ΧΡΗΣΤΟΗΘΕΙΑ

  1. (10) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XVIII TOME DEUXIEME
  2. 739 ΧΡΗΣΤΟΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙΕΧΟΥΣΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΣΑ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ, ΔΊ ών αποκτώνται τα καλά χαι εύτακτα ήθη τής ψυχής χαϊ τοϋ σώματος, μετά προσθήκης Λόγων τινών, και 'Ιστοριών, και "Υμνων. Μεταρρασθεΐσα, και στιχουργηθεΐσα πάρα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΑΠΟΝΤΕ Τοϋ μετονομασθέντος ΚΑΙΣΑΡΙΟΥ. ΠΡΟΣΦΩΝΗΘΕΙΣΑ ΔΕ ΤΩ ΕΞΟΧΟΤΑΤΩ, και ΕΚΛΑΜΠΡΟΤΑΤΩ κτριρ ΠΑΝΩ ΜΑΡΟΤΤΖΗ MAPKEZQ ΤώνΟ>» βουλευτη^οδ βασιλείου τη"ςΑΰτοχρατορίσσηςπασώντών'Ρωσσιών, Έγχεχειρισμένω υποθέσεις τϊ)ς αύτϊ]ς Βασιλίσσης πάρα τας Αυθεντίας πάσης 'Ιταλίας. Καί Ίππεΐ έχ τη"ς τάξεως τή"ς 'Αγίας "Αννης, αψο. ΕΝΕΤΙΗΣΙΝ. 1770. Πάρα Δημητρίω Θεοδοσίου τω έξ 'Ιωαννίνων. Con Licenza db' Superiori, e Privilegio. In-8" de x5' (24) et 440 pages. Titre rouge et noir avec encadre- ment. En tete du volume on trouve (pages ζ'-ιδ') uneipitre dedicatoire de l'imprimeur Demetrius Theodosiou a Panos Maboutzis '. Pages ie-x' : Προς τους έντευζομενους το παρόν αδελφούς Ιν χυρίω χ&ί- ρειν. G'est une sorte de preface en vers, dans laquelle Dapontes parle ainsi de la prosente Civilita (p. ιή) : To πρώτον μέρος τό λοιπόν όποδ πολλά πασχίζει, επιμελείται xat ζητεί το σώμα να στολίζη* αυτό άπ' την λατινιχήν διάλεχτον χαι στάσιν ένας το έμετάφρασεν εις τήν άπλϊ]ν μας φράσιν' έπειτα δ 'Αντώνιος, σχολές τών έγχυχλίων τή"ς Κωνσταντινουπόλεως διδάσχαλος χαλλίων, άλλα αϊτός προσθέτοντας, άλλα δε αφαιρώντας, άχοσμητον χαι ατελές το πρώτον άπλοΰν δντας, το έχαμεν έλληνιχόν, χα! ύπερεπαινεΐται, όθεν χαι παραδίδεται μάθημα χ' εξηγείται' από αυτόν τρίτος εγώ τώρα χαΐ τελευταίος πάλιν εις νλώσσαν τήν άπλη'ν, ώσαν άπλοδς 'Ρωμαίος, 1. Daponiea raconte dans son Jardin des Graces (cb. vm, vers 93-98) une curieuse particularity concernant cette opltre dedicatoire : Δεύτερος ο Ίάχωβος 'Ρίζος μέγας σπαθάρις, b προρρηθείς, εΤη μ' αυτούς ή σταυρού μου χάρις' τήν Χρηστοήθειαν'ς αυτόν ίγώ προσφωνημενην τήν ίχω, ώς συνδρομητήν, xal άποδεδομενην ό τυπογράφος δέ αυτήν τυπώσας τω χΰρ Πάνω Μαρουτζΐ) τήν επίγραψε τω Γραιχοδενετζιάνω. 