήν του μικροτάτην μικροσΰνην περιέχεται' ί'δια ωσάν είναι ή ατίμητη δακτυ- λιδόπετρα, τής οποίας, κατά τους πολυέμπειρους μαργαροτιμητάς, οχι ή χοντροσΰνη, άμή ή μικροσυνη μόνον και μοναχά ψηφάται. Μικρότατη είναι ή παρούσα φυλλάδα, τίς το άρνηέται ; άμή ποίος έμπορεΐ να άρνηθή εις αυτήν να μήν περιέχεται ή μεγαλήτερη ευλάβεια όπου τήν σήμερον εις τήν χριστιανωσΰνην ολην δίδεται και ευρίσκεται ; ή μεγαλω- σύνη τής οποίας περιεχόμενης ευλάβειας, να τηνε προσφέρω τής έξοχω- τάτης σου αΐδεσιμότητος μέ παρακινά τόσον δυνατά όσον αληθινά ή ευτέλεια της με έσυνεκράτειεν. Άμή θυμοΰμενος το έπαινετόν από- φθεγμα του πολυμαθεστάτου Πλουτάρχου, δ όποιος, προσφέρνοντας του Τραϊανού αύτοκράτορος τα 'Αποφθέγματα του (δια τήν πολυμαθίαν των άξιοπαινέτν παροιμιών και δια ταΐς έπιστημονικωτάταις γνώμαις κατά πάν άκριβέστατον είδος αρετής τε και σοφίας κατά τήν άξίαν των οχι ποτέ αξιοθαύμαστα) και παρακινημένος άπό τον νόμον όπου ό των Λακεδαιμονίων νομοθέτης Λυκούργος των είχεν δώσει, και θαρρευμένος, ά'ντις μεγαλοψυχημένος εις το παράδειγμα και ξόμπλι του, οτι ποτέ έ'λαχεν τοΰ βασιλέως τών Περσών Άρταξέρξου, τά παρόντα λόγια που λέγει 'Αρταξέρξης, ό Περσών βασιλεύς, οΰχ ήττον οΐόμενος βασιλικον και φιλάνθρωπον είναι τοΰ μεγάλα διδόναι, τα μικρά λαμβάνειν ευμενώς κα'ι προθόμως. Έπείπερ, έλαυνοντος αύτοΰ καθ' όδδν, αυτουργός ά'νθρωπος και ΐδιιότης ουδέν έ'χων έ'τερον, έκ τοΰ πόταμου ταΐς χερσ'ιν άμφοτέραις ΰδωρ ϋπολαδών προσήνεγκεν, ήδέως έδέξατο και έμειδίασε, β BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE τι) προθυμία τοϋ δίδοντος, pu τΐ) χρεία τοϋ διδομένου, την χάριν μετρή- σας. Ό Si Λυκοϋργος εύτελεστάτας έποίησεν έν Σπάρτη τας θυσίας, ίνα άε'ι τους θεούς τιμαν έτοίμως δύνωνται. Κα'ι £αδίως από των παρόν- των θυμούμενος, λέγω, και κινημένος άπ' αυτό το παράδειγμα, σοΟ προσφέρνω κα'ι έγω μέ εϋλαδέστατον θάρρος τέτοιας λογής εΰτελοδωρη- τον δώρον, ποσώς μη φοβούμενος να μην ϊχουσιν οι φρόνιμοι τών ανθρώπων πλέον παρά εϋλογώταταις να κρίνουσιν ταΐς αίτίαις δποϋ να σοΰ την προσφέρω μέ καταπείθουσιν" επειδή κα'ι οντάς ή έκλαμπρότητά σου, δέσποτα μου έξοχώτατε, προεστώς τρισάξιος κα'ι επιστάτης τρισά- ριστος έτουνοΰ τ«ϋ παναγιώτατου σπητίου τής Λαυρετικής Παναγίας, εις δούλεψιν τής οποίας ώς πνευματικός ανάμεσα εις τόσους ώς πάντων ελάχιστος ευρίσκομαι κα'ι έγω, όχι άλλου παρά τΐ}ς έξοχότητός σου να τηνέ προσφέρω ό αύτος σωστός λογαριασμός δέν λέγω μέ προτρέπει, άμή καταναγκάζοντας με, μέ σπρόχνει, μάλιστα ώς πράγμα αναζητού- μενο, δια νά μήν ειπώ τής εξουσίας της λογούμενο" κα'ι διατ'ι