ΚΑΛΕΝΔΑΡΙΟΝ

  1. (14) Ελληνική Βιβλιογραφία (ci. 1466-1800). Τόμος δεύτερος. (Παράρτημα) - Προσθήκαι - Συμπληρώσεις - Διορθώσεις
  2. 683δ.- ΚΑΛΕΝΔΑ'ΡΙΟΝ / Η"τοι / ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΟ'Ν ΠΑΝΤΟΤΙΝΟ'Ν./ ΜΕ- ΤΑΦΡΑΣΘΕ'Ν / Ποτέ έκ τής Ούγγαρικής Γλώσσης, εις τήν / ήμετέραν Άπλήν, παρά τί- νος / ανωνύμου./ Νυν τό πρώτον τύποις εξεδόθη, δι' εξόδων, και δαπάνης,/Του 'Εντιμό- τατου κ(αί) χρησιμωτάτου, έν πράγμα-/τευταϊς άρίςΌυ, Κυρίου / ΚΥΡΙΟΥ / ΚΩΝΣΤΛΝ- ΤΓΝΟΥ,/Τοϋ παναιδεσιμωτάτου 'Ιερέως / ΈΜΜΛΝΟΥΗΆ / Μελενικίου, τοϋ κ(αί) ποτέ Οικονόμου τής αυτής πόλεως / Μελενίκου χρηματίσαντος./Έν Λιψία τής Σαξονίας, έτει 1767./ έν τή Τυπογραφία τοϋ Βρεϊτκόπφ. 17 έκ. — σσ. 32 (Λ8 - Β8)—'Αθήναι: Βιβλιοθήκη 'Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών (Μυστα- κίδειος Βιβλιοθήκη) ΊΙ ΐν.δοσις ήτο ατελώς γνωστή έκ ΣΙΓ.145. Έξ αύτοΰ αί πληροφορίαι είς 1IOR.63 και ΛΑΔ.Γ1 112. Πρόκειται περί τής παλαιοτέρας μέχρι σήμερον ευρεθείσης εκδόσεως τών ύπό τον τίτλον τοΰτον κυκλοφορηθέντων κατά τον ιη' αιώνα βιβλίων. Είς σσ. [3]-4 (ή δευτέρα σελίς είναι λευκή): ΤΩ' ΈΥΓΝΩ'ΜΟΝΙ ΆΝΑΓΝΩ'ΧΤΗ. Δεν αμφιβάλλω ό'τι ή εΐζ τον τι'πον έκδοσις τον παρόντος θέλει χαροποιήσει πολλυνς' ωσάν όπου θέλει τονς ελαφρύνει ι'ιπύ τοΓ· βάροΐ'ς τής αντιγραφής, ύπον Ιως τώρα, δια τήν άπόκτησιν τούτον, πολλοί άλλο 264 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ (1466-1800) 1767 έλαβυν. λοιπόν και διά την άνευ κόπου άπόκτησιν τούτου, και διά το παντοτινόν της έν αΰτώ περιεχόμε- νης προγνώσεως, θέλ.ει τους κατευφράνει ούμετρίως [sic]" διότι έάν το κατ' έτος εκείνο Ήμερολόγιον ύποϋ εις την Βενετίαν τυπώνεται, πλέον διά το ενός χρόνου προγνωστικον, η διά τά έν αΰτφ περιεχόμενα άλλα τους τέρπει, πόσω μάλλον τοϋτο διά την παντοτοτινήν [sic] είδηαιν θέλει τους καθηδύνει. ΕΙδέ και αί έν εκείνο), και αί έν τούτο) ji(oj'[sic] πραγμάτων εκβάσεις δέν φανώσι ποτέ σύμφωνοι μέ τάς γραφομένας προρρήσεις' τοϋτο πρέπει νά το άποδώσωμεν εις την άσθένειαν της ανθρωπινής διανοίας όπου των ενδε- χομένων μελλόντων τάς εκβάσεις, και ενδεχομένως εικάζει, και ούχ'ι άνεγκαίως[ύ?]. 'Επειδή ή ασφαλής και άπταιστος γνώσις τούτων, είναι μόνον γνώριμη είς εκείνον, όπου και τά παρεληλυθότα, και μέλλοντα· άείποτε ως ενεστώτα φαίνονται. Εις δέ τον ανθρωποιν εικασίας μόνον τούτων νά είκάζωνται οϊδαμεν' αν και ποτέ ημπορεί νά καυ//χηθή και αυτός κατά τον Σολομώντα, (Σοφ. Kd