It is examined, from the philosophical point of view, the issue of the judgement of the conscience of the therapist in front of the problems that often his work poses and the human relations with the patient and his relatives. Finally, the jurist is provoked so as to contribute himself to the avoidance of the injustice, which threatens doctor.
Εξετάζεται από φιλοσοφικής σκοπιάς το θέμα της κρίσεως της συνειδήσεως του θεραπευτού ενώπιον των προβλημάτων που του θέτει συχνά το έργο του και οι ανθρώπινες σχέσεις με τον άρρωστο και τους συγγενείς του. Τέλος, προκαλεί τον νομικό να συμβάλει και αυτός στην αποφυγή της αδικίας, η οποία απειλεί τον ιατρό.