έκατάπιασα έτοϋτον τον μικρότατον κόπον μερικά, ά'ντις μοναχά δια κοινήν εΓδησι κα'ι ώφέλειαν του γένους μου τών 'Ρωμαίων, τοϋ οποίου αντάμα μέ τον έξοχώτατον κα'ι αίδεσιμώτατον καρδιναλιν άδελφόν της άκριδώτατον κα'ι τέρι της παναξιώτατον, Φραγκϊσκον λέγω τον Βαρβερΐνον , ωσάν κλη- ρονομίαν έκληρονομήσατε από τόν παναγιώτατον ά'κρον αρχιερέα κα'ι πάπαν τρισμακμαϊκοϋ γένους καταπιασμένον και συνθεμένον, πάρα του αΰτοϋ ϋπερασπιστοϋ τοϋ ιδίου μου γένους ; *Ας καταξιωθώ) το λοιπόν με ίλαρον πρόσωπον να τον καταδεχθϊ} ή έξοχότητά σου κατά τον ένδόμυχον πόθον τής ευλάβειας μου προς τήν αίδεσιμωτάτην σου έκλαμπράτητα τόσον τρανον 'όσον καθ' αυτόν του μικρόν' επειδή κα'ι μαλαματένιος θέλ' εσται έκεινών όπου ανάγνωση τον Οέσιν, οντάς μέ τήν μαλαματένιαν σκέπην τών χρουσών της μελισσών περισσά χαρι- τωμένος, ξανοίγοντας είς ταΤς χρουσαΐς τρεις μέλισσαις τοϋ ευγενέστα- του σου στέμματος, ταϊς αύταΐς τρεις χάριτες, άμή μαλαματένιαις χάριτες. Λαυρέτωθεν, μαρτίου κθ', αχμέ. Τής υμετέρας έξοχωτάτης αίδεσιμότητος και μεγαλοπρε- πέστατης λαμπρότητος δοϋλος ταπεινότατος, Μάρκος ό Λήμμας, ο έκ τής συντροφιάς τοϋ Ίησοϋ. Pages 16-27 : ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΑΝΑΓΝΩΣΤΙΙΝ ΚΑΙ ΕΤΛΑΒΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΙΙΤΗΝ ΤΙΙΣ ΛΛΥΡΕΤ1ΚΗΣ ΠΑΝΛΓΙΑΣ. Ποσώς δέν είναι, ω αδελφέ μου φιλέθε.ε 'Ρωμαίε, σκοπός μου ή νά σοϋ ίστοριογράψω, ή ιστορικώς νά σου διηγηθώ τήν άδιήγητην διήγησιν τής τόσης θαυμαστές μεταθέσεως, καθώς μήτε νά σοϋ αναφέρω μέ τοΰ- την μου τήν βραχυφυλλον φυλλάδα τά θαυμαστά κτίρια, τά διαφοροψι- λοτεχνίσματα, τά νλυφτοτεχνευμένα μάρμαρα, τά μαρμαρένια αγάλ- ματα, τά ωραιότατα και ίερώτατα σκεύη, τά αξιοθαύμαστα εικονίσματα, τ' άπειρα τάγματα ώς και άπό τά ΰστερώτερα πέρατα δεν λέγω τής χριστιανωσΰνης, άμί- τής οικουμένης όλης, το άναρίθμητον άσημομά- λαμα, το άτίμητον λογαρι, τόν ύπερατίμητον θησαυρον, ταΐς ίερατικαϊς 10 BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE τάξεις, ταΐς εκκλησιαστικές ϋπηρεσίαις, ταΐς διάφοραις κα'ι λωγιών τών λογιών ψαλμωδίαις μιας τόσον έξακούστης εκκλησίας αίδεσιμωτάτης κλήρας και άψεγαδεύτης κυβερνήσεως του ΛαυρετικοΟ ναοΰ, τής Λαυ- ρετικής λέγω Παναγίας, όντας ιστορίας δέον κα'ι ιστοριογράφου ί'διον" άμή μόνον κα'ι μοναχά να καλοφανερώσω του γένους μου μέ μίαν βρα- χυτάτην ναι, άμή άληθινωτάτην εί'δησιν ένα τόσον άξιοθαύμαστον θαύ- μασμα, τοϋτέστι να μεταφέρουσι μέ όρισμον οΰρανικον, και πρό^α^μΛ μόνον εκείνου όπου ποιεΐ τους αγγέλους αϋτ: πνεύματα κα'ι τους λει- τουργούς αύτου πυρός φλόγα, οι ά'γγελοι του