Γεννήθηκε στη Λευκάδα στις 22 Οκτωβρίου του 1916. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το οποίο και αποφοίτησε το 1935. Το επόμενο έτος υπήρξε διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας και το 1939 ανακηρύχθηκε υφηγητής αυτού. Το 1941 εκλέχθηκε καθηγητής ποινικού δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, του οποίου διετέλεσε δύο φορές πρύτανης κατά τις περιόδους 1963 - 1964 και 1974 - 1975.

Κατά την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου το 1944 ανέλαβε διευθυντής του πολιτικού Οίκου του Αντιβασιλέως και Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και συμμετείχε ως παρατηρητής αυτού στη συμφωνία της Βάρκιζας. To 1945 διορίστηκε υφυπουργός και γενικός διοικητής Επτανήσου. Στις 18 Νοεμβρίου 1951 διορίστηκε γενικός διοικητής Δωδεκανήσου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.

Το 1962 έγινε ο πρώτος πρόεδρος του νεοσύστατου Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ) και το 1966 ανέλαβε Πρόεδρος του ΕΟΤ (στις 03-02-1966 προέδρευσε για πρώτη φορά στο ΔΣ του ΕΟΤ). Υπήρξε φίλος, μυστικοσύμβουλος και εκτελεστής της διαθήκης Αριστοτέλη Ωνάση και στη περίοδο 1966 - 1970 ανέλαβε πρόεδρος του εκτελεστικού συμβουλίου της Ολυμπιακής Αεροπορίας, καθώς επίσης μέλος και πρόεδρος του Ιδρύματος Αλέξανδρος Ωνάσης, διαδεχόμενος την Χριστίνα Ωνάση μετά τον θάνατό της κατά την περίοδο 1988 - 1992. Υπήρξε πρώτος πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού.

Επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή, μετά την μεταπολίτευση, του απονεμήθηκε ο τίτλος του πρέσβη εκ προσωπικοτήτων, ήταν δε ο πρώτος που εγκαινίασε αυτόν τον θεσμό αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία ανάπτυξης σχέσεως Ελλάδας με Αραβικές χώρες.^[7] Το 1977 διορίστηκε πρόεδρος της Διοικητικής Επιτροπής του Επιμελητηρίου Αναπτύξεως και Οικονομικής Συνεργασίας της Ελλάδος με τις Αραβικές χώρες καθώς και πρόεδρος του Δ.Σ. του Ελληνικού Μεσογειακού Κέντρου Αραβικών και Ισλαμικών Σπουδών. Τον ίδιο χρόνο ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης Ρόδου. Το 1978 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Β. Μίτσιγκαν. Το 1989 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα του ποινικού δικαίου. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1993 διορίστηκε υπηρεσιακός υπουργός εσωτερικών στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και τις 13 Οκτωβρίου 1993.^[8] Είχε τιμηθεί πλείστες φορές μεταξύ των οποίων και με το χρυσό μετάλλιο του Παντείου (1987).

Ομιλούσε επίσης Αγγλικά, Γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά. Διέμενε μόνιμα στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια Αθηνών όπου και διατηρούσε προσωπικό γραφείο. Απεβίωσε στην Αθήνα την 1η Νοεμβρίου του 1993. Κόρη του είναι η σκηνογράφος Χλόη Ομπολένσκι – Γεωργάκη.