The Greek manganese ores in metamorphic zones may be classified according to their origin into three groups of deposits-metamorphic, sedimentary and hydrothermal. The study of the manganese deposits has shown that not all the metamorphic zones in the Greek area are favorable for the occurrence of manganese ores. Thus, in the metamorphic zone of Peloponnese-Crete there were no conditions suitable for the formation of manganese ores. There
instead of manganese ores occur iron ones and principally oligiste (hematite in form of laminae sheets) while such ores do not occur in the other metamorphic zones mentioned above, as if an aversion exists between these two ore deposits. The oligiste ores have been deposited near the source rock in oxidizing environment, i.e. in land, whereas the manganese ores have been formed far from the source rock in alkaline environment, i.e. into deep sea. Supposing that both these ores have the same origin, i.e. they are derived from the weathering of Permotriassic igneous rocks, oligiste ore deposits may be older than the manganese deposits, Permotriassic the first deposits and Triassic to after Triassic the second ones. Furthermore, it is to accept that in these epochs Peloponnese was continent (emerged land) while Euboea, Andros etc were under the sea. On the other hand, taking into consideration that the Cr, Ni-bearing iron ores of East Greece and the manganese ores of the Olonos-Pindos zone derive from the lateritic weathering of the Upper Jurassic-Low Cretaceous ophiolites of the East Hellenic zone, it may be said that the first deposits are older than the second ones. Thus, the iron deposits, which have been formed near the source rocks are Middle Cretaceous, while the manganese deposits, formed far from the source rocks on the floor deep sea, are Upper Cretaceous.
The last remarks may be considered as a contribution of the Ore Geology to Geomorphology.
Το μαγγάνιο, που σήμερα θεωρείται μέταλλο στρατηγικής σημασίας, συναντάται σε πολλά μέρη της χώρας μας συνήθως υπό μορφή ξεχωριστού μεταλλεύματος. Το μετάλλευμα αυτό ανήκει άλλοτε στο μεταλλουργικό τύπο, που χρησιμεύει στην κατασκευή χάλυβα μεγάλης σκληρότητας, επίσης για αποθείωση του σιδήρου κ.λπ., και άλοτε στον πυρολουσιτικό τύπο, που χρησιμοποιείται στην ηλεκτροβιομηχανία για κατσκευή ξηρών μπαταριών, όπως και στη χημική βιομηχανία. Στην Ελλάδα τα μαγγανιούχα μεταλλεύματα εμφανίζονται κατά προτίμηση σε ορισμένες περιοχές και μάλιστα μαζί με κερατολιθικά πετρώματα, δηλ. στη ζώνη Ωλονού-Πίνδου (Δυτική Ελλάδα) και στη ζώνη Ανατολικής Ελλάδος (Υποπελαγονική). Εκτός από τα μαγγανιούχα αυτά μεταλλεύματα, που έχουν θαλάσσια προέλευση, στην Ελλάδα υπάρχουν και άλλα μαγγανιούχα μεταλλεύματα, τα οποία συναντώνται μεν μέσα σε μεταμορφωσιγενή ή ιζηματογενή ή ακόμη και στα υδροθερμικά κοιτάσματα μαγγανίου. Στην Ελλάδα έχουμε λίγα μεταμορφωσιγενή μαγγανιούχα κοιτάσματα και ακόμα λιγότερα υδροθερμικά, δηλαδή κοιτάσματα, στα οποία οι μαγγανιούχες ενώσεις έχουν αποτεθεί από θερμά μεταλλοφόρα διαλύματα, που είτε προέρχονται από μαγματικά υλικά, είτε έχουν διαπεράσει τέτοια πετρώματα, από τα οποία μπόρεσαν να αποσπάσουν το μαγγάνιο. Η διάκριση του τύπου του μεταλλοφόρου κοιτάσματος σε μια περιοχή δεν έχει μόνο επιστημονική αλλά και πρακτική σημασία, διότι απ' αυτόν θα εξαρτηθεί η διαδικασία της έρευνας με αποτέλεσμα πολλές φορές να αποφευχθούν άσκοπες δαπάνες, που επιβαρύνουν το κόστος παραγωγής. Στην εργασία αυτή μελέτωνται τα μαγγανιούχα κοιτάσματα στις μεταμορφωμένες περιοχές της χώρας μας, Μακεδονία, Θεσσαλία, Εύβοια και νησιά του Αιγαίου, για το λόγο ότι εδώ υπάρχουν τα πιο αξιόλογα κοιτάσματα μαγγανίου, που σήμερα έχουμε υπό εκμετάλλευση στην Ελλάδα.
