- (14) Ελληνική Βιβλιογραφία (ci. 1466-1800). Τόμος δεύτερος. (Παράρτημα) - Προσθήκαι - Συμπληρώσεις - Διορθώσεις
- 1097.-ΒΙΒΛΙΑ'ΡΙΟΝ / ΚΑΛΟΥ'ΜΕΝΟΝ ΠΓΣΤΙΣ / Λ'ναγκαΐον είς κάθε άπλοϋν άνθρωπον / Βεβαιωμένον άπδ Προφήτας, Εύαγγέλιον,/ Λ'ποστόλους, και άλλους σοφούς / Διδασκάλους./ Είσί δέ και άλλοι λόγοι εκλεκτοί εις ώφέλειαν των / άναγινωσκόντων, ώς φαίνεται έν τω Πίνακι,/ μεταγλωττισθέντες είς άπλήν φράσιν./ Προσετέθη και ή σφραγίς, ήτοι Βοΰλλα τοΰ Μακαριωτάτου Πάπα Λέοντος./ Συναχθέντες παρά του έν Γερομονάχοις / ΝΕΚΤΑΡΓΟΤ ΤΕ'ΡΠΟΤ / Ε'κ της Θεοφρουρήτου Χώρας Βοσκοπόλεως / Νυν έκ δευ- τέρου τύποις εκδοθέντα, κ (αϊ) επιμελώς διορθωθέντα παρ' Α'λεξάνδρου / Καγκελλαρίου./ Ε'ΝΕΤΊΉΣΙ, 1734./ Παρά Α'ντωνίω Βόρτολι. ,αψλδ'./ Con Licenza de' Superiori, e Privilegio. 17 έκ. — φφ. [3]+σσ. 436 (A8 - Ζ8, Aa8 - Dd8, Ee3) [κολοβ.] — Ά θ ή ν α ι: 'Εθνική Βιβλιοθήκη (πρόσφατον απόκτημα, άνευ ταξινομικής ενδείξεως) Τοΰ έργου είναι γνωστή (βλ. LEG.Δ.1.237-239) ή πρώτη έκδοσις τοΰ έτους 1732 (ήριθμημέναι σελίδες 415), ή δευτέρα τοΰ έτους 1733 (βλ. ΛΑΔ.Γ1 28-39), είς τήν οποίαν προηγοΰνται 8 φύλλα άνευ αριθμήσεως και άκολουθοΰν 456 ήριθμημέναι σελίδες (ή τελευταία τυπογραφική ένότης Ε12), ή τρίτη (βλ. LEG.Δ.1.374) τοΰ έτους 1750 (Νϋν τρίτον...) με ήριθμημένας σελίδας 16+440, καί άλλαι μεταγε- νέστεραι. Πιθανώτερον φαίνεται δτι ή έδώ περιγραφόμενη (καί πάλιν Νί'ν έκ δεντέρον..., ώς ή τοΰ έτους 1733) δέν είναι αυτοτελής έκδοσις άλλ' δτι τό άντίτυπον ανήκει είς «τράβηγμα» πραγματοποιηθέν δταν τό έτος 1733 εΐχεν ήδη τελειώσει. Έν τούτοις, υπάρχουν μερικαι διαφοραϊ εις τό κολοβόν άντίτυπον τοΰ 1734, έναντι εκείνων, τών ήδη γνωστών, τοΰ 1733. Αυτό έχει τρία μόνον φύλλα είς τήν αρχήν: Τό φύλ- λον τοΰ τίτλου, δύο επόμενα, είς τά όποια ό Πίναξ τών περιεχομένων καί ή άδεια (13.11.1731) εκτυπώ- σεως τής πρώτης εκδόσεως (ή άδεια αναδημοσιεύεται είς ΛΑΔ.Γ1 29), καί ουδέν άλλο. 'Ελλείπουν);) δη- λαδή τό φύλλον τοΰ ψευδοτίτλου, ό πρόλογος τοΰ Νεκταρίου καί αί δύο ξυλογραφίαι τής αρχής. Περί αυτών βλ. ΛΑΔ.Γ1 29. 'Αλλ' είς τό άντίτυπον δέν διακρίνονται 'ίχνη άποσχίσεως πέντε ολοκλήρων μή ήριθμη- μένων φύλλων. Δέν εΐχον τήν δυνατότητα εξαγωγής συμπερασμάτων δια τής άνά χεΤρας ταυτοχρόνου συγ- κρίσεως τοΰ αντιτύπου τούτου μέ άλλα φέροντα προγενεστέραν κατά έν έτος χρονολογίαν. 'Αρχίζει καί είς αυτό ή δημοσίευσις τής παπικής βούλλας άπό τής σελίδος 423 (πρβλ. ΑΑΔ., ώς άνω) καίή ολοσέλιδος ξυλογραφία (παριστά τό δένδρον τής αρετής) τής σελίδος 366 (πρβλ. ΛΑΔ.Γ1 39). 'Αλλ' ολοσέλιδος ξυλο- γραφία (τρεις μικρότεραι είς τάς σελίδας 356—ή 357 είναι λευκή— 362 καί 365), είκονίζουσα τήν θειαν Κρίσιν, υπάρχει καί είς τήν σελίδα 358 (ουδέν περί αυτής είς τήν έν ΛΛΔ., ώς άνω, περιγραφήν). Ή «Έπιπροσθήκη» κατεχωρίσθη είς το χρονολογικόν εΰρετήριον τοΰ πρώτου τόμου (βλ. σελ. 551), άλλ' δχι καί είς τό άλφαβητικόν, τοϋ οποίου ή έκτύπωσις είχε περατωθή δταν εΰρον τό έντυπον.