134 BIBL10GRAPHIE HELLENIQUE με τοΰ θεοΰ τήν δυναμιν έμεταγλώττισά το, ώς δυνατόν ώς φαίνεται, και έστιχούργησά το... Cette preface comprend 164 vers. Pages κβ'-κδ' se trouve la table des malieres. Pages 1-5 : Περί τής εις τά θεία ευλάβειας (vers de 15 syllabes). Pages 6-19 : Περί τής εις τάς συναναστροφάς ευταξίας (id.). Pages 19-26 : Δια τά άνταμώματα καΐ δμιλίας των φίλων ^id.). Pages 27-31 : "Οσα πρέπουσιν εις τάς παραινέσεις χαΐ έλεγχους (id.). Pages 31-33 : Δια τον στολισμον των φορεμάτων (id.). Pages 34-37 : Διά τήν εύταξίαν τοϋ πιριπατήματος (id.). Pages 37-49 : ΠερΊ της ευταξίας τοϋ άνταμώματος (id.). Pages 49-59 : Ti δ'σα πρέπει vk φυλάττωνται εις τήν -ράπεζαν (id.). Pages 59-71 : Πώς vi μεταχειριζώμεθα τους φίλους (id.). Pages 72-75 : "Τμνος εις τήν πανύμνητον Θεοτόκον (octosyllabes). La page 76 est blanche. Pages 77-107 : Κάτωνος 'Ρωμαίου γνώμαι παραινετικά! δίστιχοι (vers politiques de 15 syllabes). Pages 108-128 : Φωκυλίδου ποίημα νουθετικόν (id.). Pages 129-139 : Πυθαγόρου χρυσά επη (id.). Pages 140-183 : Κέβητος τοϋ φιλοσόφου πίναξ (id.). Pages 184-190: Τοϋ έν άγίοις πατρός ημών Γρηγορίου τοϋ θεολόγου γνωμικά δίστιχα (id.). Pages 190-225 : Τοϋ έν άγίοις πατρός ημών Κυρίλλου αρχιεπισκόπου 'Αλεξανδρείας λόγος περ'ι εξόδου ψυχής, καΐ περί τής δευτέρας παρουσίας τοϋ κυρίου ημών Ίησοΰ Χρίστου (id.). Pages 226-270 : Διήγησις φριχτή και πάνυ ωφέλιμος πραγμάτων όπου εδειξεν b πανάγαθος θεός διά ώφέλειαν τών ανθρώπων και μάλιστα δια τάς άμαοτίας τών κατοικούντων έν τη νήσω Σαντορίνη. Cette tres curieuse relation comprend 1144 vers de quinze syl- labes. En voici un fragment (p. 229): Από γεννήσεως Χρίστου εις χρόνους τους χίλιους προσέτι καΐ πεντήκοντα έπι έξακοσίους, δεκάτη και τετάρτη δέ μηνός τοϋ σεπτεμβρίου, ανήμερα ttj έορτί] σταυρού μας τοϋ τιμίου, σάδβατο μέρα ήτονε, και εις τές ττέντε ώρες, νά κάνη άρχισε σεισμούς δπδτρεμαν ο! χώρες* και κάνοντας ολημερίς σεισμούς άδιακόπως, όλοι μας έθαυμάζαμεν πολλά τοιουτοτρόπως. Και πάλιν ξημερόνοντας δεν έπαυαν τελείως, ANNEE 1770 135 μάλιστα έδυνάμοναν, έπλήθαιναν άγρίως* και άπαντες έξέστημεν βλέποντες το τοιούτο πράγμα το άσυνείθιστο, το μέγα κακό τούτο' 'όθεν άπό τον φόδον μας μή χάσωμεν τΌν βίον, έδγήκεν όλος δ λαΌς των πέντε καστελλίων, και εις τάς πλέον μακρυνάς αγίας εκκλησίας έπήγαμεν μετά πολλού φάδου καί ευλάβειας, δύ να κάμωμεν έκεϊ δεήσεις, λιτανείας, δμάϊι με τους ιερείς Οπερ τής σωτηρίας, ακόμη μήν ήξεΰροντες τί είχε νά συνέβη, (ρ. 230) τί έμελλε 'ς το ύ'στερο για να μας έπανέδη. Πολλοί έλεγαν οί σεισμοί