ΕΥΧΟΛΟΓΙΟΝ

  1. (04) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XVII TOME PREMIER
  2. 269 ΕνΧΟΛΟΓΙΟΝ ΕΚ ΠΟΛΛΩΝ ών χρότερον είχε σφαλμάτων οτι μάλιστα άνακαθαρθέν. Και τα νυν χροστεθέν τον των νηπίων κανόνα καί τινας Ιτέρας εΰχας, Τυχωθέν μέν τ<χρ!χ 'Ιωάννη Πέτρω τω Πινέλλω, άναλώμασι τοις αΰτου, έχιμελώς δέ διορθωθέν, χαρά του έν ίερομονάχοις ελαχίστου, Θεοφύλακτου τοΰ Τζανφουρνάρου. CON PRIVILEGIO. Έτι άχο τής ένσάρκου οικονομίας, αχλή. In-4° de 4 feuillets non chiffres, 250 feuillets chiffres en grec et 4 feuillets non chiffres. Titre encadre d'un bois. Impression rouge et noire. Communication du professeur Alexis Pavloff. Biblioth. de l'imprimerie synodale de Moscou : n° 83. 40. 390 BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE chiffrιs, dont le dernier blanc. Marque de la Propagande sur le titre, lequel est encadrι d'un double filet. Trθs rare. Un exemplaire est cotι 8 fr. dans le Catalogue LXVH de Silvio Bocca (Rome, 1890, in-8°), sous le n" 3991 et un autre 10 fr. sous le n° 3995. La matiθre de ce volume avait ιtι rιunie et prιparιe par Lιon Allativs; mais, ayant confiι ses documents ΰ Horace Giustiniani, celui-ci eut la mauvaise foi de les publier comme son oeuvre person- nelle. Lιon Allatius s'est amθrement plaint de cet acte d'indιlica- tesse dans ses Excrcitationes in Robcrli Creyghtoni Apparatum (Rome, 1065, in-4°), oω il s'exprime ainsi (pages 71-72) : « Acla eiusdem S. œcumenici Concilii Florentini a recentissimo quodam postmodum collecta sunt, in quibus, prκter paucas notas et disputationes et collaliones inter Latinos et Grœcos in Concilio habitas et ab Andrea Sancta-Crucio, patricio romano et apostolici consistorii advocato, conscriptas in modum dialogi cum Ludovico Ponlano, reliqua fere omnia ex meis schedis, in quibus pleraque lum e Vaticano Archivo, (um Bibliothccis romanis, magnis impensis et labore improbo, excerpseram, eo scopo ut aliquando dicta Acta, meis addilionibus et notis illuslrata et in meliorem aspectum con- cinnata, sicuti tabulas utcunque pictas in bono luminc exponerem, desumpta sunt. Laborem cum illi communicassem, statim de edendo illo Concilio occasionem arripuit, et schedas illas et qua; in illis continebantur uti sua publicavit atque divendidit, indignum ratus, si, per quem profecerat, decantaret. Non menlior. Schedas ipsas ab eodem, dum illas lectitaret multis in locis manu sua interpolatas, ad perpetuam rei memoriam in Bibliotheca Vaticana, absolutis hisce Exercitationibus reponam. Testimonium tribuent et Apcs meae Urbanœ, anno 1633, Romœ ιdita;, apud Ludovicum Grignanum, in 8°, in quibus hune meum laborem lectoribus hisce verbis insi- nuo ' : Conciliorum Ferrariensis et Florentini Acta notis et animadver- sionibus illustra ta, antequam ipse de edendis Actis Concilii vel mini- mum cogitasset; cum ilia postea ediderit anno 1638. Sed non fuere funesta omnia omina. Nanque, cum casum prospicerem et ingenium hominis apprime cognoscerem, non universa coramunicavi. Quare qua? recens collector edidit et qua; mihi reservaveram, post lias meas Excrcitationes, ut expletam omnibus suis partibus et membris, uti fieri potest, Florentini Concilii historiam habeas, una simul construam, ut hinc videas. Creyghtone, etiam ex pontificiis et Grxcis ipsis multos insudassc ad Acta huiusce Concilii e tenebris 1. Page 178. eruenda, quae plana sunt, et sublestam, ne dicam scelestam, tui Syropuli mentem et mendacia explodent, ut videbirnus infra. » Apres avoir reproduit le passage d'AHatius que l'on vient de lire, Eugene Cecconi ajoute : « Queste notizie ci fecero nascere naturalmente il desiderio di ritrovare le schede di cui parla Γ Allacci; e, dopo averle cercate invano nella Vallicelliana di Roma, che conserva un gran numero de' suoi manoscritti, avemmo la fortuna di rinvenirle nella Biblio- teca Barberiniana, legale insierae in un volume in-8° segnato colle cifre summentovate (XVI. 85.). 11 codice e quasi tutto di mano dell' Allacci, il quale, come abbiamo udito, copio i documenti ch' esso contiene dalle principali biblioteche di Roma. Vi ntrovammo parec- chi documenti che avevamo visti e copiati a Firenze, ed altri pari- mente da noi estratti dalla Biblioteca Vaticana. Non tutti pero ci erano conosciuti, e facemmo tesoro dei nuovi per la nostra raccolta. Quantunque poi non potessimo in alcun modo dubitare delia esat- tezza del perilissimo ed instancabile Allacci nel trascrivere i detti documenti, volemmo, per riprova, collazionarne qualcuno coi regesti di Martino V e di Ε ugenio IV, che si trovano nell' Arclfivio Vati- cano, ed avemmo una conferma di fatto di quello che non potea mettersi in dubbio, vale a dire, delia loro fedele riproduzione '. » Bibliotheque nat. de Paris : Β 1045 (Invent. Β 346). Les deux derniers vers de ce poeme, qui sont ainsi concus et orthographies, K-/\ κείνος δ-οΰ τάκαα« εσύ που τον γυρεύγ-ης, ε!ς τϊ «SOStXatX τής άρ/'7,ς, αύ-ivovxt νχ εύ'ρης. indiquent que le nom de l'auteur est forme par les lettres initiales des quinze premiers vers portant les numeros impairs (c'est-a-dire : 1, 3, 5, 7, 9, il, 13, 15, 17, 19, 21, 23, 25, 27 et 29), lesquelles donnent Μάρκος Δεφαράνας.