ΠΕΡΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ "ΛΟΥΚΑΡΕΙΟΥ" ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ

ABOUT THE PROBLEM OF THE SAID "LOUKARIOS" CONFESSION (Αγγλική)

  1. Ψηφιακό τεκμήριο (Άρθρο Πρακτικών)
  2. Άρθρα πρακτικών
  3. Ελληνικά
  4. Καρμίρης, Ιωάννης (1904-1992)
  5. 1985
  6. 724-759
    • In the present study is examined the :Loukarios" confesion or "Loukario" problem that is related to the authenticity or non of the attributed to Constentinopole's Patriarch Kyrillo Loukaris (1620-1638) confession of faith. From the study arose that Patriarch Kyrillos Loukaris wasn't the real author. "Loukarios" confession is not a united work of one author and espcially one's who didn't afford the requiring theological education and science for the writing of such a dogmatic text. The Patriarch wasn't the genuine and only author of the confession but from the then crucial ecclesiastical - political situation he was coerced to adopt it. The confession initially was written by Kalvinists theologians and then he made some modifications and improvements in order its text to attain one more orthodox character, driven by political motives, with the virtue of the ethnarch of the freek orthodox nation which was in jeopardy and the rescue of which he pursued.
    • Στη μελέτη αυτή εξετάζεται η "Λουκάρειος" Ομολογία ή "Λουκάρειο" πρόβλημα που σχετίζεται με τη γνησιότητα ή μη της αποδιδόμενης στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλο Λούκαρις (1620-1638) Ομολογία πίστης. Από τη μελέτη προκύπτει ότι ο Πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρις δεν είναι ο πραγματικός της συγγραφέας. Η "Λουκάρειος" Ομολογία δεν είναι ενιαίο έργο ενός συγγραφέα και ειδικά ενός που δεν διαθέτει την απαιτούμενη θεολογική παιδεία και επιστήμη για την συγγραφή ενός τόσο δογματικού κειμένου. Ο Πατριάρχης δεν είναι ο γνήσιος και μοναδικός συγγραφέας της Ομολογίας αλλά, από την τότε κρίσιμη εκκλησιαστικοπολιτική κατάσταση, εξαναγκάστηκε να την υιοθετήσει. Η Ομολογία είχε γραφτεί αρχικά από καλβινιστές θεολόγους και στη συνέχεια εκείνος έκανε κάποιες τροποποιήσεις και βελτιώσεις του περιέχομένου της ώστε να αποκτήσει πιο ορθόδοξο χαρακτήρα, κινούμενος από πολιτικά ελατήρια με την ιδιότητα του εθνάρχη του ορθόδοξου ελληνικού λαού που κινδύνευε και του οποίου τη σωτηρία αυτός επεδίωκε.