- (14) Ελληνική Βιβλιογραφία (ci. 1466-1800). Τόμος δεύτερος. (Παράρτημα) - Προσθήκαι - Συμπληρώσεις - Διορθώσεις
- 832.-Λ'ΛΦΛΒΗΤΑ'ΡΙΟΝ / ΜΙΚΡΟ'Ν / ΠΡΟ'Σ ΕΓ'ΚΟΛΟΝ ΜΑ'ΘΗΣΙΝ ΤΩ~Ν / ΠΑΙΔΙΏΝ./ [Εΐκών: Σχολική αίθουσα μέ διδάσκαλον και πέντε μαθητάς] / ,αψ^β'. Ε'Ν ΒΙΕ'ΝΗ, ΤΗ~Σ ΛΌΤΣΤΡΓΑΣ 1792./ Ε'Κ ΤΗ\Σ|>ίο] ΕΆΛΗΝΙΚΗ~Σ ΤΤΙΙΟΓΡΑΦΓΑΣ / ΓΕΩΡΓΓΟΥ ΒΕΝΤΟ'ΤΗ. 1 8 έκ. — <ρφ. [20] (*4, Λ4 - D4) — Ά θ ή ν α ι: Βουλή Αίθουσα Σπανίων Λευκή ή πρώτη σελίς. Εις τήν δευτέραν εϊκών της Σταυρώσεως. Είς τήν τρίτην σελίδα ή προμετω- πίς. Είς φφ. [3Γ-4ν]: Προς τους διδασκάλους... Ό τυπογράφος Γεώργιος Βεντότης. "Οπου, μεταξύ άλ- λ<ον, είς φ. 3ν: "Ολοι κοινώς οι διδάσκαλοι μεταχειρίζονται το άλφαβητάριον όπου τυπώνεται εις Βενε- τίιιν, το όποιον αντί νά εύκολύνη, δυσκολεύει μάλιστα το παιδί. Διότι ι'ιφ' οΰ εχι) τά 24. ψ>]φία απλώς, προβάλλει ευθύ; ψαλμούς τοϋ Δαβίδ, τους όποιους όχι μόνον παιδάρια δεν ημπορούν νά τους αναγνώσουν αφ' ου τους μάθουν, αλλ' οϋτε μεγάλοι νέοι δέν τους άναγνώθουν σωζά. δέν ήτον καλλήτερον άντ'ι ψαλ- μούς 'Ελληνικούς νά περιέχη το άλφαβητάριον, ηθικός τινας Ί^ορίας, το νόημα τών όποιων νά έννοή το παιδί εν τ' αΰτω όπου μανθάνη νά άναγινώσκη τάς λέξεις; άραγε δέν μανθάνει ευκολότερα εκείνο το παι- δάριον νά διαβάζη όταν άκούη μίαν λέξιν άπλήν όπου τήν καταλαμβάνη, πάρεξ μίαν Έλληνικήν όπου δέν τήν εννοεί οϋτε ό διδάσκαλος, άραγε ό διδάσκαλος δέν άναγινώσκει εΰκολ.ώτερα ένα βιβλίον είς το απλούν, πάρεξ είς το Έλληνικόν; λοιπόν κ(αϊ) το παιδάριον εκείνο ημπορεί εΰκο-/[ψ/ιΤ]:λώτερα νά ανά- γνωση το απλούν, πάρεξ το έλληνικόν... Είς φφ. [5Γ-7Γ] Α Β... (κ.λπ.)—Είς φφ. [7ν-10ν[: Σύλλαβοι — Είς φ. [11>·]: Ευχή Κυριακή— Ασπασμός τοϋ αγγέλου — Είς φφ. llv-12r: Σύμβολον "Αγιον — Είς φφ. [12ν-20ν]: [Ίστορίαι]. Ή έκ- δοσις είχε περιγραφή ελλιπώς, άνευ επισημάνσεως συγκεκριμένου αντιτύπου, είς LEG.Z.157. Έξ αύτοΰ είς ΛΑΔ.Δ.113. Πρβλ. ΡΑΣ.8. (Βλ. τόμ. Α' άρ. 1024.) *
