- (10) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XVIII TOME DEUXIEME
- 647 ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΠΝ. ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ. Έν ω Φαίνονται γραφικώς αί έν τη πάλαια γραφΫ) περιεχόμεναι σποράδην Εστορίαι κακώντε και καλών γυναικών. Συντεθεΐσαι μεν, και στιχουργηΟεΐσαι πάρα Κωνσταντίνου Δαπόντε. του μετονομα- σθέντος Καισαρίου. Προσφωνηθεϊσαι δέ τί) έκλαμπροτάτη, και ευσε- βέστατη δόμνη πάσης μ.ολδοδλαχίας ΚΤΡΙΛ ΚΥΡΙΑ ΕΛΕΝΗ ΜΑΤΡΟΚΟΡΔΑΤΗ. Τα νυν πρώτον τύποι; εκδοθέν δαπάνη τοΟ τιμωτάτου, ΚΥΡ ΚΩΝΣΤΗ ΑΒΡΑΜΗ ΝΕΟΧΩΡΙΤΟΤ. Έν Λιψία τ^ς Σαξονίας τυπογραφία τοΰ Βρεϊτκόπφ. 1766. Ια-8° de huit feuillets non chiffres et 448 pages, dont la derniere est erronement chiffree 428. Titre encadre. ΒΙΒΛΙΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ. In-8° de 556 pages et huit feuillets non chiffres, lesquels conliennent la table des deux volumes. Le titre du tome second n'est pas encadre et ne contient pas la mention Τά νϋν πρώτον... ΝΕΟΧΩΡΙΤΟΤ. En outre, on y a substitue Άφιερω- θεϊσαι a Προσφωνηθεϊσαι. Au verso du titre du tome premier, il y a 24 vers du correcleur du livre, Thomas Mandacasis. En voici les d«ux premiers: o2 BIBLIOGRAI'IUE llELLtiMQUE Ό διορθώσας το παρόν μετά σπουδής άπάσης βΰτω γράφει προς φίλον του Θωμάς ο Μανδακάσης. Thomas Mandacasis fit subir au Miroir des femmes maintes corrections arbitraires; C. Dapontes, si soucieux de tout ce qu'il ecrivait, en ressentit un vif:chagrin, dont il ne sc console jamais. [Voir plus loin, l'Avertissement place a la fin des Λόγοι πανηγυρικοί (annoe 1778).] Les feuillels liminaires 2 a 6 sont occupes par une epitre dedica- toire datee du premier mai 1763 etainsi inlilulee : Tvj έχλαμπροτάτη χαΐ ευσεβέστατη χυρία χυρία Ελένη Μαοροχορδάτου, επιφανέστατη δόμνη τοΰ υψηλοτάτου αΰθέντου πάσης Μολδοβλαχίας, χυρίου κυρίου Γρηγορίου 'Ιωάννου, έν Χριστώ τω θεώ (υ πράττειν. Les feuillets 7 a 8 contiennent une preface au lecteur. Les pages 437 a 448 du tome premier sonl occupies par des vers de Thomas Mandacasis sur dillerents sujets. Bibliotheque de l'Ecole des langues orientates (a Paris): H. VI. 68 Bibliotheque de Georges Ballazzi (a Athenes). [Bibliotheque d'Athanase Bernardakis (ίι Athenes). Bibliotheque publique de Zante : Λ. 519. Bibliotheque de la Conimunaute grecque de Trieste : 1296. Bibliotheque de Jean Gennadius (a Londres). ] Papadopoulos-Kerameus a publio, au tome I de la Λαογβαφία (Athenes, 1910), p. 582-584, d'apres le manuscrit n° 32 du Zogra- phion de Constantinople (p. 294 et suiv.) une curieuse lettre de Dapontes se rapportant a cette