- (04) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XVII TOME PREMIER
- 5 BREVIS TRACTATVS DE CONSILIIS ATQ. PRAECEPTIS EVANGELICIS MAXIMI EPISCOPI CYTHERENSIS. C.VM PRIVILEGIIS. VENETIIS, Apud Antonium Pinellum. 1602. SVPERIORVM PERMISSV. A la fin : To παρόν βιβλίδιον τετύπωται Ένετίησίν παρά Άντωνίω τω Πινέλλω 'Επιμέλεια τέ και διορθώσει Νεοφύτου Μονάχου 'Ρόδινου το3 Κυπρίου. Μαθητού του Θεοφιλέστατου και σοφωτάτου 'Επισκόπου Κυθήρων Κυρίου Μαξίμου του Μαργουνίου. αχβ'.Ίουνίω θ'. In-8° de 4 feuillets non chiffres, 27 feuillets chiffres 1 d'une facon fautive et 1 feuillet blanc, soit un total de 32 feuillets divises en 4 cahiers de 8 ff. chacun, signes A Β Γ Δ. A la fin, la marque de l'im- primeur : un pin ayant sur le tronc les initiales G. A. P. (Giovanni Antonio Pinelli). Livre de la plus grande rarete. Grec ancien et latin en regard. En tete du volume, on trouve successivement les deux epitres dedicatoires suivantes : GEORGIO HEGUMENO, VIRO ΡΙΟ ATQUE ERUDITO AMICO SUO, MAXIMUS, EPISCOPUS CYTHERENSIS, s. d. Quaestionem illam nostram de pr?ceptorum atque consilio- rum evangelicorum differentia inter familiaria colloquia diebus superioribus item ortam haud ignoras, Georgi amicissime, cum semel aut bis tu quoqu'e rationes ab utraque parte in medium allatas audieris : cuius solutionem, quia tunc tempo- ris penuria a nobis vel invitis suffurata est, visum est mihi non ab re fore si, post longiores illos nostros gr?ce antea conscriptos de hac materia sermones, sanctorum doctorum tarn Graecorum quam Latinorum auctoritates ad hanc resolvendam maxime pertinentes, hinc inde collectas, in brevem tractatulum redu- cerem. Quod sane eo libentius feci ut hac occasione doctissimo- 1. Ces 27 feuillets sont ainsi chiffres : 1, 2, 3, 4, 5, 5, 7, 7, 9, 9, 11, 11, 13, 14, 1δ, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 29, 29, 31. 14 BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE rum theologorum ingenia ad hanc rem latius discutiendam atque explicandam magis, quod in me est, explicarem. Hune autem qualemcunque meum laborem nomini tuo merite- dedi- care decrevi, ut et summam tuam in deum pietatem, quam sem- per ipse summopere adamavi, quanti faciam ostenderem, et non obscurum singularis mei erga te amoris argumentum aliis prseberem. Hoc itaque munusculum, te rogo, non dedigneris accipere et me, quod facis, amare ne desinas. Vale. Venetiis, nonis iulii MDCII. ΜΑΡΚΩ ΤΩ ΒΕΛΣΕΡΩ ΣΟΦΩΤΑΤΩ ΚΑΙ ΛΑΜΠΡΟΤΛΤΩ ΑΝΔΡΙ, ΜΑΞΙΜΟΣ, ΤΑΠΕΙΝΟΣ, ΚΥΘΗΡΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ, ΕΓ ΠΡΑΤΤΕΙΝ. Έπίψογον πάνυ τοι και ουκ αιτίας έκτος το περί τα δόγματα νεωτερίζειν τινά, κα'ι τω την ιδίαν όπωσοΰν και οΰκ ευλόγως άποπειρα- σθαι συνισταν δόξαν, οποία δ'ά'ν τις αΰτη και fi, τοΐς άρχαιοτέροις των διδασκάλων όμόσε χωρεΐν καΊ ώσπερ έκ διαμέτρου ταΐς εκείνων άπο- φάσεσι φέρεσθαι. ΚαΊ πάλαι μέν ουν άναφυεΐσα ή περί το πρόσταγμα το ευαγγελικον και τήν βουλήν, ώς μή ώφελε, σύγχυσις καλώς παθοϋσα ταΐς ίεραΐς εκείνου έξεκόπη φωναΐς" και νυν δ'ούκ οΐδ' όπως καθάπερ τίνος μοχθηρας καταλειφθείσης παραφυάδος, άναθάλλειν και αύθις έπαναιδεύεται, ε! μή ή προς τήν αΰξην ταύτης τω τομώ του θείου λόγου ανακοπείη ίρμή. Αίτιον δέ των ταύτης άντιποιουμένων τν^ς δόξης οΰ κακοτροπία, άλλα τις ζήλος ου κατ' έπίγνωσιν και τοδ ακριβοδίκαιου, ί'ν οϋ'τως εί'πω, το περιττόν. "Ιν" ουν κα'ι τα χωρητικά διαιρέσεως καλώς διαιρήται κα'ι μή συγχήται τα διακεκριμένα ά'λλωστε κα'ι έν τοΐς .