On the grounds of the Gutenberg - Richter's and Galanopoulos' earthquake recurrence models, i.e. the cumulative frequency - magnitude and cumulative frequency - actual repeat time relations for Achaja and environs, the return period range for 6 3/4 Ms (the maximum earthquake magnitude recorded in the instrumental period 1901-1985) is ca. 45 yr and for 7 1/2 Ms (the maximum earthquake magnitude observed in the pre - instrumental period) is ca. 175 yr. It might be added that each earthquake changes the related focal volume - sometimes slightly, sometimes drastically - and the altered focus is either stronger or weaker than it was in its former state. In addition, diffusion of the pore fluid after the rupture alters the friction along faults inhibiting slip on some fractures and promoting on others. Finally, at depths of 12 to 15 Km, where most of the major earthquakes occur, the crust may reach a temperature at which the quarz component iof the rock becomes ductile and facilitates creep. Therefore, any longterm prediction, let alone probabilistic forcasting, based on statistical averages or previous earthquake behavior, no matter how sophisticated the applied probabilistic approach gets, may ultimately not be valid. As the stresses and strains and deformation of the focal volume build towards previous critical levels, the breakdown strength leading to another earthquake or earthquake clustering may have changed, and that will be evident only in hindsight! Quoting, "the earthquake risk is a game of chance of which we still don't know all the rules". Special attention is called to the vulnerability of the sea-shore structures in the study area to tsunamis and turbidity currents initiated usuallly during the autumn-winter season by submarine landslides, i.e. gravitational displacements of unstable sediments at the rivers mouths, and occasionally by earthquakes
Η μελέτη αυτή αναφέρεται σε έρευνα για ενδεχόμενο κίνδυνο στην Αχαΐα, περιοχή η οποία από το 373 π.Χ. έχει δοκιμαστεί από σεισμικές καταστροφές ευρείας εκτάσεως, ιδίως οι παράκτιοι οικισμοί της. Από τη μελέτη αυτή προκύπτει ότι το μεγαλύτερο σεισμικό μέγεθος που σημειώθηκε κατά την περίοδο 1909-1985 ήταν 6 3/4 (11/2/1984). Από την εξίσωση συχνότητας - μεγέθους προκύπτει ότι ο μέσος χρόνος επανάληψης ενός σεισμικού μεγέθους 6 3/4 ή μεγαλύτερου είναι περίπου 9 έτη. Όμως από την υπόθεση ότι η κατανομή των κύριων σεισμών της Αχαΐας και των περιχώρων κατά τάξεις πραγματικών μέσων χρόνων επανάληψης είναι ίδια και για σεισμούς 6 3/4 και πάνω, τότε η πιθανότητα να συμβεί σεισμός τέτοιου μεγέθους στην περιοχή μέχρι το 1993 είναι 61%, 79% μέχρι το 2002, 93% μέχρι το 2011 και 100% μέχρι το 2020. Πάντως από τη μακρά σεισμική ιστορία της περιοχής είναι φανερό ότι το υπό κατασκευή έργο της ζεύξης απειλείται όχι τόσο από ερημωτικούς σεισμούς, όσο κυρίως από υδροδυναμικά φαινόμενα που αναπτύσσονται σχετικά συχνά, ιδίως το χειμώνα, από τη ρευστοποίηση λόγω απότομης φόρτισης ή σεισμικής επιβράδυνσης των προσχωματικών κώνων που σχηματίζονται στα δέλτα των μεγαλύτερων ποταμών που καταλήγουν στον Κορινθιακό Κόλπο και ιδίως στη νότια πλευρά του.