παραδείσου (μηνός μαίου εννέα, έ'τει χιλιοστώ διακοσιοστώ έννενηκοστώ πρώτω) άπο τήν Ναζαρέθ ε'ις τήν Σκλαβουνίαν, δια τόσον στερεάς καΐ πελάγους διάστημα, χωρίς καμίας λογής πάτον, καμίας λογής θεμέλιον, ως καθώς σήμερον το θωροϋμεν κα'ι θωρώντας άποροΰμεν, το γονικό (λέγω) σπήτι τής θεομα- καρίστης κα'ι θεογεννήτορος παρθένου Μαρίας. Ή αφορμή κα'ι ή αιτία, όπου δέν λέγω με παρακινά, άμή μέ σφίγγει κα'ι μέ σπρόχνει νά γράψω κα'ι να φανερώσω του γένους μου τετοιανής .λογής θαυμαστότατον θαύμασμα, έστάθη κα'ι είναι νά ευρίσκομαι έγώ δ πάντων ελάχιστος άπο πολύς πνευματικός και ξαγορευτής σέ τοΰτην τήν έπίγειον παράδεισον, εκκλησίαν (λέγω) τής Λαυρετικής Παναγίας, και καΟημερούσιον νά θωρώ τόσην πνίξιν κα'ι σύντρεξιν λαών κα'ι εθνών λογιών τών λογιών, τόσον όπου εις μερικαϊς εβδομάδες του χρόνου δια πασαν μίαν μετρούνται οκτώ κα'ι εννέα χιλιάδες γενεών τών γενεών (φαίνεται πράγμα άπίστευτον, Ομως είναι άληθινώτατον)' μόνον και μοναχά άπο το γένος τών 'Ρωμαίων άρρέα κα'ι που νά φάνουν ή τρεις ή δυο, κα'ι τούτοι έκ τύχης κα'ι όλογυρυς τοϋ χρόνου. Τόσης άπολείψεως και τόσου θαύματος ή αιτία δέν είναι ή τής α-αρεοίς ή του πελάγους το πολύ μήκος" επειδή κα'ι καθώς τόσον Οαλασσομάχονται διά τήν πρόσκαι- ρήν των πραγματίαν, όπου τρέχει χρόνος νά άράσσουσιν εις διάφορους λιμένας τής 'Ιταλίας πενήντα κα'ι εξήντα πλοία, ξύλα και καράβια Ρωμαίων, έ'τζι χίλιαις φοραΐς περισσότερον διά τήν πραγματείαν, τήν αιωνιον σωτηρίαν, λέγω, τών ψυχών, οντάς ή ψυχή μας ή ευαγγελική μνας διά τήν οποίαν μας λέγει ό κύριος κα'ι δεσπότης μας Χρίστος ANNEE 1645 11 « πραγματεύεσθε έ'ως έρχομαι », πρέπει τους να ταςιδεύουνται ώς αϊ τούτην τήν πηγήν του ελέους, καταφύγιον του κόσμου, ελπίδα και προστασίαν των πιστών, προσκυνώντας με πδσαν εύλάβειαν τέτοιαν Παναγίαν" μάλιστα όπου άπο το Λαυρέτο δεν απέχει, μήτε ξεμακραίνε- ται ο λιμηόνας ή τής Νεαπόλεως, ή του 'Ραγουσίου, ή Βενετίας, ή τοϋ Αγκώνος παρά πάνω άπο τα πεντακόσια μίλια μοναχά, όλα καλοστρα- τιά, ξεχωρίζουσιν άπο τον Αγκώνα το Λαυρέτο. Και έκεϊνο όπου απάνω εις ολα με πικραίνει δυνατά και πικρότατα με σφάζει εΐναι το να κατέχω το πώς ε'ις ολην τήν οΐκουμένην, καθώς ώς τήν σήμερον δεν είναι έ'τζι τάχα, μ,ήτε έστάθη γένος ή έθνος τής Παναγίας εύλαβέστερον άπο το γένος των 'Ρωμαίων. 