Η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας ήταν μια μοναρχία την περίοδο 13ου-15ου αιώνα, αποτελούμενη από τη μακρινή βορειοανατολική γωνία της Μικράς Ασίας και τη νότια Κριμαία. Ήταν ένα από τα τρία διάδοχα κράτη τα οποία καθιερώθηκαν μετά την πτώση της Ανατολικής Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) Αυτοκρατορίας κατά την Δ΄ Σταυροφορία, μαζί με την Αυτοκρατορία της Νίκαιας και το Δεσποτάτο της Ηπείρου.

Από τα τρία κράτη, τελικά η Αυτοκρατορία της Νίκαιας κατόρθωσε την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης και την ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1261. Έτσι, η Αυτοκρατορία της Νίκαιας έγινε η αναστημένη βυζαντινή αυτοκρατορία.

Αντίθετα, η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας έμεινε απομονωμένη. Διατηρήθηκε για μόλις 8 χρόνια μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Το 1461 ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ Β΄ την κατέλυσε εύκολα μετά από πολιορκία μόλις ενός μήνα και αιχμαλώτισε τον ηγεμόνα της και την οικογένειά του.