Ο Παναγιώτης Βεργωτής αποτελεί ιδιαίτερη μορφή για τα κεφαλληνιακά γράμματα του τέλους του 19ου αιώνα, με ικανό δημοσιευμένο υλικό, εκτενής βιβλιογράφηση του οποίου έχει γίνει από τον αείμνηστο Γεώργιο Γ. Αλισανδράτο  (Αλισανδράτος, 1997: 41-66) και αρκετά μεγάλη αδημοσίευτη ύλη (Μοσχόπουλος 1997: 7-44) Ο Γ. Αλισανδράτος και ο φίλος και αδελφός της συζύγου του Βεργωτή Ηλίας Τσιτσέλης μας έχουν διαφυλάξει πολύτιμα βιογραφικά του στοιχεία (Αλισανδράτος, 1997: 14-22, 28-37, 38-41 ·Τσιτσέλης, 1904: 55-9). Με σπουδές στο Λύκειο της πόλης του Αργοστολίου (επί Αγγλοκρατίας),  χωρίς πανεπιστημιακή μόρφωση, όπως πολλοί κεφαλονίτες λόγιοι στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, αλλά με πλούσια γλωσσική κατάρτιση και εγκυκλοπαιδική μόρφωση, ήταν μαθητής των εγελιανών Ιωάννη Μενάγια (Αποστολοπούλου, 1988) και Θεόδωρου Καρούσου. Αν και ήδη από το 1862 είχε κριθεί από Επιτροπή του Ιονίου Κράτους κατάλληλος να αναλάβει τη θέση του διδασκάλου της ελληνικής γλώσσας στο Λύκειο Κεφαλληνίας, αυτό δεν πραγματοποιήθηκε και εργάστηκε ως δικαστικός και διοικητικός υπάλληλος. Το 1876, χρονιά δημοσίευσης του «Μικρού Πολίτη», μολονότι διορίστηκε ελληνοδιδάσκαλος στο Ελληνικό Σχολείο Αργοστολίου, δεν αποδέχθηκε το διορισμό και ξεκίνησε την εκπαιδευτική του σταδιοδρομία από το 1877 στο ιδιωτικό «Εμπορικό Εκπαιδευτήριο «Ο Ρήγας», ενώ από τα τέλη του 1878 διορίστηκε ελληνοδιδάσκαλος και αργότερα σχολάρχης στο Πετρίτσειο Γυμνάσιο Ληξουρίου. Σταδιοδρόμησε για είκοσι χρόνια στην εκπαίδευση, στο Ληξούρι και στο Αργοστόλι, όχι χωρίς εμπόδια και διώξεις.

Ηλίας Α. Τουμασάτος