ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ

  1. (04) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XVII TOME PREMIER
  2. 158 Μητροφάνους 'Ιερομόναχου, ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΧΟΥ TE ΠΡΩΊΌΣΙΓΠ- ΛΟΤ, ΤΟΥ ΚΡΙΤΟΙΙΟΓΛΟΓ, ΑΙΙΟΚΡΙΣΙΣ ΠΡΟΣ τήν ζήτησιν του περιφανέστατου κα! έλλογιμωτάτου Άνδρος του δείνα, περί του 'Αποστολικού ρτ^τοϋ Γαλατ. ε. Πνεΰματι περιπατείτε, και έπιθυμίαν σαρκός ού μή τελέσητε, μεταφρασθεΐσα εις τήν Λατίνων γλώσσαν έκ του παραχρήμα, παρά ΜΕΛΧΙΩΡΟΣ TOT ΡΙΝΔΕ- ΡΟΤ" 'Ιερουργού τής έν Νωριμβέργγ; του αγίου Σεβάλδου εκκλησίας. METROPHANIS HIEROMONAchi Patriarchalisque Prima- rii Sigilliferi, Critopuli, Responsio ad quajstionem Clarissimi & Doctissimi Viri, Ν. Ν. de dicto Apostolico, Gal. 5. Spiritu ambulate, & concupiscentiam carnis haudquaquam perficietis. Translata in Latinam linguam opera extemporanea a MEL- CHIORE RINDERO, MINISTRO Noribergensis Ecclesi? ad S. Sebald. NORIBERG^E, Typis Johannis Friderici Sartorii. An. 1626. In-4° de 27 pages. Opuscule de la plus insigne rarete, dont Jean-Augustin Dietelmair disait, en 1769 : Adeo rarum et infrequens est hoc opusculum ut in recensione scriptorum Metrophanis nullibi occurrat, ipsique Joli. Al. Fabricio ignotum manserit*. En tete de ce petit livre, on trouve une epitre dedicatoire de Metrophane Gritopoulos, datee de Nuremberg, le 15 mai 1626, et adressee ΆνδρΙ γενναία) καΐ εΰγενεστάτω κυρίω Οΰολφγάγγω Ίακώβω τω Πομέρω, τη αύτοΰ πατρίδι, τΐ] περιφανέστατη Νωρεμβέργη, ίτ\ των άκρων απορρήτων πιστοτάτω. On y lit le passage suivant qui presente quelque interet au point du vue biographique. Ζητήσας ουν thy προστάτην, οΰκ εις μακράν ευρον τήν σήν εΰγένειαν, ά'νερ ευγενέστατε και μεγαλοπρεπέστατε κύριε Οΰολφγάγγε 'Ιακώβ Πάμερε. Αί αΐτίαι δέ του σέ έκλέξασθαι πολλαί' οΰ μόνον ή λαμπρότατη γενεά τών Πομέρων, έξ ης αΰτος έτέχθης... άλλα καΐ ή προς έμέ σου έκ πρώτης έντευξεως εύνοια και ειλικρινής φιλία. Τί γαρ παρέλιπες, δ οΰκ έποιήσω υπέρ έμοΰ ; Μετεπέμψω με οίκοι πολλάκις έπ' εύωχίαις πολυτελεστάταις, ηκες εις έπίσκεψίν μου πλεονάκις, ξένια μοι πλειστάκις έπεπόμφεις έν τω καταλύματι, καταλύοντι παρά τω σοφωτάτω και θεολο- γικωτάτω 'Ρινδέρω (οσάκις γαρ Άλτορφίηθεν εις Νωριμβέργαν έγενό- μην, άνεωγμένη μοι ήν εις ΰποδοχήν ή εκείνου οΐκία), τοις εΰγενεστάτοις συγγενέσι σου συνεστήσω με, λέγω δη τω τΐ)ς Άλτορφίας προστατευοντι, τώ εΰγενεστάτω κυρίω Γεωργίω τω Πομέρω, ο'ς 8σην φιλοξενίαν, οσην ευνοιαν, οσην άγάπην έμρ'ι έπήγαγεν, άμηχανώ έκφράσαι' είτα κα'ι τω εκείνου αΰταδέλφω Οΰολφγάγγω Άλβέρτω τω Πομέρω, είτα τώ εΰγενε- στάτω Ίοδώκω Χριστοφόρω τω Κρεσσίω κα'ι πολλοίς άλλοις τών φίλων σου γνωστόν έμέ και οΐκεΐον κατέστησας. Αυταί εΐσιν, ευγενέστατε ά'νερ, 1. Jean-Augustin Dietelmair, De Metrophane Critopulo, huius academiae quon- dam cive, tandempatriarcha AUxandrino (Altdorff, 1769, in 4°), p. ΥΠ, αί αίτίαι δι' ας προήχθην προστάτην σε προσκαλέσασθαι τουτουί του πονηματίου..^. Έτι δέ καΐ Γν' άναγινώσκων τοΰτο, και ZC αϋτοΰ τω σω Μητροφάνει προσλαλών σονεχώς αύτοΰ μνημονεύεις, αλλά μή λήθη ποτέ τούτον παραπέμψεις. Cette epitre, qui est accompagnee de sa traduction latine, occupe les pages 4 a 9. Les pages 4, 6 et 8 contiennent le grec et les pages 5, 7 et 9 le latin. Aux pages 22-25, on trouve une lettre latine de Cornelius adressee a Critopoulos. Les deux pages suivantes sont occupees par l'epi- logue de Melchior Rinder. Bibliotheque royale de Munich : Diss. 2530-36. 