'Επειδή και οχι μόνον οι εκκλησιαστικοί 'Ρωμαίοι, αμή και ol· κοσμικοί 'όλοι και λα'ίκο'ι τήν τετράδην άπέχονται παντάπα- σης το κρέας, και τυρινον ποσώς δεν πασχάζουσι δια μερικήν εύλάβειαν και τιμήν τής Παναγίας. Το δεκαπενταύγουστον όλον όλοι οι κοσμικό; το νηστεύουσι, και οι εκκλησιαστικοί ώς και το ψάρι. Δεν είναι χώρα, άμή χωρώ να μήν Ιχει τής Παναγίας έκκλησίαν' ά'ντις εις πολλούς τόπους άΤνλη δέν ευρίσκεται παρά τής Παναγίας' και όπου είναι μοναχά δυο έκκλησίαις, άρρέα και που να μήν είναι τής Θεοτόκου ή μία. Τά χρυσόβουλλα τών μ,οναστηρίων και τών αρχιερέων ώς το πλείστον ϊχουσι τήν Παναγίαν' ό αυτός θρόνος δ βασιλικός τών αυτοκρατόρων και ή αυτοκρατορική χώρα, νέα 'Ρώμη, ή Κωνσταντινούπολις, άπο τον «ύτόν της κτίστην Κωνσταντϊνον τον μέγαν, εις ταϊς ένδεκα τοϋ μαγίου, 'όταν παντάπασης έςωφλίσθη, έ'τει άπο κόσμου καταβολής πεντάκις χιλιοστω όκτακοσιοστώ τριακοστω όγδόω, άφιερώθηκεν τής Παναγίας, καθώς το γράφει τόμω τρίτω τών Χρονικών του b Ζωναράς 'Ιωάννης. Μερικήν άντις ξεχωριστήν εύλάβειαν έ'χει και φέρνει τής Παναγίας το γένος τών 'Ρωμαίων, επειδή και ή ανατολική εκκλησία μοναχά ώς έορτήν έπίσημον εορτάζει τήν πάντιμον ζώνην τής Παναγίας, όπου ή αυτή Παναγία έπεμψε τοϋ άγκοτάτου Θωμά του αποστόλου, εορτάζον- τας την εις τήν ΰστερην μηνός του αύγούστου" ή αυτή ανατολική εκκλη- σία εις ταΐς δύο τοϋ ιουλίου μηνός ξεχωριστά ά'ντις μοναχά εορτάζει ώς έορτήν μεγάλην και έπίσημην τήν έορτήν τής τίμιας έσθήτος τής {2 BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE ΰπερευλογημένης Παναγίας, ψάλλοντας εις το τροπάριόν της τα λόγια ταΰτα : Θεοτόκε άειπάρθενε, των ανθρώπων ή σκέπη, έσθήτα και ζώνην του αχράντου σου σώματος κραταιαν τί) πόλει σου περιβολήν έδωρήσω. "Ολαις έτουταις ή εΰλάβειαις είναι ϊ'διαις και μερικαΐς εύλάβειαις του ρωμαϊκού γένους ξεχωριστά από κάθ' ά'λλο γένος- κα'ι καλοηξεύροντας λοιπόν έγω πόσην κα'ι πόσην μεγάλην εύλάβειαν φέρνει κα'ι έ'χει προς τήν Παναγίαν περισσότερα από κάθε ά'λλο γένος το γένος μου το ρωμαίικο, κα'ι άπέκει θωρώντας το νά λείπει σέ τοΰτην έπου τα επίλοιπα άλλα ϊθνη δείχνουσι προς αυτήν και προς τήν προσκύνησίν της έδω εις τό Λαυρέτο, βέβαια βαστώ κα'ι καταπείθομαι να πορεύεται τέτοια λειψηευλάβεια από τήν όλίγην εΓδησιν τόσον άγιωτάτου σπητίου κα'ι θαυμαστού θαύματος, όντας αληθινά το σπήτι τούτο οίκος σωτήριος κα'ι οίκος σωτηρίας. "Οθεν ώς πρέπον, εϋλογον κα'ι θεάρεστον πράγμα έλόγιασα να είναι αν, δια μέσον έτουνής τής ελαχίστης κα'ι βραχυτάτης μου διηγήσεως, δώσω του γένους μου τόσην εί'δησιν όση είναι αρκετή νά το παροτρύνη κα'ι να το παρακίνηση προς τούτην τήν εΰλάβειαν όπου μοναχά του λείπει να έ'χη προς τήν Παναγίαν. Λοιπόν πΰρωσαι τόρα έσυ, βασίλισσα των ουρανών, ^ήγισσα τών αγγέλων, δέσποινα τοΰ κόσμου, έλπ'ις κα'ι προ- στασία τών πιστών, τήν θέλησιν και τήν καρδίαν όλωνών όπου θέσιν ή\ ανάγνωση ή άκοόση