- (04) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XVII TOME PREMIER
- 304 ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΡΗΤΟΡΟΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ. Αριστοτέλης εαυτόν περ'ι της αθανασίας τη"ς ψυχΐ|ς διατρανών. Πραγματεία τω οντι επιμελής και αξιόλογος παρά πολλών και διαφόρων ξυνερανισθεΐσα φιλοσόφων των Αριστοτέλους αύτου κατά διαδοχήν αύτηκόων γεγονότων, και τήν διάνοιαν αύτοΰ των δογμάτων, μυηθέντων, διαφερόντως δέ, του θαυμαστού και μεγάλου Ιαμβλίχου. Των εις δυο το πρώτον. P. ATHANASII RHETORIS ΒΥΖΑΝΤΙΝΙ. Aristoteles propriam de Anima3 immortalitate mentem explicans. Opus vere singu/are ac leslimatione dignum, ex muftis ac variis Philosophis collection Arislotelis ipsius Auditoribus, qui sibi ex ordine successerunt, sententi? dogma tu m ipsius initiati, prmsertitn vera admirabi/i& magno Iamblicho. LIBER PRIMVS. PARISIIS. M.DC.XLI. Apud Ioannkm dv Biiay, via Iacobrea, sub Spicis maturis. CVM PRIVILEGIO REGIS. In-4° de 5 feuillets non chiffres et 79 pages pour le premier livre, et 9 feuillets non chiffres et 77 pages pour le second livre. Rare. Grec ancien avec traduction latine en regard. Au r° du f. 2 du premier livre, on lit ces deux vers : Inclytus heroum sanguis Seguierius ostro immortale decus factis ingentibus addet. Au verso du meme feuillet commence l'epilre dedicatoire suivante : ΤΛΝΔΡΙ ΤΩ TE ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΑΛΛΙΩΝ ΤΗΣ ΑΠΌΤΕΛΕΙΑΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗ Κ. Κ. ΠΕΤΡΩ ΤΩ ΣΕΓΒΙΕΡΩ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΡΗΤΩΡ ET ΠΡΑΤΤΕΙΝ. Παρ' άνδράσι φρονίμοις κα'ι άξίαις υπερέχουσιν, ώ πασι τήν εικόνα καθ' ην πεπλαστοόργησαι τήν Οείαν διατηρών ά'μωμον, εθος κεκράτηκεν άρχαΤον τω του χροσφέροντος προθΰμω, ού τη χρεία τών προσφερομένων τήν χάριν μετρεϊν τοΰτο δή οΰκ άσυμφανές τις αν ί'ίοι κάπ'ι τοΰ θείου σκοπών, ως και ό έν Σπάρτη νομοθέτης παραστήσας ήνίξατο. Τής γαρ τών ευτελών νομοθεσίας Ουσιών εκείνος δικαιολογούμενος ίνα μήποτε (φησ'ι) διαλίπωμεν, άλλ' αίε'ι το θείον τιμάν έτοίμως κα'ι ραδίως άπο τών παρόντων δυνώμεθα. Τοϋτο δέ έστιν, ώς αν είρήκει, οι θεο'ι άνενδεεΐς οντες, τής προαιρέσεως τών θυόντων, ού τών μεγαλοπρεπών στοχάζονται θυμάτων" τούτων ουν του καταλόγου κα'ι τήν σήν ουσαν έςοχότητα , το BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE Ι ---- *ί ξυνταγμάτιον τοΰτο, οχερ αυτί] και προσφωνώ και χροσφέρω, χεποιθώς τω έ'θει, άντιβολώ τον αύτον έκείνοις δέξασθαι τρόχον. Δυοΐν γαρ αϋτο χοιοΰμαι σημεϊον ων θάτερον μέν ούκ αχαριστίας, τής χονηρας δια