ΝΕΑΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΝΕΟΓΕΝΩΝ ΑΠΟΘΕΣΕΩΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΟΙΤΥΛΟΥ (Δ. ΛΑΚΩΝΙΑΣ) ΚΑΙ ΑΙ ΣΥΓΡΟΝΟΙ ΗΠΕΙΡΟΓΕΝΕΤΙΚΑΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΚΗΣ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΥ
NEW APPEARANCES OF NEW GENERATED DEPOSITS AT THE AREA OF ITILO (W. LAKONIA) AND THE SINULTANEOUS HEPIROGENETIC MOVEMENTS AT THE PENINSULA OF LAKONIA (Αγγλική)
The present paper regards the new generated deposits of Itilo area in W. Lakonia, which are investigated for the first time. In particular, it is about sediments which were deposited at a coastal ditch formed at the very beginning of Pliocene. After the study of the fauna found inside these deposits was ascertained that the sea sediments of Itilo belong to Pliocene. In this way, for the umoteenth time, was strengthened the view that in the sea Neocene of Peloponnese doesn't exist Miocene. In addition, it was observed that during the modern era, Lakonia's peninsula is under the influence of hepirogenetic downward movements. This is proved geological as well as historical. From the geological point of view the position of Tyrrinian layers, which in the area of Diros are found 2 m beyond the sea surface while they should be found, under normal conditions, from 8 to 10m from the sea surface. From historic point of view, the various ancient erections which that era were covered by the sea, in depth greater than 3m.
Η εργασία αυτή αφορά στις νεογενείς αποθέσεις της περιχής Οιτύλου της Δ. Λακωνίας, που για πρώτη φορά ερευνώνται. Πρόκειται για μάργες που αποτέθηκαν σε μια παραλιακή τάφρο η οποία δημιουργήθηκε κατά τις αρχές του Πλειόκαινου. Η εγκλυόμενη πανίδα αυτών των αποθέσεων, αφού μελετήθηκε, οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι θαλάσσιες μάργες του Οιτύλου ανήκουν στο Πλειόκαινο. Με τον τρόπο αυτό, για πολλοστή φορά, εδραιώνεται η άποψη ότι στο θαλάσσιο νεογενές της Πελοποννήσου δεν υπάρχει Μειόκαινο. Επίσης παρατηρήθηκε ότι κατά τη σύγχρονη εποχή η Λακωνική χερσόνησος βρίσκεται υπό την επίδραση ηπειρογενετικών καθοδικών κινήσεων. Αυτό αποδεικνύεται τόσο γεωλογικά όσο και ιστορικά. Από γεωλογική άποψη η θέση των τυρρηνίων στρωμάτων, τα οποία στην περιοχή του Δυλού βρίσκονται 2m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας ενώ θα έπρεπε να βρίσκονται υπό κανονικές συνθήκες από 8 εώς 10 m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Από ιστορική άποψη, από τα διάφορα αρχαία κτίρια τα οποία την εποχή αυτή καλύπτονται από τη θάλασσα σε βάθος μεγαλύτερο των 3m.