edition et que nous reproduisons ici' : 'Επιστολή Καισαρίου Δαπόντε πρΌς Προκόπιον ήγουμενον της έν Γιασίψ ίερας και αυθεντικής μονής τοΟ Γά- λατα ύποτελούσης εις Tbv Πανάγιον τάφον. αψξζ'. Άπριλλίου κε'. Τής προς τήν σήν πανοσιότητα επιστολής μου τα αίτια είσι ταΰτα. Πρώτον, νά ερωτήσω τα περί τής έφετής υγείας σου" δεύτερον, να τής φανερώσω τήν σΰν Θεφ άγύρ ύγείαν μου' τρίτον, να τήν παρακαλέσω 1. Les divergences qu'olTre noire tcxte avec celui dc PapadopouIos-KeVa- meus sont justifies par une collation qu'a bien voulu faire pour nous sur le manuscrit M. Xenophon A. Sidorides de Constantinople. Nous n'avons pas scrupuleusement respects la ponctualion du manuscrit, qui rend certaines phrases difficilts a comprendrc. r ΑΝΝΈΕ 176(5 ">\ 3ιά τους επιφέροντας το παρόν μου, τόν τε πανοσιώτατον προηγουμενον κυρ Σεροκρειμ καί τόν δσιώτατον γέροντα Χατζή* κυρ Διονύσιον, τους πλέον τίμιους και κάλους αδελφούς τής καθ' ήμας ίερας καί βασιλικές μονής, τής ποτέ μέν του Χειμάρρου, πρώην δέ τοϋ Ξηροποτάμου και νϋν τοϋ Χλωροποτάμου επικαλούμενης, να τους δεχθή άδελφικώς καί να τους συστήση εις τους άρχοντας καί πραγματευτάς, τους φίλους της, ώς αρχαρίους καί απείρους τής αύτόσε συνήθειας καί τάξεως. Τέταρ- τον, να άσπασθή έκ μέρους μ.ου, να χαιρετήση καί να ευχαρίστηση τον κυρ Κωστή*, δποΰ (ας είναι πολύχρονος, άς εχη την εΰχήν του τιμίου σταυρού καί των σαράντα αγίων μου) έτύπωσε το βιβλίον μου όπου ονομάζεται Καθρέπτης γυναικών μέσα εις τόν όποιον ίδον αληθινά τόν προς τό πτωχόν ημών γένος των 'Ρωμαίων πλούσιον ζήλόν του και τήν προς έμέ τόν άνάξιον οΰ μετρίαν άγάπην του. Ο πανάγαθος Θεός να τόν πλήρωση τα έξοδα, τα δέκα "προς δώδεκα, τολμώ καί λέγο) έγώ, ή δέ άγαθότης του καί δεκαπλάσια δύναται ώς Θεός, καί έκατον- ταπλάσια. Μη θάρρη δέ ή αγάπη σου, 'ότι δεν πληρώνω καί έγώ τό χρέος μου' άλλ' άς ήξεύρη Οτι καί εις τήν Πόλιν καί άλλου πολλών φίλων έγραψα, παρακινώντας αΰτοΰς καί δι' αυτών άλλους νά τρέξουν νά άγοράσουσι, καί έχω θάρρος εις τόν Θεόν νά τά μοσχοπωλήση' μόνον άς μή βιάζεται, άλλ' άς βιασθή νά τυπώση καί τόν άλλον τόμον, ήτοι τόν πρώτον, ότι δίχως εκείνον, άς ήξεύρη ό κυρ Κωστής πώς είναι τό ίδιον, παραδείγματος χάριν, ωσάν νά έγεννησεν υίον με ένα μάτι, ή μέ ένα χέρι, ή μέ ένα ποδάρι, καί τά εξής. Καί άν πρέπη, καί τόν βαστά ή πατρική καί σπλαγχνική του καρδιά νά βλέπη τό παιδί του κουλλόν, ή χωλόν, ή μονόφθαλμον, καί άν είναι δίκαιον και τιμή του, φρόνιμος είναι καί άς τό κρίνη. Ώς τόσον έγώ τόν εϋχομαι, καί τόν ευχαριστώ πάλιν καί πάλιν καί πολλάκις διά τήν προς έμέ χάριν, ήγουν τήν άναγέννησιν του παιδιού μου' μέ τήν οποίαν τι νά είπω τοίρα, νά είναι ωραις