In 537A.C. the people of Constantinopole gloriously celebrated the consecration of their new church "Agia Sofia" (meaning God's Wisdom), in the presence of emperor Justinian. At that time and for many centuries later Agia Sofia was the largest church in the world, covering a total of 5400 m2 (71x76m), The central dome with a diameter of 32 m (area 800m2) and a height of 11m. was resting on the church roof underneath through 40 perimetrical columns forming windows in the spaces between to facilitate the natural lighting of the interior. In the twenty years that followed, Constantinople was troubled by intense seismic activity. On December 14th, 557A.C., the most severe earthquake took place, causing extensive damage to many structures in the city including the dome of the church. Shortly after the earthquake the dome was temporarily supported while repaires were carried out; but during this work the dome eventually collapsed. What was the cause of failure and how much responsibility is accountable to Anthemios and Isidoros, the architects of the church? What ought they have done? Is this a case of engineering negligence? Chroniclers of that era and of later dates have expressed various opinions but without any solid foundations. Some modern scientists have also accused Anthemios of inadequate design with reference to underestimation of the expected seismic force on the dome. But, what would be the structural strenghth of the same dome, if designed by a qualified engineer from the middle of out century? The analysis of the Paper shows that the design would be no better in accordance with the available structural standards (e.g. the first integrated "Greek Code for seismic resistant structures" brought to force in 1959). From there on the architect would be allowed to fulfil any artistic choice or requirement. And that would be the case fourteen whole centuries after Anthemios.
Στις 27 Δεκεμβρίου 537μ.Χ. Έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, με κάθε επισημότητα και κάθε λαμπρότητα, τα εγκαίνια της Αγ. Σοφίας, του μεγαλοπρεπέστερου ναού της Χριστιανοσύνης, από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Το κτίσιμο του ναού είχε διαρκέσει λιγότερο από έξι χρόνια, αρχιτέκτονες δε και μηχανικοί ήταν οι μικρασιάτες Ανθέμιος (από τις Τράλλεις) και ο Ισίδωρος (από την Μίλητο) οι οποίοι - προπαντός ο Ανθέμιος - αξιοποίησαν στην κατασκευή του ναού παλιές ιδέες σε νέους συνδυασμούς και διαστάσεις και έδωσαν λύσεις, που στη συνέχεια για ολόκληρη χιλιετία βρίσκουν ευρεία εφαρμογή, στον ανατολικό (ορθόδοξο), κυρίως, κόσμο. Στα επόμενα είκοσι χρόνια, ισχυροί σεισμοί έπληξαν την Κωνσταντινούπολη. Ειδικότερα στις 14 Δεκεμβρίου 547μ.Χ. έγινε ο πιο ισχυρός και ο πιο καταστρεπτικός από αυτούς τους σεισμούς, ο οποίος προξένησε ζημιές και στην Αγ. Σοφία, την επισκευή των οποίων φρόντισε με ιδιαίτερη επιμέλεια ο Ιουστινιανός. Η ανακατασκευή ανατέθηκε στον Ισίδωρο, ανηψιό του αρχικού μελετητή του ναού, ο οποίος επί πέντε χρόνια επισκεύαζε τον τρούλλο του ναού και την γύρω περιοχή. Ο νέος αυτός τρούλλος έζησε, χωρίς σοβαρές βλάβες, για πολλούς αιώνες μετά.