τήν διήγησιν έτούτην, έ'ρθη θέσιν να σέ προσκυνή- . σουσι μέ πδσαν τιμήν κα'ι εύλάβειαν, άποβγατίζοντας τόσον πνευματικόν θησαυρον, 'όσον καθημερούσιον μέ το πλουτοδότηρόν σου χέρι εις τα επίλοιπα έ'θνη μέ τόσην εύθηνίαν κα· ελευθεριότητα διαμοιράζεις, και αποκτώντας ενα συγχώριον τέλειον -ασών τών αμαρτιών των όσοι 'Ρωμαίοι μήν ψηφώντας ή ίδρωτα y ι κόπον κα'ι δρόμον κα'ι φόβον, ή Ιξοδον και κακοπάθειαν, προσκυνησόμι νοι θέλουσιν έ'ρθη έδώ σέ τούτον σου τον άγιώτατον οίκον και ναόν σου τον ώραιότατον ή, δια να ειπώ καλίτερα, έπίγειον παράδεισον. Εί'θε μ.ςι, Παναγία μου ευλογημένη κα'ι ύπερευλογημένη ! Ο πάντων ελάχιστος και δούλος ταπεινότατος πατήρ Μάρκος ό Λήμμας, ό έκ τής συντροφιάς του Ίησοΰ. ANNEE 1645 ages 28 a 30 : ΕΙΣ TON ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΘΕΝΤΑ ΕΚ ΝΑΖΑΡΕΘ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΛΓΡΗΤΗΛΑ ΚΩΜΗΝ ΓΠΟ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΓ ΟΙΚΟΝ. Δέρκεις οΰρανίωνας άειρομένους μικρόν οίκον ; ούτος τον Μαρίης ήχθοφόρησε τόκον. "Εστί μικρός σκοπέοντι, άτάρ μέγας εστί νοοΟντι* τουνεκεν έκ βάρεος μυριάς ύ'ψι φέρει. Έκ τούτου δε νόησον 'όσον βάρος ϊπλετο οίκου' οττι χόλος δι ενός, τός δ' ϋπο μυριάδων. Και συ , πάτερ Λήμμα, πλέον έ'γραφες άμφί μελάθρου μικρά γραψαμένων άμφί πόλων μεγάλα. ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΤΟ. Λάϊνον οττε φέροντες έπέτρεχον ά'γγελοι οίκον ήγαγον εις Λαΰραν χωρίον Αϋσονίης, μικρού δ' άντ'ι δόμοιο τέως πόλιν ϊκτισε κώμη' μάνθανε δή το σέβας θειοδόκου μεγάρου' αν τήν βίβλον ί'δης, μέγεθος μικρόν αν Si νόησης, σοι μέγα μέν δόξει Λήμμα θεοφροσΰνης. 'Ιερώνυμος Κιγάλας 4 Κύπριος έποίει. ΙΑΜΒΕΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΤΟ. Έκ Ναζαρέθ μέν εσμός αγγέλων μέγας τον ipov οίκον άμφιπεσσών τής Κόρης μετώχμασαν πριν Λαυρέτου προς χωρίον, κάκ του μέγιστον οίσιν εμμένει κλέος. Μένει δέ και σοι κΰδος άγγέλοις ίσον, ώ Μάρκε, Κουρης εΰλαδέστατον κάρα, και σής άωτον εύφυέστατον πάτρας' καν γαρ τον αυτόν οΰ μετήνεγκας δόμον, αλλ' ουν γε φωνεϊς ήδυφώνοις σου λόγοις προς ου θέαν τε και προς ύ'μνον Παρθένου. Γουλιέλμος 'Ρότας 4 Μήλιος έποίει. L'ouvrage proprement dit commence a la p. 31 et se termine a la p. 112, ou on lit : 'Εγώ πατήρ Μάρκος ο Λήμμας ο έκ τής Κρήτης 'Ριθύμνειος, έκ τΐ)ς συντροφιάς τοΟ ΊησοΟ ιερεύς τε και θεολόγος. Les deux feuillets qui suivent la page 112 contiennent les Έπανορθωτέα, et au verso du second de ces feuillets, on lit le colo- phon reproduit ci-dessus1. Bibliotheque Barberine (a Rome) : T. VI. 9.
- Μάρκου τοΰ Λήμμα."Ριθυμνείου