καλαίς' πώς έσυγγενεύσαμεν ή έσυμπεθεριάσαμεν, έγώ καί ό Κωστής ; ή τί νά ειπώ μάθε με, αδελφέ, καί νάληθευσο) σωστά πώς έπάθαμεν, Οτι ό Κο)στής πατήρ, έγώ δέ γεννήτωρ, εκείνος ξοδιαστής, εγώ δέ κοπιαστής, εκείνος τυπωτής, ό δέ Καισάριος ποιητής. Ό όποιος πέμπτον ευχαριστώ καί ϋπερευχαριστώ καί τόν ά'γιον καθηγού- μενον κυρ Προκόπιον, τόν [αληθώς καί λόγοις καί πράξεοιν εύδο- κιμουντα παρά Θεώ καί παρά άνθρώποις καί λίαν προκόπτοντα, καί 54 BIBLIOGRAPHIC IIELLENIQUE φιλώ το χέρι του' 'ότι δέν αμφιβάλλω Οτι δια τής Ιεράς του χειρός και τοϋ πανιε'ρου του στόματος το ιερόν αυτό έργον τετέλεσται και τυποις έκδέόοται. *Αν αξιωθώ δε να ακούσω πώς με τα μέσα αυτά και ό άλλος τόμος τυπώνεται, μάλιστα τώρα όπου ήλθε πάλιν αΰτοϋ και αύθεντευει ή δόμνα, εις τ!;ς όποιας το ό'νομα είναι άφιερωμένον, και ημπορεί να τήν συμπαραλάβη συνεργόν ή και αΰτουργόν, συνεργεία τοϋ κρείττονος, θέλω παρατήσει ολο τ'ο γήρας και λάβη ολας μου τάς δυνά- μεις, καϊ θέλω σικωθή τρέχωντας με τά τέσσαρα να έλθω αΰτοϋ ατός μου, να φιλήσω και το ποδάρι του. "Οταν ό'μως προς τούτοις κατα- ξιωθώ να εΰαγγελισθώ πώς και ό τόμος τής Έξηγήσεως τής θείας λειτουργίας, Ιτι δέ και ό άλλος ό τόμος, Το θέατρον τό βο.σιλικόν, να τυπωθούν (και αΰτοι άπεστάλθησαν κ' επήραν τόνδρόμον και τρέχουσι), τότε βέβαια θέλω γένη ερχόμενος τοϋ κυρίου μου Προκο- πίου και δοϋλος του και αιώνιος. Δια τον άλλον δε, Τράπεζα πνευ- ματική τον όνομαζόμενον, τόσο πολλά δεν με μέλει. Έκτον παρα- καλώ να με φανερώσετε πόσα έτΰπωσε' χίλια; Και άν έτύπιοσε χίλια, πέφτουν εις έμενα τφ λόγω τής όμοπατορίας τά πεντακόσια. 'Εγώ δε ώς ένας συμπέθερος, κα'ι εις τα εκατό ευχαριστούμαι, άν εΰχαριστήταί και ό συμπέθερος' ει δέ μή, κα'ι εις τα δέκα καταβαίνω, σαν ένας μακρι- νός συγγενής και καλόγνωμος, τέλος πάντων και εις τό ένα, σαν ένας πτωχός και εκείνος καλόγηρος- μόνον να τό ιδώ, τί μάτια έχει το παιδί μου, ότι ακόμη δεν αξιώθηκα. Έβόομον να μέ άποκριθήτε δια τόν Κν'1, παρακαλώ, περιπόθητε, δια να μέ εύαγγελίσετε, όγδοον, πώς έστάλθη και ό άλλος τόμος νά τυπωθή, ωσάν νά πής νά ίατρευθή τό παιο'ι, νά λάδη και τά λοιπά μέλη, μή μείνη μισόν έως τοϋ τέλους, και τέρας ταύτόν ειπείν, και παράσημον' ο μή γένοιτο νά τό πάθω και αυτό ό πατέρας εγώ ό καλότυχος, και αντ'ις νά χαίρωμαι νά τό θωρώ, νά πικραίνωμαι. Κα; τήν ποθουμένην και κατά Θεόν ΰγείαν της έννατον. Τό δε τελευταίον και δέκατον, όταν ε'λθω και άνταμωθοΰμεν, τότε τό λέγω τή υμετέρα πανοσιότητ:, ή*ς τά ίτη είησαν θεόθεν και πολλά και θεάρεστα. Αμήν.] 1. C'est 1 abrcviation ordinaire de Kuptov. PapadnponlosKcramrus a lu Κ'·>σττ;'ν, qui parait moins vraisemblablc.
- Κωνσταντίνου Δαπόντε.