τής σνίς λυτρωθείς εταιρίας, ης ή γνώσις, ώς μήχοτε ώφελεν, ou γαρ έ'χε ίδέαν, ουδέ έ'στιν, ώς οι λοιχο'ι άριθμο'ι χάντες, και συγγνώμων ήμΐν δ μέγας Πυθαγόρας, ή άμόναχος μοναχή δυάς αΰτη' έτερον δέ, τοΰ όφειλέτην με τής σής άδιάλειχτον τυγχάνει ύχεροχής, ή, το δή λεγόμενον, ουδέν νοος όξύτερον, έ'ργω μή αληθές άχοδεικνυει. Τοΰ γαρ γεγονότος ευεργετήματος χρ'ιν όλως κατά νουν άναχολήσαι τήν χάριν, νέοις ήμας καταλαβων χερισφίγγεις. Ώστε ει τούτων κα'ι των τοΰ νου έχιβολών μνησθήναι θελήσαιμεν^ των έχιβολών δή αναμφιβόλως ΰχερέξουσιν αϊ εΰχοιιαΓ και τοΰτο οΰχ ύχερβολή, άλλ' ήμεΐς ούκ ολίγοι οντες οι οσαι ήμέραι χαρά σου ευ πάσχοντες, μαρτυροΰμεν. Των δέ λοιχών σων κατορθωμάτων, χαντος όντων ανωτέρων έχαί'νου, δήλον οΰκ έφικνεισθαι τον λόγον. Ουδέν γάρ έστιν, ό μή ταλλα ύπερβάλλειν θαύματι φιλοτιμείται, κάπι ταύτην σε άναβιβάσαι τήν άξίαν μετά το βασίλειον τυγχάνουσαν πρώτην. Και τούτο όντως κατά λόγον' έπε'ι, ώς φησιν ό παλαιός λόγος, ίνα μέν τής αρετής τα κατορθώματα, έ'νθα κα'ι τής τιμής τά άθλα. 'Ελπίζω δέ σοι οΰκ άχαρι έσεσθαι το ξύγγραμμα, if γέ σοι καταξίωσης αναγνώσει δοθήναι' πώς γαρ αν έ'μελλε φιλόσοφον ύπισχνούμενον θεωρίαν, ης ουδέν χοτε αν οίκειότερον τοις γνησίως φιλοσοφίαν τιμώσί τε κα'ι προάγουσιν ανάθημα γένοιτο ; Δείκνυσι δέ το βιβλίον προηγουμένως μέν κατά το σιωποίμενον οτι εστί θεός. Κατά δεύτερον δέ λόγον, ^ητώς , τήν ψυχήν άΰάνατον* ϊοτι τε τών κατά φιλοσοφίαν δογμάτων ούδενος δεύτερον το δόγμα τουτί" άλλα το πάντων κυριώτατον, έφ ω τά λοιχά έχερείδεται χάντα. Διο κα'ι οΰκ ά'νευ αιτίας, ώς δ πρόλογος διδάξει, έπ'ι τοΰτο κεκινήμεθα. "Ερρωσο. Βοηδρομιώνος ογδόη έπ'ι δέκα, ετει αχμά. En tete du second livre (dont le titre ne differe de celui du premier que par les mots Των εις δύο τό δεύτερον et leur traduction LIBER SECVNDVS), on lit une epitre dedicatoire : Τω θεοφιλέστατα) των επισκόπων και κατά Χριστόν πολιτευόμενοι και ζώντι, αΰτώ τε ώς αϋτοΰ μαθητί] γνησι'ω εαυτόν ξυμμορφοϋντι, τ?, τε τοϋ γένους περιφανεία καΐ άρετη ουδενος δευτέρω, εν τε ήρωσι περίπου τα πρωτεία φέροντ·. χ. κ. Άνιλλεΐ τώ εκ δυεΐν γενναιοτάταιν οίκίαιν Άρλαίων τε και Σανσαι'ων γεγονότι, 'Αθανάσιος δ Ρήτωρ έν κυρι'ω ^αίρειν. Cette epitre est datee de Paris, le 20 boedromion (aout) 1641. Au verso du titre de ce second livre figurent les armoiries de Monseigneur Achille de Harlay. Bibliotheque nat. de Paris: R 1073. 3. Le manuscrit autographe ou, pour parler avec plus d'exactitude, le brouillon de cet ouvrage d'Athanase le Rheteur est conserve a la bibliotheque Sainte-Genevieve, sous la cote : R grec & latin 268 his.
