- (09) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XVIII TOME PREMIER
- 149 ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΕΡΙΕΧΟΝ TUN ΛΚΟΛΟΓΘΙΛΝ Τοΰ αγίου μεγαλομάρτυρος Νεοφύτου, και τοΰ αγίου μαςίμου τοΰ όμολογητοΰ. Έτυπώθη έν Βουκουρεστίω τί)ς οΰγγροδλαχίας, ΙΙαρα Στώϊκα Ίερεϊ τυπογράφω Ίακωίίτζτ;. Έτει άπο θεογονίας, αψκγ'. κατά μί}να Άπρίλ- λιον. ANNEES 1722-1723 177 In-4° de 32 feuillets non chiffres. Titre encadre. Impression rouge et noire pour la partie du livre contenant l'office. Au verso du titre on lit la piece de vers suivante : Προς τον πανιερώτατον καΐ λογιώτατον [Λητροπο- λίτην "Αρτης κύριον Νεόφυτον Ο κλεινός "Αρτης άρχιθΰτης έντρέφων ό Νειόφυτος έ'κπαλαι θείον πόθον της ησυχίας της καλ^ς έν καρδία, και πάντ' έάσας, και ίίλην έτταρχίαν, προσήλθε θερμώς τώ ορει τω τοΰ "ΑΟω, τ?) των 'Ιβήρων έν μονή σεβάσμια, κάκεΐσε ναον άνεγείρας προφρόνως αϋτοΰ δαπάναις, εύλαβεία απλέτω, τω πανσεβάστω μαρτύρων όμωνύμω, και τον προθύμως καλλύνας οΐς ην δέον, έκεϊσε εγνω τον βίον διανύσαι, προσχεϊν θεώ περ, ώς θε'μις πέλει, μόνω" ος και βίδλον τήνδ' έκδεδωκε τοις τύποις περιέχουσαν πασαν άκολουθίαν όμωνυμουντός μάρτυρος σεβασμίου, αΐδοΐ μεγίστη και ψυχής σωτηρία. Ces vers sont signes : Παναγιώτης Βυζάντιος, πριμμικήριος της μεγά- λης -τοΰ Χρίστου εκκλησίας και αυθεντικός γραμματικός. Au feuillet 2 ru commence une epitre dedicatoire de Neophyte, metropolitan d'Arta, a Neophyte de Chio, prohigoumene de la Laure du mont Athos. Elle est signde de Neophyte Mavrommalis, metropolitain de Naupacte et d'Arta et datee de 1722. Vient ensuite une preface du meme Neophyte Mavrommalis, de laquelle nous detachons ce qui suit : (Feuillet 5 r° :) Έννεακαίδεκα ετών οντι μοι ένεφΰη το πάθος της συριγγος, το κοινώς λεγόμενον φυστουλα, έν τω δεξιω μέρει τής έδρας, και σχεδόν εμενον κατά καιρούς ακίνητος τε και άνενέργητος. Πολλά δε καμών και ούκ ολίγα προδαπανήσας τοϊς δοκιμωτάτοις των ιατρών, τομάς τε και ακρωτηριασμούς ΰπομείνας θεραπείας ένεκα, ουδέν ήνυσα. ΙΐΊΐΙΜΟυΗΛΙΊΙΙΒ HEI.I.HNIQL'l·: XVIII I — 12 178 BIBLlCKiRAPHIE HELLfiNIQUE 'Απελπισθείς δε δι'όλου παρ' αυτών, έ'μενον κλαίων και όόυρόμενος, έκ νέου τοις άνιαροϊς πάθεσιν ομιλών καί όόύναις όριμείαις βαλλόμενος. Τούτοις ouv προσταλαιπωροϋντί μοι έπί συχνό ΐς ήδη έ'τεσι, μ.ια των ήμερων ιερεύς τις ονόματι Νικολής έκ τής νήσου Χίου, εφημέριος τοϋ πατριαρχικού ναοϋ, ε'φη προσελθών αύτοις ρήμασι' « φίλτατέ μοι διά- κονε (έτύγχανον γάρ καυτός τω τότε καιρώ διάκονος του γέροντος μου κυρ Διονυσίου τους οϊακας τής εκκλησίας τότε Ιθύνοντος), βούλει συν έμοί άπελθεϊν εν τή τής Ζωοδόχου πηγή έπικαλέσασθαί τε και νίψα- σθαι έκ τοϋ άγιάσμ.ατος : » Κάγώ έφην ϋπολαβών οτι έχ του πάθους χωλαίνω και οΰ δύναμαι βαδίζειν. Τοϋ δ'ε « κατά μικρόν βαόιούμεθα και δυνήση » εΐπόντος, ήψάμεθα τής όδοϋ κατ' ολίγον ολίγον βαδίζον- τες, εως ότου μετά πολλοϋ τοϋ καμάτου έγενόμεθα τή πηγή. ΙΙοιήσαν- τος δέ εκείνου εύλογητόν, έψάλαμεν όμοϋ τήνπαράκληοιν τής Θεοτόκου και αγιασμό-ν, είτα λαβών άνά χείρας τήν έκεϊοε κοτύλην πλήρη αγιά- σματος, μετά τήν άπόλυσιν τοϋ ιερέως παρά μέρος συρέντος, έ'χεον έν τή σαρκί μου πολλάκις, νίψας και τήν εν τω άφεδρώνι πληγήν, ετύγ- χανε γάρ τότε νεωστ'ι τάς τομάς εχο>ν των Ιατρών) και, ω των θαυ- μάσιων σου, δέσποινα ϊ εύρέθην έν άκαρεί υγιής, των ώτειλών μόνων καταλειφθεισών εις έ'νόειςιν,' ώς οίμαι, τοϋ πάθους όμοϋ και τοϋ θαύ- ματος. Ούτω δε παρ ελπίδα ίαθε'ις πρ'ος τής θεομήτορος, επανέ- καμψα υγιής μετά τοϋ ίερέως έν τω πατριαρχείω, κηρύττων τά μεγα- λεία του θεοϋ και τής αγίας Θεοτόκου. "Εκτοτε δέ, κατά το έγχωροϋν μοι, ύμνους άναςίως άνέπεμπον τω θεώ και τή αύτοϋ μητρι τή δεσ- ποίνη μου, ίκετεύων αυτήν όδηγήσαί με προς σωτηρίας όδόν. Χρηματίσας δε έν τή επαρχία Ναυπάκτου και "Αρτης άρχιερεύς προ πολλοϋ, και κάτοχος ων τω πάθει τής καταρροής, τή γνώμη τών άσκλη- πιαδών έδουλευον κατά το σώμα μου καυτήρας, τάς κοινώς λεγομένας φουντανέλλας, πληθυσμού δέ γενομ.ενου τών κατά κεφαλή? υγρασιών, τοϋ ρεύματος έν τή δεςιά μου χειρ'ι, έν ή ή καυτηριάς ε'κειτο, διαχεο- μένου, όγκ
- PLETHONIS
