Commentaire sur les Quatrains de saint Gregoire de Nazianze

  1. (03) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XV-XVI TOME QUATRIEME
  2. 617Commentaire de Nicιtas le Philosophe sur les Quatrains de saint Grιgoire de Nazianze, tirage prιsentant certaines diffιrences avec celui qui est dιcrit dans cette Bibliographie, tome premier, p. 314, n° 1?0. L'exemplaire que j'ai sous les yeux appartient ΰ Ingram Bywater, professeur ΰ l'universitι d'Oxford. Le feuillet 1 contient au recto le titre, identique ΰ celui que j'ai reproduit dans le tome premier. Il est blanc au verso. Le f. 2 (r° et v°) est occupι par l'ιpξtre dιdicatoire suivante : HERNANDO MEDICI, S. R. E. CARDINALI AMPLISSIMO, INVICTISSIMI FLORENTINORVM AC SENENSIVM DVCIS FILIO, FRANCISCVS ZANETVS S.P.D. Ex multis qua; ad nostram doctrinam pie simul ac docte a sanctissimis uiris literarum monimcntis mandata sunt, ilia uel maximis laudibus digna existimarim, amplissime Cardinalis, qua; D. Grcgorius, episcopus Nazianzenus, ob diuinarum rcrum scientiam theologus appellalus, scripsit. Solebat enim optimus ille autistes quicquid prœcipcret uitae suae sanctitate et inno- centia comprobare, ut iure et merito mores hominum multo magis cxemplo quam sermone instituere dicerctur : quod ex eius scriptis apparet : ac prœcipue ex iis tetrastichis, in qua; singula singulas sententias uir sanctissimus ad bene beateque uiuendi rationcm pertinentes congessit. Qua;, quoniam utilia admodum sunt hominibus christianis, Zonaras et Nicetas, sanc- titale et doctrina insignes uiri, interpretati sunt, licet maiorem huius laboris partem Nicetas susceperit. Quibus deberc se plu- rimum studiosi sacrarum litterarum omnes fatentur : cum neque doctrinam, neque pietatem in huiusmodi expositionibus deside- rent. Ilajc omnia, cum nuper ad manus nostras peruenissent, ANNEE 1363 05 curauimus ut nostra opera quam fieri posset emendatissime cderontur. Ita enim sperabamus posse nos pro uirili nostra iis, qui et bonam doctrinam acquirere et optime uitam insti- tucrc desiderarent, prodesse. Vt autem magis laborem hunc nostrum, qualiscunquc sit, pii ac christiani homines probarent, te unum, illustrissime ac rcucrendissimo Hernande, tutorem elegi. Nam, cum ego Floren- lia'. natus a Florentinaquc matre educatus, patri tuo, duci nostro inuicl issimo, suisque omnibus omnia deberem, tibi praicipuc haec episcopi sanctissimi ac doctissimi scripla, ab innoccntissimis uiris cxposita, eardinali amplissimo atqueinte gerrimo, dicanda esse censui. Primis cnim hisce tua? adolescentia1 annis, cam indolem, illud ingenii acumen prae tc l'crs, ut magna omnium spes sit eum te cuasurum uirum quern non sccus ac priscis illis tcmporibus sanctissimos illos alque eruditissimos patres uene- rabantur omnes et suspieicbant, nostra1 tcmpestatis homines admirentur et colant. Vale. Λ la longue souscription reproduite dans le tome premier de cetle bibliographie, p. 1114, on a substitue ce bref colophon : Ενετίτ]^ τταρά Ψραγγίσκω τφ Ζανίτω. lequel est suivi du registre : ΛΒΓΛΕΖΗΘΙΚΛΜΝ30ΠΡ. "Λττχντά 'π-'. i'jai'.x. Dans cet exemplaire, on trouve, au bas du feuillet 2 recto, la signature Ait, tandis que, dans les autres exemplaires, le feuillet 1 etant blanc et te feuillet Ί occupe par le litre, le premier cahier n'a pas de signature. Si l'on ne connaissait que des exemplaires pareils a celui que possede Ingrain liywaler, on pourrait croire, apres lecture de Tepitre dedicaloire, que Francois Zanetti est reellement l'editeur de cet ouvrage, et non pas Zacharie Scordylis. Cependant, il y a, au leuillet (io verso, trois mots qui suffiraient peut-etre a faire naitre des soupcons dans l'esprit du lecteur. Ces trois mots (τοϋ έμοϋ -ατρός) figurent dans le titre d'une scholie sur l'epigramme 87 de Jean le Geometre. Voici et l'epigramme et la scholie. "Οτι δει τους πίπτοντας μη τους κακοΐςέπ(.μ\ένειν. Ε! άλλοις έκέλευσεν ό κύριος έπτάκις επτά και δεκάκις άιρίειν πταίσματα των ετέρων, ούκ ίχν πρώτος εκείνος άφήκε πλέον ¦ ώστε μή ε'κοις τώ μετά τήν πράξιν μνώντί σε των προτέρων. ων Γεωργίου ιερέως Σκορδυλίου τοΰ έρ,οΰ πατρός. Ού δια ό'οον τέθηκεν ό κύριος το έβδομηκοντάκις επτά, όθεν Ουοε ούτος ό άγιος ακολούθως έπήγαγε τόν αριθμόν · το γαρ δεκάκις, τρινώς νοείται ενταύθα, ή δεκάκις επτά, i) δεκάκις δέκα, κατά το επτάκις επτά, ί] δεκάκις μθ', κατά τον πολυπλασιασμόν τού επτά ' άπερ άπαντα τό άναοίθμητον δηλούσι ' τα οε έβδομηκοντάκις επτά κατά τόν πολυπλασιασμόν τε.τοακόσια έννενν'κοντα σημαίνει. On trouve aussi, au feuillet 2 verso, une note de Zacharie Scordylis.
  3. Nicιtas le Philosophe