- (04) BIBLIOGRAPHIE HELLENIQUE XVII TOME PREMIER
- 129 eVAITGAlSTAPION ΠΕΡΙΕΧΟΝ τήν τών ευαγγελιστών όιαδοχήν πόθεν άρχονται κα'ι που καταλήγουσιν. "Ετι δέ κανόνια λέ. έν οις ευρίσκεται άείποτε το εύαγγέλιον τών κυριακών του όλου ένιαυτοΰ : ομοίως κα'ι το έωθινόν κα'ι ποίος ήχος ψάλλεται έν έκαστη κυριακί). και Ιτερα αναγκαία, περί του ευρεΐν τήν ήμέραν του αγίου πάσχα, και πασχάλιον διηνεκές. Συντεθέν παρ' Έμμανουήλου του Γλυ- ζωνίου.·. CON PRIVILEGIO. Ένετίησι, Παρά Άντωνίω τω Πινέλλω. αχκδ'. In-folio de 14 feuillets non chiffres. Titre encadre d'un bois. Im- pression rouge et noire. Reproduction de l'edition de 1614. Voir ci-dessus, p. 100. Biblioth. nat. de Paris : Inventaire, Β 679 (Β 124 double). Bibliotheque de l'Ecole des langues orientales : Q. II. 42. ANNEE 1624 18 "Αλλων ξουθα μέλισσαι άκροις έπι χείλεσι πη"ξαν κηρία, σοι μέσση πήξαν έν'ι κραδίη. Κα; μελίφυρτον έχεις ένδοΐ νόον, ήθεα, μύθους, ήδυν αποστολικές κόσμον άνακτορίης, Οΰρβανέ, στεφάναισι τρισιν, τρισσαΐς τε μελίσσαις άκρον ποιμενικής, άκρον έ'χων σοφίης. Au v° du meme feuillet commence l'epitre suivante : TU ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΩ ΠΑΤΡΙ ΟΤΡΒΑΝΩ ΤΩ ΟΓΔΟΩ, ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΚΡΩ ΑΡΧΙΕΡΕΙ Θειος ανήρ πρόσεισι τοΐς πανιέροις σου ποσ'ι, πάτερ μακαριώτατε, το γένος Έλλην, Ίταλιώτης ανέκαθεν, μονάχος το κατά θεόν επάγγελμα κα'ι μοναχών άρχηγέτης, Νείλος ό μέγας και περιβόητος. Πρόσεισιν "Ελλην τω φιλέλληνι, Ίταλιώτης τω οικουμενικώ άρχιποίμενι, μονά- χος τώ προστάντι του κατ αυτόν μοναχικού τάγματος, τω έκδίκω τής Ελλάδος ό τήν ασκητικήν φιλοσοφίαν έκπαιδεύσας τους έμοφύλο^. Και πάλαι μέν ό θεσπέσιος πατήρ, ά'τε φιλέρημος και απέριττος τήν τε άκραν άκτημοσύνην έκθύμως σπουδάζων, τας βασιλείους έ'φευγεν αύλας, κα'ι τας πολιτικάς άπεστρέφετο προπομπάς τε και δεξιώσεις, καίτοι έκλιπαροϋντας ϊχων κα'ι αυτούς τους 'Ρώμης αρχιερέας' νυν δέ ήκει δρομαΐος και φέρων εαυτόν ά'σμενος δίδωσιν Οΰρβανώ τω όγδόω. Κα! οϋκ άθεε'ι τούτο γενέσθαι φησ'ιν, όπου γε ή παντέφορος πρόνοια τοσούτου διαδεδραμηκότος χρόνου τω και τήν έλλάδα φωνήν άκρως έξησκημένω άρχιερεϊ τον Νείλου βίον έταμιεύσατο, τοΟ πάντ' αρίστου 'Ηρακλέους του Βακκαρίου, όν ή του όσιου πατρίς αϋχεΐ άρχιεπίσκοπον κα'ι τ1)ς υμετέρας μακαριότητος θεραπευ_ήν άδολώτατον, γεγονότος προς τήν έρμηνείαν κα'ι λόγοις κα'ι δαπάναις έργοδιώκτου. Κα'ι θαυμάζει ό μέγας πατήρ τήν ακρότητα τής ίερωσύνης άττικώ συγκεκραμένην μέλιτι, κα'ι τή· ριλοσοφίαν τά ιερά σκήπτρα κατέχουσαν, και φιλανθρωπίαν έν τώ ΰψει τής ιεραρχίας διαλάμπουσαν, κα'ι όλως όλον τών αρετών τον έσμον θαυμασίως έν σοι καθιζάνοντα. Κα'ι γεγηθώς αιτζα^τα προμηνύει τά αίσια, βίον εϋαίωνα κα'ι μακάριον, ηρωικών γέμοντα πράξεων κα'ι ίερ.οπρεπεστάτων εγχειρημάτων, 'Ελλάδος τε τής πολύπαθους την ανάρ- ρυσιν, και τής άγήρω ζωής εΰκληρίαν την μισθαπόδοτον. Τής υμετέρας μακαριότητος δούλος ό ταπεινός 'Ικονίου αρχιεπίσκοπος. Cette epitre est accompagnee d'une traduction latine, ainsi que l'avis au lecteur qui la suit et qui n'a rien d'interessant. Enfin, au f. 8 v*, on lit ces vers : ΕΙΣ TONj ΑΠΟΝ ΑΣΚΗΤΗΝ ΝΕΙΛΟΝ Πέφυκας ισόψηφος, ω Νείλε, χρόνω, τοις ήμεροδρόμοισιν ηλίου κόκλοις ον συντελεί μήν τετρακαίρω συνδέσει. ΤΙ δ άΤνλο τοΰτο, συνδρομές ή τεσσάρων έ'νδειγμα καλών, ώς φρενοστολισμάτων ; Bibliotheque nationale de Paris : H 1179.