καιρίοις το όσον έφ ήμΐν έν τοΐς προ τούτου ελληνιστί περί τής τοιαύτης ύ'λης συγγεγραμμένοις ήμΐν λόγοις τούτο ποιήσαι προεθυμήθημεν, αυτί) τε τΐ) αληθεία συνηγορήσαι κα'ι το κακώς άναβλαστήσαν και αύθις δόγμα προθέλυμνον άνασπάσαι σπουδάσαντες, ώς άν μήτι τω καθαρώ του πνευματικού σίτου παραλυμαίνοιτο έν τω άγρώ τοΰ ευαγγελίου συναυξα- νόμενον. "Ινα δέ κα'ι πλατυτερον έμμάρτυρον τών ημετέρων λόγων τήν δόναμιν έπιδείξωμεν καλώς ήμΐν Ιξειν δέδοκται ολίγας έκ πολλών τών ANNEE 1602 15 διδασκάλων χρήσεις εις τοϋτο συντ«νούσ«ς και μάλιστα εις Ιν συναγαγεΐν και άμα καταστρώσαι, μετά και τίνων εις ταύτας ημετέρων ένιαχοϋ έπιστά- σεων ώσπερ ετοιμόν τιταμιεΐον εσομένας λαμπράν έν έαυτω τήν άλήθειαν έναποκλεΐον τοις τάχ' αν άκριβέστερον ταύτην εις το μέλλον άναζητή- σουσι" συντέθειται δέ μοι το συγγραμμάτιον μεν λατινιστ'ι, έ'πειτα δέ εις χάριν τινών φίλων τοϋθ' ήμας συντόνως άπααησαμένων, και εις τήν καθ Έλληνας μετεφράσθη, όπως και Ικατέροις άφορμάς δώμεν συμφώνως ήμΐν, μάλλον δέ αυτί) τί) άληθεία, προμελετήσαι τα κρείττονα, io'i δέ τοϋτο διεγνώκαμεν προσφωνήσαι, σοφώτατε και λαμπρότατε Βέλσερε, τι) κριτικωτάτη τών κεφαλών, Ίνα τοΰτ' αυτό και κριτής γένη και τής αληθείας υπερασπιστής τό τε καλοκάγαθόν σου τών τρό- πων είδότες και τήν περ'ι τα θεΐα εΰσέβειάν τε και έπίδοσιν. Και ναι προς τής περ'ι ήμας σοι; σπουδής, ίλαρώ τω προσώπω τοϋτο δέξασθαι μή απαξιώσειας οΰ τοσοϋτον προς τήν σήν άξίαν άπιδών και το τοΰ δώρου μικροπρεπές όσον προς το τοΰ δωρουμένου περ'ι σέ φίλτρον θερμότατον, χαριή γάρ μοι τα μέγιστα. Έρρωμένην διαφυλάττοι b κύριος τήν σήν σεμνοπρέπειαν ψυχί) τε και σώματι. Ενετίηθεν, αϋγούστου δευτέρα φθίνοντος κατά το αχβ' έτος το «τωτήριον. Comme on peut le remarquer, les deux epitres dedicatoires que nous venons de reproduire sont l'une et l'autre d'une date poste- rieure a la mort de Maxime Margounios, eveque de Cythere, surve- nue dans la nuit du 30 juin au 1er juillet 1602. Il est probable que le savant prelat avait, a dessein et par approximation, donne a ces deux documents la date vers laquelle il prevoyait que l'impression du volume pourrait etre terminee. Nous avons donne dans notre Bibliographie hellenique des XV et XVIe siecles (tome IIe, p. lxiv) l'acte de deces de Margounios. Voici un autre document qui vient le corroborer en precisant davan- tage encore, c'est l'extrait d'une lettre ecrite par Thomas Segeto a David H?schel : « Margunius vixit. Quod librorum manu scriptorum habuit, « monachis legavit qui in suburbio Candiano agunt, quae Cretae « metropolis insulae nomen dedit; c?leros (libros) et pecuniam « seminario ibidem instaurando. Obiitvirille nunquam satis defletus, « nunquam satis deflendus, prid. kal. quintil., die dominica sub « vesperam a. 1602'. » Biblioth. Angelique (a Rome) : Ο. 4. 36. Miscellanea.
- MAXIMI EPISCOPI CYTHERENSIS
