The capacity of soils to fix applied P in forms unavailable to plants influences, directly, the mechanisms which control the nutrition of plants with P. Each soil has its fixing capacity for P, which must be satisfied, before a change in soil solution occurs. Hence, the knowledge of the phosphorus fixation parameters of soils is imperative for making rational statements about P availability and P fertilizer requirements. Soils of an area can be grouped according to their phosphorus fixation parameters, and this information can be used with soil test data, for the purpose of making fertilizer recommendations.
Μελετήθηκαν οι παράμετροι δέσμευσης Ρ 27 αντιπροσωπευτικών εδαφών. Οι ποσότητες Ρ που απαιτήθηκαν για να δώσουν μια συγκέντρωση 0,2 ppm P στο διάλυμα ισορροπίας
(P που δεσμεύτηκε) κυμαίνονταν από 65-350 ppm P με μια μέση τιμή 191 ppm. Οι ισόθερμες προσρόφησης όλων των εδαφών βρέθηκε να εκφράζουν στην εξίσωση του Langmuir και τα μέγιστα προσρόφησης Ρ των εδαφών κυμαίνονταν από 79-425 ppm με μια μέση τιμή 232 ppm P. Για την αύξηση της αναλυτικής τιμής (Olsen -P) κατά 1 mg P2O5/100g εδάφους απαιτήθηκαν κατά μέσο όρο 5,1 mg P2O5/100g εδάφους. Οι παράμετροι δέσμευσης Ρ των εδαφών συσχετίζονταν στενά με την οργανική ουσία, τα επίπεδα CaCO3 στα ασβεστούχα εδάφη, τα ελεύθερα οξείδια του Fe και Al, το διαθέσιμο Ρ και τη ρυθμιστική ικανότητα σε Ρ των εδαφών. Γενικά, εδάφη που προέκυψαν από όξινα πετρώματα δέσμευσαν μεγαλύτερες ποσότητες Ρ, απ' ότι τα εδάφη που προέκυψαν από βασικά πετρώματα.