4°. rem hune qualemcunque meum circa hanc speculationem, ut nulli certe potius debitus sit conatus hic meus quam ei principi sub cuius imperio et natus et enutritus et amplificatus sum. In hune sane portum receperunt sese post captam direptamque ab hoste patriam parentes mei, qui patria, parentibus, consan- guineis, amicis, bonis omnibus, uno eodemque temporis momento, orbati, hic sibi patrii cœli clementiam, hic parentum vices, hic amicorum iura, hic bonorum instaurationem nonnisi alacri constantique animo polliciti sunt : ergo cui potius con- secrandos labores meos putarim quam ei principi cuius benegnitate exiguae Cyprii sanguinis reliquiae bonis his in praesenti fruimur? Cuius ergo non modo studia sua omnia, verum ipsammet etiam vitam promptissimo animo uterque avus meus profundendam sibi putavit? Tuum vero, serenissime Cornell, qui tantae Reipublicœ clavum dirigis, libentissime etiam in fronte libri nomen apparere satis intelliget quicunque noverit iampridem addictum me tibi, quippe quem semper in multis patronum et beneficum et benevolum expertus sim. Ex cuius stemmate ortam Catherinam Comeliam reginam suam prono libentique animo et venerati olim sunt concives mei et eo libentius in eius obsequium convolarunt, quo praesensere futurum ut et Veneti aliquando principatus patrocinio frueren- tur. Bibliothθque nationale de Paris : *E 13 (Inventaire, *E 224). 224 BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE La p. 3 est occupee par les imprimatur ; la p. 4 contient l'epitre dedicatoire suivante, dont la .traduction latine se trouve a la p. 5. ΤΩ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΩ ΠΑΤΡΙ ΚΑΙ ΜΕΓΙΣΤΩ APXIEPEI ΟΥΡΒΑΝΩ ΤΩ ΟΓΔΟΩ. Εΐμαρτο άρα Θεμιστοκλεΐ .δις άπολέσθαι, ίνα μή καθάπαξ άπόλοιτο" άλλα πάλαι μέν άπολωλως βαρβάρω προσέφυγεν βασιλεΐ και στολήν ήμείψατο τήν έλληνικήν, και—ή Περσών έχρήτο φωνή, καθ' ο τής δυσ- τυχίας θεραπευθείσης άπολωλως ουκ απόλωλεν. Δεύτερον δέ άπολωλώς και άμύθητον χρόνον έν σκότω λαθών ουκ απόλωλεν, εις φώς άνακύψας έπ'ι σου, μακαριώτατε πάτερ. Λαμπρότερος γαρ και τερπνότερος αναφαί- νεται, και στολήν ου μεταβάλλει τήν πάτριον και φωνή κέχρηται τή έαυτου, και εμφανίζεται ούχ'ι βασιλεΐ βασιλέων 'Αρταξέρξη, άλλ' Οϋρ- βανώ, αρχιερέων άρχιερεΐ. Κάκείνω μέν αυτός ύπισχνεΐτο ύποκρινόμεν.ος καταδουλώσειν τήν Ελλάδα" σόι δέ προσπίπτων ικέτης βοα καταδουλω- θεΐσαν έπανακτήσασθαι" ώστε σέ και μουσηγέτην είναι καθ' ήμας τ^ς ελληνικής φιλολογίας και τροπαιοΰχον ιερόν κατά της αφόρητου γραικο- δουλείας. "Εστί δέ κάκεϊνο διάφορον. Τότε μέν γάρ Θεμιστοκλής δώρον ανάγκης εαυτόν τώ βασιλεΐ προσηνέγκατο' νυν δέ βασιλέας προσκαλού- μενους παρ,αδραμών έπιφθέγγεται' « Θεμιστοκλής έγώ πάλαι βαρβαρίσας τή φωνή έπεσπασάμην τήν βασιλικήν εϋνοιαν" όψέ δέ προς Ουρβανόν ήκω τοσούτον εΰδαιμονέστερος, όσον έστ'ιν άττι-κίζοντι συνεφομοιουσθαι άρχιερεΐ, και φιλανθρωπίας Γυγξιν έ'λκεσθαι δώρον Λυτόκλητον, και μεγαλοπρέπειας αρχιερατικής καλλίστοις δωρήμασι θάλπεσθαι. » Τής υμετέρας μαραριότητος δούλος a ταπεινός 'Ικονίου. La page 6 est occupee par cette piece de vers : Θεμιστοκλής πέφευγε πατρίδος φθόνον, και μητρός εύρε σπλάγχα γής έπ'ι ξένης. Πέφευγεν άγνώς, κοΰ φίλους ευρεν φίλους" πέφευγε γυμνός, και τρυφήν ευρεν νέην" και νυν δέ μοΐραν ευρεν εϋτυχεστάτην, Ούρβανίν ευρεν 'Ατθίδος σοφώτερον, φίλων τε κεδνών άνδρα συμπαθέστερον, και δωρεαΐσι Ξέρξεω φαάντερον. Bibliotheque nationale de Paris : Ζ 551.
  3. Μητροφάνους 'Ιερομόναχου,