να γίνουνταν εκείνοι άπ' τές μνπονάτζες τές πολλές και άπο τήν γαλήνη' και άλλοι πάλιν έλεγαν πώς και εις τα νησία τάλλα να γίνουνταν σεισμοί δίχως αμφιβολία' οί δε γέροντες είπασι πως μέλλει να μας εΰ'ρη κανένα μέγιστον κακδν, πλην δ θεδς ήξεύρει, ώς ήτον κ' ή αλήθεια καθώς και μας εύρήκε κακδ πολλά άνέλπιστον δ λόγος τους έβγήκε, και Ιτζι έστεκδμεσθεν μέ συλλογήν μεγάλην, και πάντα εϋρισκόμεσθεν μέ περισσήν μας ζάλην. Εις τές είκοσιέξι δέ αύτοΰ τοΰ σεπτεμβρίου, του θεολόγου εορτή τοΰ καί έπιστηθίου, μας ήλθε μία δυνατή ^ρϋ>]χχ και δυσωδία, etc '. Pages 271-273 : "Υμνος είς τήν πανυμνητον Θεοτόχον (octosyllabes). La page 274 est blanche. Pages 275-308 : Aouxtavou διάλογος Έρμου, Χάρωνο;, Κροίσου και Σόλωνος (traduction en grec vulgaire et en prose). Pages 308-318: Τοΰ αύτοΰ διάλογος Χάρωνος χαί Έρμου (id.). Pages 318-321 : Reflexions de Dapontes sur Lucien (en prose). Pages 321-335 : Τοΰ αύτοΰ (Lucien) περί μακρόβιων (id.). Page 336: Vers de Dapontes sur Cratinus le Comique, qui mou- rut, dit-on, en riant de voir un fine manger des Agues. Pages 337-411: Τοΰ αύτοΰ (Lucien) περ) φιλίας, Τόξαρις χαί Μνήσιπ- [t. Comparer Histoire et phenomenet da volctn et det ilet volctniques de Santorin par V&bbi Pbqubs (Paris, 1842, in-8·), pages 149 et suiv.] πος (traduit partie en vers et partie en prose). Pages 412-419 : Τοΰ Μεταφραστοΰ (c'est-a-dire de Dapontes), επι- στολή προς τους έν Κωνσταντινουπόλει άρχοντας τοΰ αΰΟέντου Ιωάννου βοεβόδα τοΰ Μαυροκορδάτου, σταλεϊσα άπό τηί φυλαχής ' Les vers des six premieres pages finissent tous par la rime ι'λον (vers de quinze syllabes). Pages 420-435 : Προσευχή δαβιτιχή υπέρ πάση? ψυχής χριστιανών θλιβομένης τε χα>. χαταπονουμένης, ελέους θεοΰ χαϊ βοηθείας έπιδεομένης. Const. Dapontes donne, en vers, la dale de la composition de cette priere : Fete de saint Eulampios et sainte Eulampia, martyrs, 10 octobre 1747 (vers de quinze syllabes). Pages 435-436 : Τοϋ αύτοΰ (Dapontes) άλφάβητον νουθετητικόν'^.). Pages 437-438 : 'Ύμνος είς τήν πανΰμνητον θεοτόχον (octosyllabes). Pages 439-440 : 'Αριθμός των στίχων, et Avis ou Dapontes recom- mande de bien copier ses vers. Bibliotheque du Musee britannique : 868. c. S. [Bibliotheque nationale d'Athenes, Theol. 3371. Bibliotheque d'Athanase Bernardakis (a Athenes).]
  3. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΑΠΟΝΤΕΤοϋ μετονομασθέντος ΚΑΙΣΑΡΙΟΥ.