ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΗΣ ΔΥΟ ΧΡΟΝΟΣΕΙΡΩΝ

BASIC PRINCIPLES FOR EVALUATING AN EARTHQUAKE PREDICTION METHOD (Αγγλική)

  1. Ψηφιακό τεκμήριο (Άρθρο Πρακτικών)
  2. Άρθρα πρακτικών
  3. Αγγλικά
  4. Alexopoulos Caesar | Βαρώτσος Π | Ευταξίας Κ | Λαζαρίδου Μ | Αλεξόπουλος Καίσαρ
  5. 1993
  6. 306-316
    • A 3 year continuous sample of official earthquake predictions based on the observation of Seismic Electric Signals in Greece was recently published. During the last year four independent groups analyzed this sample and concluded that the success rate of the predictions is far beyond chance. In the present paper we examine the origin of this disagreement from general principles. By assuming that an ideally perfect earthquake prediction method exists, we show that exactly for the same set of ideally perfect predictions one can extract contradictory results, i.e. that they either can be ascribed to chance or far beyond chance, by just selecting different magnitude thresholds for the earthquakes and predictions. Furthermore we indicate that one can be led to several erroneous conclusions, e.g. that true precursory phenomena are "post-seismic effects", when making an inappropriate use of Poisson distribution in conjunction to the non selection of a common magnitude range for the earthquakes and predictions. In evaluating the probability of a prediction being successful by chance one has to consider the product of three probabilities (in respect to time, space and magnitude). The primary importance of this essential point is illustrated by a series of characteristic examples. The remarks emphasized in this paper are of general use when examining the correlation beyond chance between earthquakes and various geophysical phenomena.
    • Ένα τριετές συνεχές δείγμα επίσημων προγνώσεων σεισμών, βασιζόμενων στην παρατήρηση σεισμικών ηλεκτρικών σημάτων, δημοσιεύθηκε πρόσφατα. Τέσσερις ανεξάρτητες ομάδες ανέλυσαν αυτό το δείγμα και συμπέραναν ότι ο ρυθμός επιτυχιών είναι πέραν του τυχαίου. Εντούτοις μια πέμπτη ομάδα διατείνεται ότι οι προβλέψεις μπορούν να αποδοθούν στην τύχη. Στη μελέτη αυτή εξετάζουμε την πηγή αυτής της διαφωνίας από την άποψη γενικών αρχών. Δεχόμενοι ότι υπάρχει μια ιδανική τελεία μέθοδος πρόγνωσης, δείχνουμε ότι αυτή με την ίδια ακριβώς σειρά ιδανικά τελείων προγνώσεων, μπορεί να δώσει με εκλογή διαφορετικών κατωφλίων σεισμών και προγνώσεων αντιφατικά αποτελέσματα, δηλ. οι προγνώσεις είτε να αποδίδονται στην τύχη, είτε να αποκλείεται το τυχαίο. Εκτός από αυτό δείχνουμε ότι μπορεί να οδηγηθεί κανείς σε πολλά εσφαλμένα αποτελέσματα, όπως π.χ.ότι πραγματικά πρόδρομα σήματα είναι μετασεισμικά φαινόμενα, αν γίνει χρήση ακατάλληλη της κατανομής Poisson σε συνδυασμό με τη χρησιμοποίηση διαφορετικών κατωφλίων. Κατά την εκτίμηση της πιθανότητας μια πρόγνωση να είναι επιτυχής κατά τύχη, πρέπει να μελετάται το γινόμενο τριών πιθανοτήτων, σχετικών με τον χρόνο, το χώρο και το επίκεντρο. Η πρωταρχική σημασία αυτού του ουσιώδους σημείου επιδεικνύεται σε μία σειρά χαρακτηριστικών παραδειγμάτων. Οι παρατηρήσεις που τονίζονται σε αυτή την μελέτη είναι γενικής εφαρμογής κατά την εξέταση της συσχέτισης του τυχαίου με τα διάφορα γεωφυσικά φαινόμενα και τους σεισμούς.